Streanan di Oro bij Seú
WILLEMSTAD — Een van de groepen, die aanstaande maandag in de Seú-optocht meelopen, bestaat uit clienten van de SGR-Groep.
Om goed voor de dag te komen is het aantal trainingen van Streanan di Oro, de band die ook uit cliënten van de SGR-Groep bestaat, verhoogd.
Door muziek te maken willen zij aan de rest van het eiland laten zien dat ze er zijn en dat ze meer in hun mars hebben dan veel mensen denken.
Advertentie
Door verslaggeefster Nelly Rosa
Als je afgaat op het geluid en je ogen sluit realiseer je je niet dat de band en zangers uit mensen met een lichamelijke of geestelijke beperking bestaan.
Vijf van de veertien bandleden zitten in een rolstoel, de anderen hinken en hebben hulpmiddelen nodig bij het lopen.
‘Ban kaya ku mi, nos ta bai fiesta Yu’ i Kòrsou. Seúuuuuuuuuuu’
, zingt het koor onder een overdekte op het terrein van de SGR-Groep in Emmastad.
Vlak achter de band zit een vijftal ouders en begeleiders te wachten totdat de training voorbij is. De cliënten stralen en maken onderling grapjes.
Volgens Ines Jones heeft haar dochter, de 17-jarige Joanne, de smaak te pakken.
“Ze houdt ervan om in het middelpunt van de belangstelling te staan.
Ze is spontaan en haar woordenschat is groot. Ze heeft altijd het laatste woord”,
zegt mevrouw Jones, die tijdens de optocht een oogje in het zeil houdt.
Vanwege hun fragiele gezondheid moet er extra op hen worden gelet.
Rolmodel
Vorig jaar deed de band mee met Kantadó Mayó.
De groep gooide hoge ogen en ging er vandoor met de prijs ‘Mas Popular’.
Leadzanger van toen Cedric Virginie had de positieve reactie van het publiek niet verwacht.
“Nadat ik had gezongen ging het publiek uit zijn dak.
Ik werd daarna door Radio Direct en Radio MAS geïnterviewd, al die aandacht maakte me emotioneel”, zegt Cedric.
Zijn wens is om een rolmodel voor rolstoelgebruikers te zijn, maar ook dat de buitenwereld weet dat ze er zijn.
Dat is ook waar Sherwin Zimmerman, de initiatiefnemer van de band, voor staat.
“Mensen zeggen dat we uit het oog van de gemeenschap leven, met de band willen we laten zien wat we kunnen.
We schrijven onze eigen teksten en arrangementen.
Deze worden door de bandleider bijgeschaafd als dat nodig is.”
Volgens Angelique Presentacion, die vrijwillig als manager van Streanan di Oro optreedt en als loonadministrateur bij de SGRGroep werkt, wilden de bewoners meer uit hun leven halen.
“Ze wilden niet dag in dag uit leven volgens een vaste routine van opstaan, baden, eten, naar de dagbesteding, weer naar huis, eten, tv-kijken, baden en naar bed gaan.
In een band zitten komt voor hen neer op een leuke bezigheidstherapie die positieve dingen bij hen teweegbrengt.
Sommigen van hen waren schuw, maar zijn door de band meer open geworden”, zegt Angelique.
Veertien cliënten vormen de band.
Zij worden bijgestaan door zangers en een bassist van de groep ‘Hopi Forsa’ en door muzikanten van ‘Simia Uni Ritmo’.
Zij versterken vrijwillig, zonder daar een vergoeding voor te vragen, de SGR-cliënten.
Iedere zaterdag komen de bandleden van tien uur ‘s ochtends tot twee uur ‘s middags bij elkaar om te oefenen.
Door omstandigheden kon de groep dit jaar niet meedoen met Kantadó Mayó.
Volgens koorzanger Ingrid Henriquez zijn de reacties die ze op hun afwezigheid kregen een bevestiging dat ze een rol in de gemeenschap hebben.
“Mensen belden op en vroegen of we nog zouden komen optreden.
Er werden zelfs mensen boos”, zegt Ingrid.
Vóór Streanan di Oro was er een andere clientenband, de Jusbi Band.
Die bestond uit cliënten en begeleiders.
Ook Amufe was een band die uit cliënten bestond.
Streanan di Oro is in 2010 opgericht.
Toetsenist Ageo Basilio van XD heeft de bands altijd geleid.
Je belangrijk voelen Bij Streanan di Oro heeft de congaspeler, een jongen die in het huis voor licht verstandelijk gehandicapte jongeren woont, een veilige plek gevonden.
Het LVG-huis bevindt zich op het SGRterrein, schuin tegenover de oefenplek van de band.
De verstandelijke beperking van de jongen – om zijn privacy te beschermen wordt zijn naam niet genoemd – uit zich in gedragsproblemen.
“Zijn emoties uit hij door agressie.
Sinds hij in de band zit merk je een duidelijk verschil. Door hem te motiveren in waar hij goed in is help je hem op de goede weg.
Hij voelt zich onmisbaar en voelt zich belangrijk.
Daardoor werkt hij hard om zijn doel te bereiken. Ze hebben geen problemen met hem. Hij is toegewijd. Ook staat hij ervoor open om dingen te leren”
, zegt Cristina Vlieg, begeleidster bij het LVG-huis.
Debuutalbum
De groep is qua kunnen gegroeid.
“Er waren cliënten bij die dachten dat ze nooit goed zouden gaan zingen.
Maar Basilio heeft hen de zangtechnieken bijgebracht.
Het is nog niet helemaal professioneel, maar ze kunnen beter zingen dan ik”, vertelt Angelique.“Ze hebben talent. In december hebben we een kerstconcert voor de bewoners van Nos Welita gegeven.
Het concert vond plaats op initiatief van de leden zelf.
Omdat we zelf middelen van de gemeenschap krijgen vinden we dat we ook iets aan de gemeenschap terug moeten geven”, zegt Angelique.
Een cd uitbrengen met eigen composities staat nu op hun wensenlijst.
“Vorig jaar eindigden we in de top 5 qua Seú-muziek.
Deze band kan ver komen, maar dan moeten we daar wel de middelen voor krijgen”, aldus Angelique.
De band is op zoek naar sponsors.
De SGRGroep heeft geen ruimte om de bandactiviteiten te financieren, de stichting heeft alle middelen nodig om de primaire zaken te bekostigen.
Personen of instanties die kunnen bijdragen kunnen contact opnemen met Shurminia Martina-Rafael, prmedewerkster van de SGRGroep, via telefoonnummer 736-7600, toestel 2268. Streanan di Oro wordt gevormd door Sherwin Zimmerman, Ingrid Henriquez, Alvin Nicholas, Eugene Hooi, Alexander Thielman, Eugenie Maduro, Cedric Virginie, Shairison Pieter, Rowengelo Martina, Joanne Jones, Nelson Madenborough, Derrel Hernandez, Joël Inees, Robert Troncon en docent/ bandleider Ageo Basilio.
foto3 De muzikanten
bron: Amigoe
Advertentie