Op deze pagina: Voorwoord /Voorproefje / Inhoud

——————————————————————————–

Voorwoord

——————————————————————————–

Geen moord die zoveel media-aandacht kreeg als die op Marianne Vaatstra in 1999.
De zaak, die 72 meter aan dossiermappen beslaat en miljoenen aan gemeenschapsgelden heeft gekost, bleef veertien jaar lang in het nieuws.
Media-uitingen die  veelal werden gedomineerd door speculaties en persberichten van justitie zelf waarin jarenlang de meest flagrante leugens werden gedebiteerd.
Al vanaf dag één liep het gierend uit de klauw.
Twee griezelige gekken uit het AZC Kollum, Ali Hassan en Feik Mustafa, werden direct na de moord door Justitie zelf weggesluisd.
Jarenlang werd er gelogen en gefraudeerd om uiteindelijk Jasper Steringa veroordeeld te krijgen voor de moord op Marianne Vaatstra.
De hoofdrolspelers: rechercheurs van het Recherche Bijstand Team (RBT), de directieleden van het AZC, mensen van het COA, het IND en het grenshospitium Amsterdam, Friese politieambtenaren en mensen van de Marechaussee, burgemeester Piet Visser, wethouders, Hoofd Officieren van Justitie Harm Brouwer, Severijn, de Graaf, Obele Brouwer en uiteindelijk ook Joris Demmink en – met stip – het NFI.

Tientallen getuigen die bloedserieus aan kwamen zetten met heikele, voor de politie onwenselijke verklaringen, werden doodgezwegen of geïntimideerd.
Processen verbaal werden, juist in die gevallen, niet opgemaakt.
Bewijsstukken dat het absoluut om asielzoekers moest gaan werden weggemoffeld en nooit meer teruggevonden.
De brave burger die een bijdrage dacht te leveren aan het oplossen van de moord werd de wacht aangezegd.
Alles werd uit de kast gehaald om asielzoekers uit te sluiten terwijl de na de nacht van de moord verdwenen Ali nooit meer is teruggevonden en er dus ook geen DNA-vergelijking van deze hoofdverdachte, die Marianne al eerder had gedreigd haar keel af te snijden, met het gevonden spermaspoor kon plaatsvinden.
Enkele andere verdachten werden uitgesloten op de mismatch van het op en in het lichaam van Marianne gevonden DNA terwijl de grootste sukkel begrijpt dat de verkrachter niet per se de moordenaar hoeft te zijn en de moordenaar niet de verkrachter.
Politie, justitie en het OM focusten op een één-daders-scenario.
Een meer-dader-scenario zou al te veel wijzen naar de brave jongens uit het AZC die in sommige gevallen in het land van herkomst al moorden op hun naam hadden staan.
Moorden waarbij eveneens de keel werd doorgesneden.

Zowel bij de start als in de voorlopige finale van deze moordzaak hebben de leden van het coldcase-team, het OM, de Rechterlijke Macht en alle opeenvolgende ministers van Justitie als Korthals, Donner, Hirsch Ballin en Opstelten zich steil achterover gelogen om vervolgens Peter R. de Vries en advocaat Jan Vlug in te huren om deze leugen te verkopen.
De Main Stream Media (MSM) en politici weigerden dit verhaal in het openbaar aan de kaak te stellen.
Direct betrokken getuigen durven zich niet meer te uiten over hun kennis van dit drama.
Sterker, de nabestaanden van Marianne en de familie van Jasper werden en worden constant ‘bewerkt’ en gewaarschuwd tegen onze ‘complottheorieën’, waarbij de bedreigingen aan ons adres niet van de lucht waren.

Vader Bauke heeft met behulp van een handvol steradvocaten herhaaldelijk via slopende procedures geprobeerd inzage te krijgen in het dossier en in het bijzonder de verhoren van Marianne d’r toenmalige vriendje Spencer Sletering.
Dit is door het OM steeds geweigerd.
Belangrijke verklaringen zijn nooit boven water gekomen, in het sectierapport en het obductierapport waren grote tekstdelen en close ups van de gruwelijke verwondingen weggekalkt.
De familie werd voorgehouden dat zij dat maar beter niet konden zien.
Het was te gruwelijk voor woorden.
Te gruwelijk om te worden toegeschreven aan een simpele boer die feitelijk aan de verwurging van zijn slachtoffer genoeg had om zijn daad te verhullen.

Uiteindelijk werd de Oudwoudense boer evenwel veroordeeld tot 18 jaar gevangenis waar in ‘Het verboden dagboek van Maaike Vaatstra’ een geheel andere uitkomst op een heldere manier uiteengezet wordt.
Een verhandeling en allesbepalende onthulling die recht doet aan de geestelijke nalatenschap van het 16-jarige meisje uit Zwaagwesteinde: Marianne Imke Vaatstra.
Een dagboek ook waaruit blijkt dat een bizarre periode van bijna 14 jaar werd afgesloten met een leugen van astronomische omvang.
Een leugen die zijn weerga niet kent en na verschijning van dit boek de geschiedenis zal ingaan als de grootste doofpot in de Nederlandse rechtsgeschiedenis.
De weerzinwekkende misdrijven van het OM, justitie en politie worden genadeloos blootgelegd. We noemen namen en rugnummers, man en paard.

Samen met een clubje van een twaalftal getrouwen onderzochten de auteurs gedurende een periode van bijna vijf jaar alle relevante ins en outs van deze moordzaak.
Vasthoudendheid en onorthodoxe onderzoeksmethoden leidden uiteindelijk tot een goudgerande scoop, onder andere inhoudend een notarieel vastgelegde kluisverklaring van een onbedoeld en ongewild bij de moord betrokkene en een beeldopname (beeld én geluid) van een gesprek tussen drie justitiabelen waarin duidelijk wordt dat men exact op de hoogte was van de identiteit van de werkelijke moordenaars van Marianne.
Moordenaars, meervoud.
Hoe het OM het heeft gefikst om tot een 100% DNA match te komen valt te verklaren zoals er ook een redelijk beeld is ontstaan van de wijze waarop en de reden waarom de valse bekentenis van Jasper Steringa tot stand is gekomen.

Lees, verbaas je en huiver.

Wim Dankbaar / J. Hans Mauritz

——————————————————————————–

Het eerste deel van hoofdstuk I, een voorproefje.

——————————————————————————–

Valse start

Het is voorjaar 2026. Het lentezonnetje pleziert het mensdom. In de mondiale pers domineert de Nederlandse Lente, een revolutie van ongekende omvang waarvan de naam verwijst naar de Arabische lente van eind 2011. Meer dan twee miljoen vaderlanders hadden begin februari het Binnenhof geconfisqueerd. Geen minister had het aangedurfd de ME of het leger op te roepen. Daarvoor waren het protest en de revolutie te massaal. Te onomkeerbaar. Te overdonderend. Nederland was het zat. Nederland sprak, de elite brak. Binnen twee dagen werden er nieuwe verkiezingen uitgeschreven alsook een bindend referendum over hoofdzaken en misstanden waaronder het volk decennia gebukt was gegaan.

De aanleiding voor de coup bestond uit een aantal factoren. Een parlementair onderzoek onder leiding van de 93-jarige Bob Smalhout had uitgewezen dat de Nederlandse rechtsstaat zo rot was als een mispel en hoogzwanger van corruptie en volksverlakkerij. De zaak  Marianne Vaatstra was een exponent gebleken van het volstrekt misdadige disfunctioneren van politie, justitie en het OM. Nooit eerder was er sprake van een dergelijke hoeveelheid doofpotten waarbij met nieuwe moorden, gepleegd op instigatie van justitie, vol gas was geprobeerd een serie deksels definitief op een groot aantal doofpotten te drukken. Volkert van der G. bleek een patsy, de moordenaars kwamen uit Den Haag.

Ook de vrije val van de euro, die het aantal voedselbankgangers met 1000% had doen toenemen, speelde een rol zoals ook het gegraai van de elite niet langer werd getolereerd. Pim Fortuyn wint de verkiezingen en  eindigt op 91 zetels. Hij heeft niemand meer nodig. Het volk ziet ‘de goddelijke kale’ niet echt als een oplossing maar het is een begin. De minst slechte variant. De augiasstal moest uitgemest. De zwijgende meerderheid had gesproken. Bij volmacht middels het referendum gegeven schaft Fortuyn  de tweede kamer af en installeert een college van wijze mannen en vrouwen: De Raad. SGP-er van der Vlies, het enige integere ex-kamerlid van de laatste halve eeuw, Bob Smalhout, de man met meer guts en wijsheid dan 150 zetels samen, Jaap Blokker, de solide ondernemer met de visie van een wereldleider, Majoor Boszhard, de liefde en wellevendheid zelve, Annie M.G. Schmidt, Hollands glorie in bange dagen, en voorts Jan Wolkers, Joseph Luns en Hank Heijn vanwege de noblesse, het eigenzinnige en de daadkracht. Sommigen van hen werden dood gewaand maar waren, na nu was gebleken enkel gevlucht voor de diep trieste misère van de laatste twee decennia. De nieuwe volksvertegenwoordigers worden per vergadering aangevuld met 2000 doorsneeburgers uit alle lagen van de bevolking. Elke Nederlander ontving een stemkastje en per onderwerp bepaalt de burger. De publieke omroep wordt aan banden gelegd en de linkse propagandamachine ontmanteld. Er komt een nieuwe zender waar sprekers en schrijvers de Nederlanders zuiver objectief informeren. Op gespin, gedraai of het spreken met gespleten tong staat de doodstraf die daar speciaal voor is ingevoerd. De Vara is niet meer. Peter R. de V. is live de studio van De Wereld Draait Door uitgeschopt. Het Binnenhof is verruild voor het Ziggodome omdat per vergadering van de Raad steeds 10.000 burgers worden uitgenodigd. Elke keer weer anderen.

Nog voor de installatie van de Raad waren Hirsch Ballin, Donner en Opstelten gearresteerd middels een burgerarrest en ook meteen veroordeeld: levenslang. In de Demmink-kwestie en aanpalend de zaak Vaatstra had men de kluit zo belazerd en het volk dusdanig voorgelogen dat er geen ruimte meer was voor enige clementie.

Jasper Steringa wordt per direct vrijgelaten en krijgt via een heftige psychotherapie zijn eigen geheugen weer terug. Jaspers advocaat Jan Vlug en zijn nazaten hebben een beroepsverbod gekregen voor de duur van 400 jaar.

Key figures uit de Vaatstra zaak volgden. De OvJ’s  Henk Mous, Severijn, de Graaf en Den Hollander werden verbannen naar de Goulag Archipel. Alle voormalige Kamerleden, met uitzondering van wat SGP-ers en een enkele Fortuynist, werden veroordeeld tot vrijwilligerswerk voor de periode van 20 jaar tegen vergoeding van een werkmanssalaris. Het feit dat men het ESM, het Europese Stabiliteit Fonds, waarmee men een blanco cheque aan Brussel had gegeven, door de kamer had gejast in een demissionaire periode waarin normaliter de beslissing over de aanschaf van een rijkspaperclip naar een volgend kabinet werd geschoven. De eerder afgewende  faillissementen van ABN AMRO, ING en SNS worden alsnog met terugwerkende kracht uitgeroepen. De Rabo gaat vanwege het Liborschandaal op in een nieuwe Nederlandse Bank waarover alleen De Raad zeggenschap krijgt. De bank concurreert met andere wereldbanken als een tierelier.

Marianne d’r toenmalige vriendje Spencer Sletering en zijn vriend Wietze Steenstra hebben een eigen eiland gekregen voor de kust van Alaska, inclusief uitreisverbod. Vast was komen te staan dat in de Vaatstra-zaak alle ellende bij hen was begonnen. Het verzonnen fietsverhaal werd definitief doorgeprikt zoals ook de rol van zijn vader Dick en het optreden van recherchechef Jan Verkaik en AZC Kollum-directrice Netty Groeneveld op een griezelige manier bloot was komen te liggen. De laatsten slijten hun dagen in het EBI in Vught.

Een rotmof, organisator en facilitator van de moord op Marianne en de autochtone Friezen Ali Hoessein Hassan en Feik Mostafa krijgen de guillotine, live uitgezonden op alle Nederlandse zenders. Bauke Vaatstra – hij durft niet langer zonder bivakmuts over straat –  slijt zijn nadagen in een rusthuis in Haarlem, op steenworp van het woonhuis van Vaatstra-onderzoeker avant la lettre Wim Dankbaar. Bauke bleek ‘omgekocht’ door Opstelten c.s.. Peter R. de Vries werd nog net voor de revolte via het grenshospitium Amsterdam uitgezet naar Fantasialand waarmee Nederland al sinds Johan van Oldenbarnevelt een uitleveringsverdrag heeft, waarna hij van de aardbodem is verdwenen. Niemand heeft hem nog ooit gezien of gesproken. Zijn BMW 6 was achtergebleven op de oprit van Super PG Herman Bolhaar die eveneens is opgepakt. De bolide van de misdadige misdaadverslaggever wordt aangeboden aan Andre Vergeer, een andere Vaatstra-onderzoeker van het eerste uur, die al een tijdje zonder auto zat.

Alle kranten zijn opgeheven. In lijn met de benoeming van de godvruchtige Van der Vlies bestaat alleen het Reformatorisch Dagblad nog. De Raad vormt de hoofdredactie voor een contractuele periode van 50 jaar.

Klaske Ferwerda uit het Friese Ee en nog een 12-tal koene Friese vrouwen en mannen, een magnifiek clubje van getrouwen, ontvangen de Orde van de Nederlandse Lente, de hoogste onderscheiding die aan een Nederlandse ingezetene vanaf nu kan worden uitgereikt. Een Brabander die in het Friese oorlogsgebied nogal onorthodox te werk was gegaan en met anticyclische actie had bijgedragen aan het leggen van de bom onder het Vaatstrabedrog heeft de onderscheiding devoot geweigerd. Hij hecht meer aan zijn nieuwe vriendschapsband met Smalhout van wie hij nu les krijgt in het schrijven van puntige overheidsberichten.

Maaike Terpstra, de moeder van Marianne wordt al in dit derde decennium uitgeroepen tot Grootste Nederlander van deze, lopende  eeuw. Niemand protesteert. Haar vasthoudendheid en haar niet  aflatende gevecht tegen alle overheidsleugenaars, inclusief de NFI-fraudeurs, maakte haar nog bij leven legendarisch. Ze keuvelt vredig in haar Zwaagwesteindse huisje met het handjevol vrienden dat ze nog over had. De glimlach op haar gezicht is er met geen beitel af te krijgen hoewel de groeven in haar wangen, die het grote verlies van haar dochter hebben achtergelaten, een afzichtelijke karaktermoord verraden.

De Groningse Politierechter Stuiver die een van de schrijvers van ‘Het verboden dagboek van Maaike Vaatstra’ naar een psychiater had verwezen zit nu zelf in een dwangbuis in een psychiatrische inrichting in het centrum van Leeuwarden. Hij mag een uurtje per dag voor het raam en kijkt dan uit op een 20 meter hoog bronzen standbeeld van twee auteurs die hem dag en nacht tot verdere waanzin drijven.

Wat een droom

De werkelijkheid van vandaag, de laatste dagen van 2013, is een andere. In een vrijstaand huisje in het centrum van het Friese dorpje Oudwoude zit een verslagen boer aan de achtertafel en overdenkt de rampspoed die over hem heen is gekomen. Bij zijn vrouw Alie is een tumor ontdekt. Op haar hoofd. Of het goed- of kwaadaardig is moet nog blijken. Jacob zelf wordt met de dag dover en zijn kortetermijngeheugen is aan gort. Hij schrijft alles op in een verfomfaaid schriftje. Ook dat hij na generaties Steringa’s de boerderij met 40 hectare grond in een klap kwijt is. Voor de helft  aan zijn schoondochter, die inmiddels is gescheiden van zijn zoon. Een zoon die voorlopig voor 12 jaar is opgeborgen in de bajes in Zwolle. Hij kan het allemaal nog steeds niet geloven. Zijn verstand zegt ja, zijn hart nee. Tot vandaag had hij tal van journalisten van de deur en de straat uit gejaagd maar van onze explosieve bevindingen wilde Jacob dan toch kennis nemen. We zouden nog vaak met hem optrekken. Door dik en dun. Jacob is nu even Job, hij raakt alles kwijt. Alles, have en goed.

Erger is het nog gesteld met de familie van Marianne. Heit Bauke en mem Maaike en zussen en de broers. Vooral de vrouw des huizes is gesloopt en door de jaren heen door nota bene justitie, politie en het OM compleet voor de gek gehouden, belogen en op een mensonterende wijze bejegend. Bauke is ergens onderweg omgegaan en heeft zich verzoend met de grote leugen waarmee het Vaatstra-dossier de doofpot is ingegaan. Niet wetende dat met de komst van ‘Het verboden dagboek van Maaike Vaatstra’ de loden deksel, als door Carbid in een melkbus, er alsnog met een donderende klap vanaf zou knallen. Maaike hield stand hoewel ze daar een hoge prijs voor betaalde. Het oorspronkelijke dagboek – schrijfsels noemt ze het zelf – spreekt letterlijk boekdelen. Het geeft een inkijkje als het gaat om de staat waarin ons land verkeert: in staat van ontbinding.

Nog erger is de moord zoals deze plaatsvond in die godvergeten nacht van 30 april op 1 mei 1999. Koninginnenacht in Kollum waarvoor de jeugd uit Buitenpost, Veenklooster, Damwoude, Zwaagwesteinde en nog een handje vol Friese dorpjes was uitgelopen. Een slachting was het geweest. Zo gruwelijk dat dit geïsoleerde deel van Noordoost -Friesland definitief haar onschuld verloor.

Maar het allerergste is de misdadigheid waarmee de ‘boven ons gestelden’ veertien jaar lang blijk gaven van corruptie en valselijk, ronduit crimineel handelen ten einde de werkelijke toedracht van een vreselijk misdrijf toe te dekken. Toen dat beetje bij beetje aan het licht werd gebracht door een handjevol amateurs, die meer boven water kregen en meer succesvol waren dan een peloton aan politieagenten en rechercheurs, die ook nog eens een miljoenenbudget achter de hand hadden, ja toen was men bereid ver te gaan. Heel ver. Veel te ver. Griezelig ver.
Bestellen

‘Het verboden dagboek van Maaike Vaatstra’ is te bestellen via deze site, en eveneens on line via de beste en grootste boekensite van Nederland: BOL.com

Natuurlijk kunt u uw bestelling ook doen bij de reguliere boekhandel bij u in de buurt of direct bestellen bij boekensites als AKO, NRC lux, Blz. , Libris , Paagman , etc.

Inhoudsopgave

Voorwoord  

01 –      Valse start

02 –      Asiel om te moorden

03 –      Familiedrama  in drie bedrijven

04 –      Het Openbaar Mysterie

05 –      Het leugen- en witwasboek van Simon Vuyk

06-       Journalistieke lafbekken

07 –      Zoektocht in de Friese wouden

08 –      Peter R. de V., loopjongen van het OM

09 –      It moat ‘m wêze

10 –      Daderkennis nul-komma-nul

11 –      Dagboek van een soldaat

12 –      De finale