Als je wordt gevraagd om een ‘in memoriam’ te schrijven, betekent dit dat er een bijzonder mens is heengegaan. Zo bijzonder, dat het nieuwswaardig is en dat zijn of haar leven het verdient om bij stil te staan. Om in geschrift gebeurtenissen, herinneringen en lofzang te delen.
Wij weten niet zeker hoe Bo het vindt, dat we deze aandacht aan haar schenken. Waarschijnlijk zou zij zeggen: verdient niet ieder mens dat? Iedereen is toch heel bijzonder op zijn of haar eigen manier? En daar is geen speld tussen te krijgen, maar sommige mensen vallen meer op.
En Bo viel op. Niet omdat zij aandacht of een podium zocht, daarvoor was Bo te bescheiden. Maar Bo had ‘presence’. Niet in de laatste plaats vanwege haar stralende verschijning, maar het is haar innerlijke kracht die op zoveel van ons grote indruk heeft gemaakt.
Bo kwam als piepjonge moeder op Curaçao wonen. Bo gaf aerobicsles in haar eigen gym. Stralend verliefd op baby Zazz. Sinds 2006 als succesvolle ondernemer met een prachtig internetbedrijf, een ervaren radiomaakster, sociaal zeer betrokken en heel gelukkig. We waren in hetzelfde vak terechtgekomen, en Bo volgde iedere cursus en workshop die zij kon vinden. Zij was de eerste die zich aanmeldde voor de nieuwe UNA-opleiding Communicatie & Journalistiek en ze zei dat ze vooral uitkeek naar de modules die we daar zouden geven. De opleiding kwam er niet, maar zij had de lessen ook niet echt nodig gehad. Bo wist zo veel, Bo kon zo veel! Maar ze zocht een nieuwe uitdaging.
En zij kende heel veel mensen, en iedereen kende haar. Van de radio, van netwerkborrels, van tentoonstellingen, concerten. Bo als collega, interactive expert, organisator van lezingen, interviewster, nieuwsgierige programmamaker, voorzitter van het bestuur van Hospice Arco Cavent.

Bo als een dierbare vriendin, verliefde vrouw van Andy, moeder van Zazz, oma van Camilla.
Bo als Bo. Want dat was ze vooral; zichzelf. Een fantastisch luisteraar, denker en doener, een go-getter, integere verbinder. En als we dit zo allemaal beschrijven, realiseren we ons eens te meer dat zij ook gewoon maar een mens was, en dat innerlijke kracht ook scheurtjes heeft, en soms breekt. Dat mens-zijn duaal is, yin & yang, stralend licht & aardedonker kan zijn.
Dus waarom, zoals zij zelf zou zeggen, deze speciale aandacht in een stukje in de krant? Waarin er volstrekt onvoldoende zinnen beschikbaar zijn om alles te verwoorden dat zovelen graag over Bo zouden delen? Nou, gewoon…
Omdat Bo Bo was.

Én omdat iedereen die de mazzel heeft gehad ook maar 1 keer van haar lieve persoonlijkheid, sterke zakelijkheid, diepe betrokkenheid en gekke humor te hebben genoten, dat niet vergeet.
Omdat Bo Bo was, en zij was heel bijzonder.

Gonneke & Renée

Bron: Antilliaans Dagblad