Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Agnes Cobelens aan het woord
De eerste Kraamkliniek werd 65 jaar geleden opgericht in 1952 in een herenhuis op Berg Altena en reeds op 14 februari van datzelfde jaar werd daar de eerste baby geboren. Deze kliniek bevatte twaalf kraambedden, maar al spoedig bleek deze te klein om aan de opnamevraag te voldoen en verhuisde de Kraamkliniek naar een ruimer pand op Scharloo aan de Conoordiastraat.
Tot het oprichten van een Kraamkliniek werd besloten door de Stichting ‘Neutrale Wijkverpleging’, opgericht door Zr. Parker (later mevr. Taber) in 1949. Deze stichting had als doel zieken aan huis te verplegen en in het bijzonder de minderhedeelden. Door hun dagelijkse ervaringen in het wijkwerk waarin zij de meest mensonterende omstandigheden, onhygiënische toestanden amen, deze moesten oplossen en waar in het bijzonder aanstaande moeders hun kind ter wereld moesten brengen werd besloten tot het oprichten van een eenvoudige Kraamkliniek. De Curacaose vrouwen werd nu de gelegenheid geboden in hygiënische omstandigheden, met deskundige en liefdevolle hulp van de kraamverpleging en beschikbare medische hulp en -bijstand tijdens de zwangerschap en bevalling van een vroedvrouw of dokter van haar keuze, haar kind ter wereld te brengen.
Na enige jaren bleek ook deze Kraamkliniek te klein voor de aanmeldingen van zwangere vrouwen om daar hun baby ter wereld te brengen en kon de stichting de ingerichte medische kliniek van de Shell Curacao NV op Rio Canario overnemen. Ten koste van veel tijd en financiële offers beschikte Curacao over een medisch modern ingerichte Kraamkliniek, die onder leiding van de bekende hoofdzuster Derks uitgroeide tot de plaats waar velen vrouwen wilden bevallen. De ‘moeden en kindzorg’ was een aparte tak van de stichtingsactiviteiten. Op Curacao werd voorheen weinig aandacht geschonken aan de zorg voor vrouwen tijdens hun zwangerschap, speciaal aan de groep minderbedeelden.
Op 13 februari 1934 werd de eerst wet van kracht (A 1934 no 53) die de bevoegdheden van vroedvrouwen omschreef en vastlegde. Sinds de oprichting van de Kraamkliniek op Curacao hebben meer dan dertig vroedvrouwen, bekend uit de ledenlijst van V.A.V. (Vereniging Antilliaanse Vroedvrouwen), vaak in volle tevredenheid aldaar de zwangeren begeleid bij de geboorte van hun baby. Verloskundigen onderzochten voordien de zwangere vrouwen in de spreekuurruimtes van de dokters of richtten zij bij hun thuis een ruimte in waar zij de vrouwen konden controleren. Vaak kwamen de zwangeren dag en nacht bij de vroedvrouw thuis langs, als er pijnen of weeën waren waardoor deze vroedvrouwen bevalkamers in of bij hun thuis inrichtten waar tevens de nieuwe moeder nog enige tijd kon verblijven.
Zeer bekend waren de bevalkamers van de vroedvrouwen mevr. Pardo, mevr. Pinedo en mevr. Bemadina. Huisartsen deden ook thuisbevallingen maar verwezen vaak de zwangere vrouwen op het allerlaatste moment naar de verloskundigen aangezien zij drukke praktijken en spreekuren hadden.
Eind jaren negentig waren er nog ongeveer twintig huisartsen actief in de verloskundige zorg. Het is te begrijpen dat de vele verloskundigen op Curacao de Kraamkliniek als een ware verlichting zagen, omdat zij voorheen vaak onder erbarmelijke omstandigheden de zwangere vrouwen moesten helpen bevallen.
Eind jaren zeventig bereikte de Stichting Neutrale Wijk een andere mijlpaal en werd het besluit genomen dat alle door de overheid gefinancierde normale bevallingen niet meer in het ziekenhuis zouden plaatsvinden maar in de Kraamkliniek Rio Canario. Deze uitbreiding – er vonden toen meer dan 1200 bevallingen in de Kraamkliniek plaats— was de aanleiding van de stichting om op Curacao nieuwe opleidingen voor kraamverzorgsters en tevens kraamspecialisatie voor verplegen te starten. In die tijd waren er ook twee verloskundigen in vaste dienst van de Kraamkliniek met de taak deze nieuwe zusters te begeleiden in hun werk.
Na de fusie in 1988 van de Stichting Neutrale Wijkverpleging met de Wijkverpleging Curacao, werd het patiëntenbestand verdubbeld dat een grote belasting uitoefende op de gehele zorg. De stichting bood op haar hoogtepunt werk aan 133 werknemers. Begin 2000 werd besloten om de wijkverpleging af te stoten (zij gingen over naar het Wit Gele Kruis) en werd de focus nog alleen gelegd op de moeder- en kindzorg.
In 2006 ging de Stichting (Neutrale Wijkverpleging) Kraamkliniek failliet en werd de Kraamkliniek, gestuurd door de overheid, overgenomen door een nieuwe Stichting ‘Duna Lus’. Deze stichting zou een samenwerking moeten worden van alle stakeholders die bij de verloskundige zorg op Curacao een rol speelden.
Tegenwoordig vinden er nog ongeveer 450 bevallingen in de Kraamkliniek plaats, onder begeleiding van drie verloskundigen in vaste dienst, drie vrijgevestigde verloskundigen met hun waarnemer. Er zijn geen huisartsen meer in de verloskunde actief.
Agnes Cobelens,
Curacao
@ericlapas schrijft:
‘Ben toch benieuwd of het personeel deze moeders toendertijd op de mogelijkheid van abortus hebben geïnformeerd.’
Geen abortus, wel de mogelijkheid van adoptie.
De bekende hoofdzuster Derks, aan wie in dit artikel terloops een zinnetje werd gewijd, had (in samenwerking met de Voogdijraad) een uitgebreid netwerk dat bemiddelde tussen adoptie-ouders en moeders die hun baby na de geboorte wilden afstaan.
Zij was daar zeer zorgvuldig in: uitgebreide gesprekken met de zwangere vrouw enerzijds en (via Voogdijraad) strikte controle of de adoptie-ouders door de Voogdijraad waren ‘goedgekeurd’. Zij onderhield ook na de adoptie langdurig contact met zowel de biologische moeder als de adoptie-ouders.
Zuster Derks organiseerde ook de eerste erkende opleiding tot kraamverzorgster op Curacao.
In 1976 kreeg zij voor haar vele activiteiten een koninklijke onderscheiding.
Zij was naaste familie van mij en in 1977 is zij (mede op mijn dringend advies) gestopt met werken, om zich bij haar in Nederland wonende dochter en kleinkinderen te vervoegen.
Ik vraag me af of het toeval is, dat na haar vertrek de kraamkliniek binnen een paar jaar bergafwaarts ging.
Denk dat in een periode van 65 jaar de wijkverpleging wel veel ellende heeft gezien. Laten we elkaar geen Mietje noemen, de meeste moeders waren alleenstaande moeders en een groot deel van de baby’s zijn of in het bos of op de achterbank van een auto verwekt. Ben toch benieuwd of het personeel deze moeders toendertijd op de mogelijkheid van abortus hebben geïnformeerd.
Ook moest de administratie van Boef monk in de fik vanwege het doneren van 100.000 pietermannen aan z,’n onderliggend. Dan maakt hij met z’n zatte kop ongelukken, maar krijgt van de andere boef c cooper ‘n dikbetaalde baan toegeschoven. Het eiland gaat naar z’n moer met deze lieden.
Kraamkliniek Rio Canario waar Carlos Monk 10 duizend per maand verdiende maar dit was niet voldoende dus steelde hij meer. Toen men er achter kwam en een onderzoek ging instellen ging de administratie en bewijs allemaal in de rook op.
Si Agnes mooi historisch verhaal maar wat is je punt.
Jij als zo’n beetje de beste meest ervaren en integere vroedvrouw en verloskundige op Curaçao die ik ken.
Chapeau.
Maar wat is je boodschap. Dat het nu een puinhoop is.
Dat de SVB mensen in pensioen wil schuiven terwijl er niks anders is.
Dat al die jaren van je ervaring dan verdwijnen.
Door politieke beslissingen door nit wits.
Dat deskundigheid zoals jij hebt niet overdragen kan worden omdat de idioten niet willen leren. Of een opleiding programma willen opzetten en dat alles dan ineens een sink hole is.
Dat je recht zaken moet voeren tegen uitsluiting door leeftijd. En dat dat niet kan. En dat de SVB dat heeft verloren. En dat je won.
Ja.
De boodschap is wat is de waarde en de kosten van een geboorte op curaçao.
Kraamkliniek of Sehos vroeger. De Sehos kraamafdeling was de beste omdat de arts-assistenten de regie hadden en neonatologie de kinderafdeling perfect in handen was van 2 dames.
De gynaecologen zijn beperkt en speciaal. Omdat ze ook snijdend bevoegd zijn. Ze mogen opereren. En een keizerssnee en openhartoperatie hebben de grootste incisies. En het meeste gevaar.
De Kinderafdeling was de beste afdeling in het Sehos. De meeste dedicated specialisten dokters en arts-assistenten. Super professioneel gerund en je kwam er niet op zonder full desinfectie tot en met je horloge moet af. Kijk dat eens op de ok.
Maar diezelfde afdeling onder Keli werd verklaar niet bacterie vrij te krijgen inclusief de ok. Tja. Keli….
Nitwit pur sang.
De best gesponsorde ook. Geld was geen issue. Als je iemands kind redde kende dankbaarheid geen grens.
Top kinderartsen als Muskiet deden alles naar eer. De enige dokter die voor en na z.n handen waste.
Maar nu is alles een puinhoop. Ik kan er een boek over schrijven.
Dat is de boodschap die ik lees tussen de regels door.
En ja dat klopt.
Is mijn ervaring.
Er is geen deskundigheid geen ervaring overdracht, Maar wel veel jaloezie.
Typisch Curaçao.
Wanneer realiseren we dat een Curaçao een eiland een eiland is. En dat ieder een aan elkaar is verbonden.
En dat samenwerking de enige oplossing is.
Pabien Agnes.
Ik ben in 1997 ook in de kraamkliniek bevallen en het was me een bevalling die ik nooit zal vergeten.