Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of bedreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Jan Gulmans aan het woord.

Niet alleen onder de grond, maar ook boven de grond wordt Curaçao getroffen door vervelende en nare verschijnselen. Tegen aardbevingen kan men weinig doen, maar des te meer aan het tegengaan van de rampspoed die van de Isla afkomt. Een atoombom aan stoffige en giftige rotzooi is uit haar pijpen van maandag op dinsdagnacht opgestegen, met de wind meegevoerd en uitgestort over een gedeelte van Curaçao waar ouderen, middelbaren, jongeren, kinderen en veel toeristen wonen en verblijven.

En dat is niet de eerste keer. Wie ‘s ochtends de dagelijkse nevels, afkomstig van een in bedrijf zijnde Isla, over zee ziet verdwijnen, vraagt zich af wat er nu weer is uitgebraakt. Hoe lang zal de incompetentie van politici, ambtenaren, Islamanagers en Isla-personeel nog gepikt worden door de getroffenen. De toeristen zullen in het gunstigste geval elders een plekje vinden of thuis hun misprijzen uiten met als gevolg, dat Curaçao door anderen niet als bestemming gekozen gaat worden, los van de negatieve effecten van overvallen op toeristen en moord tussen bendeleden.

Maar de bevolking zal zich niet met een kluitje in het riet blijven laten sturen. Door de al lang bestaande abnormale vervuiling door de Isla, de wijze waarop (niet) wordt opgetreden door bestuur en management en de aantoonbaar aangebrachte fysieke, mentale en economische schade, kan eenvoudigweg gesproken worden van misdaden tegen de mensheid.

In elk redelijk functionerend land zou een dergelijke situatie, zoals op Curaçao geconstateerd kan worden, tot het aftreden van een of meer ministers hebben geleid, tot ontslag van ambtenaren en managers, tot strafrechtelijke vervolging van degenen die misdaden hebben begaan en tot het indienen en honoreren van hoge schadeclaims. Maar op Curaçao, de navel van de wereld, is zoiets ondenkbaar. Tonnen boter op de hoofden van genoemde verantwoordelijken, wat alleen maar het idee dat corruptie in de top een voorwaarde voor deelname eraan ondersteunt, zorgen ervoor dat andere bestuurlijke lasten niet meer getorst kunnen worden.

Vakbondsleider Ewald (Wally) Ong A Kwie verzekerde mij in het jaar 2000, dat alleen een volkomen anarchie een oplossing voor de Curaçaose problematiek zou zijn. Ik begin te geloven dat hij het bij het rechte eind heeft gehad. Radicale verandering is nodig. Eerst op een minder revolutionaire manier door de zich aandienende goedwillende en goed opgeleide jongeren schoon schip te laten maken en hen de incompetente groep politici, die uitsluitend met het vullen van hun portemonnee bezig is, te laten ecarteren. Het is overduidelijk dat het gezegde ‘Wij doen het voor het volk’ niets anders betekent dan ‘Wij doen het voor onze portemonnee’!

Bij de Isla dient een belangrijk deel van het management het veld te ruimen en zullen de besten van de jonge managers uit alle hoeken van de wereld aangetrokken moeten worden om hun plaats in te nemen. Dit geldt evenzeer voor de ambtelijke top die bij het opereren van de Isla betrokken is. Dit veranderingsproces duldt geen zachte heelmeesters. Degenen die wandaden hebben gepleegd zullen verantwoordelijk dienen te worden gesteld en zo nodig berecht.

Ik wil niet preluderen op nog radicalere veranderingsmethoden, eerst de verkiezingen en de zelfreiniging, want zo door blijven gaan is misdadig. 100 Jaar Isla wordt met buitengewoon interessante tentoonstellingen in NAAM en in het Curaçaosch Museum gevierd.

De vraag is of de Isla volgend jaar nog reden van bestaan heeft als de Curaçaose bevolking zich niet meer aan het lijntje laat houden. Stoppen met de Isla is nu een zeer serieus scenario.

Jan Gulmans,
Curaçao