Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao?
Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal inhouden worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Joseph ‘Jopi’ Hart aan het woord
Beste lezer,
Heeft u ook meer dan genoeg van dezelfde reclame die u elke dag voor de zoveelste keer op televisie ziet? Zonder in details te willen treden, zijn ook bij u de volgende vragen gerezen?
1. Wat is het doel van deze reclame?
2. Als het doel is het volk informatie te verschaffen, is het niet effectiever te investeren in een informatiecampagne t.b.v. de woonwijken, het gezin en de jeugd en ervoor te zorgen dat alle aandachtspunten die van belang zijn voor het volk aan de orde komen?
3. Indien het echt de bedoeling is om het volk informatie te geven, is het niet effectiever om al dit geld aan te wenden om ervoor te zorgen dat elk gezin, vooral de minderbedeelden, toegang heeft tot het internet met een eenvoudige iPad om alle informatie te krijgen die nodig is om het ontwikkelingsniveau van ons volk omhoog te krikken?
4. Is dit geen sluikse politieke propaganda?
5. Deze reclame kost toch miljoenen?
Ik heb ooit geschreven dat wanneer een hoop geld in een politieke campagne wordt gestopt, moet degene die vandaag ontvangt, morgen over de brug komen.
Wat verwacht men van het publiek met deze propagandacampagne?
Wat ik heb begrepen van diverse publicaties van enkele slimme mensen, is dat de groep achter deze dagelijkse reclame naar een staatsvorm streeft die zal leiden tot de verkiezing van een president met zeer veel macht en ook dat het niet mogelijk zal zijn voor een parlementariër om van partij te veranderen.
Maar hierdoor wordt de parlementariër de vrijheid ontnomen om volgens zijn geweten te handelen wanneer hij vindt dat hij zich niet langer kan verenigen met het beleid van zijn partijgenoten of de coalitie waar hij deel van uitmaakt.
Wanneer de parlementariër deze mogelijkheid wordt ontnomen, is de democratie de nek omgedraaid ten behoeve van een systeem dat verdacht veel lijkt op een presidentiële dictatuur. En met een president die zeer moeilijk is af te zetten (vide: ons buurland).
Volgens de staatsvorm die deze groep voorstaat kan zelfs een persoon die niet door de screening kan komen toch tot president gekozen worden.
Te gek voor woorden, toch!
Er is een gezegde ‘Wie betaalt, bepaalt!’.
Dit houdt dus in dat de geldschieter het voor het zeggen heeft.
Het is daarom van belang te weten wie deze partijpolitieke reclame betaalt.
Want, per slot van rekening, ons land verdient een regering die past binnen een democratisch systeem, waarbij het volk haar vertegenwoordigers kiest en hen kan afzetten wanneer zij niet naar behoren werken.
Dat is de essentie van het democratisch systeem.
‘Follow the money’ is een goed uitgangspunt voor het volk om te achterhalen waar al deze miljoenen vandaan komen om een idee te hebben wat te verwachten van diegenen die mogelijkerwijs dit land kunnen gaan regeren volgens dictatoriale principes.
Want, beste lezer, wij moeten vandaag slim zijn om te voorkomen dat we morgen te grazen worden genomen!
Door: Joseph ‘Jopi’ Hart
te, Curaçao