Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN.
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Roy Evers aan het woord
Meneer Sander Dekker, Staatssecretaris van Onderwijs in Nederland, zegt over Bonaire: ,,De geboden steun wordt op Bonaire niet altijd met dank ontvangen. Ze denken daar dat ze het beter weten.” Hij heeft het over geld geven aan de Scholengemeenschap Bonaire (SGB), maar dat doet er even niet toe.
Hoe kunnen ze op Bonaire denken dat ze het beter weten dan de Nederlanders? Realiseren zij zich niet dat de Nederlander alles beter weet dan iedereen? De Nederlander wil schoorvoetend toegeven dat God misschien soms iets beter weet dan hij. En dan bij wijze van hoge uitzondering.
Maar er zijn sommige dingen die de Nederlander toch wel beter zou moeten weten. Ten eerste, dat je niet tegen iedereen lomp en stomp kan doen. In Nederland is men daar ongevoelig voor. Mensen die daar toch gevoelig voor zijn, zijn stom.
De Nederlander moet zich realiseren dat er ook nog beschaafde mensen zijn die zich beledigd kunnen voelen. En op Bonaire wonen een hoop beschaafde mensen. De Bonairiaan staat bekend om zijn innerlijke beschaving en daar kan de Nederlander veel van leren.
Ten tweede, er zijn veel manieren om met dank iets te ontvangen. De tijd is voorbij dat je op de knieën valt en de voeten kust van de weldoener. Hoewel je een gegeven paard niet in de bek moet kijken, kan het voorkomen dat de gegeven steun de ontvanger in een richting duwt die niet bepaald zijn eerste keuze was. Om de ontvanger dan meteen af te schilderen als ondankbaar – dat is niet zo gezegd, maar ik zou het zo opgevat hebben als ik een Bonairiaan was – getuigt alweer van kortzichtigheid.
Ik kan met zekerheid stellen dat ze op Bonaire niet denken dat ze het beter weten, maar dat ze niet alles voor zoete koek willen slikken. Als ik bedenk tot wat voor fiasco’s de uit Nederland overgenomen zogenaamde onderwijsvernieuwingen hier op Curaçao hebben geleid, dan adviseer ik de Nederlander om de Bonairiaan de tijd te gunnen om de geboden steun te evalueren en eventueel in te passen in zijn eigen beleid. Maar, beste buur en broeder, gij krijgt een koekje van eigen deeg.
Door: Roy Evers
te, Curaçao
@Renée van Aller
Uw argumenten kloppen niet. Uw redenatie met betrekking tot (A.) “autonomie” is gestoeld op een drogreden.
Uw bewering over de (B.) “Landskinderen versus langdurig/onafgebroken ingezetenen” berust waarschijnlijk op onkunde.
(A.) Aruba is een autonoom Land in het Koninkrijk der Nederlanden. Aruba is een volwaardige autonome partner binnen het Koninkrijk. Zie:
(http://www.minbuza.nl/binaries/content/assets/minbuza/nl/import/nl/reizen_en_landen/landenoverzicht/s/saba/informatie-over-de-staatkundige-herstructurering-van-10-oktober-2010)
(B.) Nederlanders die sinds 1 januari 1986 onafgebroken ingezetene van Aruba zijn, hebben niet dezelfde rechten als Landskinderen. Indien zij langdurig ingezetene zijn buiten het Land Aruba verspelen zij hun rechten.
Hun rechten zijn niet gelijk aan Landskinderen. Zie:
http://www.gobierno.aw/index.asp?nmoduleid=4&wgid=8&nbrwsrdtctn=-1&spagetype=6&docid=4001144
Uw aantijgingen tegen mr. Recourt zijn onjuist en “gezocht”
Aruba kreeg de status aparte in 1986 en werd dus een Land in het Koninkrijk, maar bleef onderdeel vormen van dat Koninkrijk. Anders zou er niet zoveel opschudding zijn ontstaan over de recente aanwijzing aan Aruba. Als Aruba staatkundig onafhankelijk was – wat rechter Recourt oprecht meende – dan zou dat niet mogelijk zijn geweest. De LTU(V ) vraagt van vreemdelingen en Nederlanders van elders uit het Koninkrijk een vergunning. De LTU(V) zit op zich logisch in elkaar maar wordt niet altijd logisch toegepast en dat geldt ook voor het Toelatingsbesluit. De persoon uit het vonnis was in Aruba komen wonen toen Aruba nog onderdeel vormde van de Nederlandse Antillen en Antillianen zich op alle eilanden konden vestigen. Conform de aangepaste LTU in 1986 bleven deze personen gelijk gesteld aan landskinderen. Landskinderen zijn Nederlanders in Aruba geboren.
Correctie (per 1 januari 1889) moet natuurlijk zijn (per 1 januari 1986)
@Renée van Aller
Rechter Recourt heeft de Landsverordering Toelating Uitzetting en Verwijdering (een gedrocht overigens) mijns inziens, juist geïnterpreteerd en vervolgens op waarde gewogen:
—-
Artikel 1
De voorschriften in de artikelen 2 tot en met 23, tweede lid, zijn niet van toepassing op:
a. Nederlanders, als zodanig in Aruba geboren of aldaar genaturaliseerd zijnde;
b. Nederlanders die sinds 1 januari 1986 onafgebroken ingezetene van Aruba zijn;
c. Nederlanders die als zodanig buiten Aruba geboren zijn van wie ten minste een van de ouders behoort of, overleden zijnde, vóór dat overlijden behoorde tot een categorie als genoemd in de onderdelen a of b.
—–
Rechter Recourt:
…”Zij heeft nooit de kans gehad Arubaanse te worden in juridische zin sinds 1986.”
Bovenstaande is volledig juist: men dient immers sinds 1 januari 1986 onafgebroken ingezetene te zijn van Aruba.
Indien betrokkene zich bijvoorbeeld laat uitschrijven als ingezetene van Aruba en vervolgens meerdere jaren in een ander land, Curaçao, St. Maarten, Nederland of elders, als ingezetene staat ingeschreven, dan verliest ze haar recht als geformuleerd onder art. 1b.
Zij heeft dus niet dezelfde rechten als “de Arubaan” onder art. 1a.
Dat Recourt spreekt over: “de onafhankelijkheid van Aruba” is op zich – in de context van het onderwerp – helemaal correct. Aruba werd (per 1 januari 1889) onafhankelijk van de Nederlandse Antillen. De Status Aparte gaf Aruba, naast een totale onafhankelijkheid van de Nederlandse Antillen, ook een bepaalde “onafhankelijkheid” van Nederland.
Als mijn bovenstaande conclusies niet juist zijn, dan laat ik me graag – met de juiste argumenten – corrigeren.
Nederlanders vinden ten onrechte dat ze niet hoeven in te burgeren over het algemeen. Vele Nederlanders spreken de landstaal niet als ze verblijven in andere delen van het Koninkrijk. Ook verdiepen ze zich niet in de lokaal heersende gewoontes. Ik acht dat een falta di respét. Ooit hebben we onderzoek gedaan naar de rechtspraak. Nederlandse rechters kenden vaak de heersende wetgeving niet en verdiepen zich nauwelijks in de rechtspraak. Dus werd er afwijkend recht gesproken wat slecht is voor de rechtsstaat. De betreffende rechtspraak is gebundeld en opgezonden naar de Raad voor de Rechtspraak en de voorzitters van de verschillende gerechten met de aanbeveling dat uit te zenden ambtenaren eerst les in de lokale wetgeving, mores en rechtspraak, zouden krijgen voor ze zich elders in het Koninkrijk vestigden. We werden afkeurend toegesproken over zoveel brutaliteit. Wat opmerkelijk was, was dat het huidige Tweede Kamerlid van de PvdA Recourt als rechter vonnis wees in Aruba en de stellige mening verkondigde dat Aruba onafhankelijk was. We hebben herstel van het vonnis verzocht maar dat gebeurde niet. Rechter Recourt vonniste aldus in GEA 21 december 2006, LAR 3558 van 2006. Letterlijk zei hij: “Verzoekster is blijkens het Bevolkingsregister woonachtig in Aruba sinds 7 juni 1951 en is geboren op Bonaire en heeft de Nederlandse nationaliteit en behield deze ook na de onafhankelijkheid van Aruba. Zij heeft nooit de kans gehad Arubaanse te worden in juridische zin sinds 1986.” En hij is thans aangewezen als deskundige in Arubaanse en Antilliaanse zaken. Voorwaar opmerkelijk en zo typisch en voorkomend Nederlands.