Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of bedreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we John H Baselmans-Oracle aan het woord.

Gisteren middag liep ik wat in mijn omgeving van ons huis en in een zandpad stond aan de rechterkant een klein Curaçaos bouwsel waar een oudere man voor een deur zat vanwaar men denkt dat deze deur nooit open en dicht gaat. Een huisje in het niets en zo te zien was er geen water en elektra laat staan telefoondraden die naar het bouwsel gingen.

Ik begroette de man en we kwamen heel snel tot een praatje. We hadden het wat over de knoek, het beetje regen dat we nu hebben en zijn geiten en kippen die om hem heen liepen.

Op mijn vraag hoe lang hij al op bandabou woonde vertelde hij met trots dat hij al 66 jaren lang hier in deze omgeving woonde. Dan weer dat huisje en dan weer dit huisje. Op een gegeven moment kwamen we bij het onveilig wonen op sommige plaatsen en de man keek me aan van of ik het over Rusland had. “Onveilig? Nu, ik maak dat hier niet mee”. Ik veranderde van gesprekstof en vroeg hem over hoe hij het vond dat heer Pisas nu onze minister-president was. Weer keek hij me ongelovig aan en hij antwoordde “Wie is die man, ik ken hem niet” Ik vertelde hem, hij is onze nieuwe minister-president. “O fijn voor hem maar wat kan hij doen aan het water wat niet wil vallen en het eten voor mijn geiten en kippen?” Dat antwoord moest ik hem schuldig blijven. We gingen nog wat door over de zaken en bendes in de stad en weer keek de beste man me ongelovig aan. Hij geloofde niet dat er iets mis was op Curaçao.

De man, leunend achterover, met een klein flesje whisky in een bruin zakje bleek duidelijk zich totaal niet te interesseren van wat er buiten zijn woonplek gebeurt. Niet druk makend over wat er gaande is en zich niet interesseren wat er gebeurt buiten zijn afrastering. Na 45 minuten stond ik op en vervolgde mijn wandeling en kwam terug op de asfaltweg die naar ons huis loopt.

Tijdens de terug wandeling besefte ik wat voor een gelukkig mens ik ontmoet had. Een man die doet wat hij denkt te moeten doen en leeft zijn leven hoe het hem ingegeven wordt. Waar maken we ons druk om? De politiek volgt toch de weg die hen opgedragen wordt en de wereld blijft draaien met of zonder onze bemoeienissen.

Ik ga morgen weer verder op les bij deze man want hij heeft duidelijk zijn levenslessen geleerd.

John H Baselmans-Oracle
864-3595