27 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Ingezonden | Eric Gorsira: thank you for the music

HomeAuteursIngezondenIngezonden | Eric Gorsira: thank you for the music
Ingezonden brief

Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Ana van Leeuwen aan het woord.

Eric Gorsira, onze achterneef- een volle neef van mijn vader Boeli, leek soms even een bijna onverwoestbaar mens, maar was dat natuurlijk niet. ,,Ik ben er nog, ongelooflijk, zal ik er morgen of volgend jaar nog zijn? Ik denk het niet”, zei hij vaak semi-grappend, een beetje morbide en luguber à la Eric, nadat hij dit jaar enkele malen een ‘near miss’ had gehad.

Een ‘near miss’ met de dood, dus. Maar hij overleefde ze allemaal. Zo’n vier wel te verstaan. De dood klopte een aantal maal tevergeefs bij hem aan, maar de vechter ging door. Hij – of zijn hart – waren nog niet klaar met dit leven. Een groot en sterk hart moet hij gehad hebben. Hij wilde snel terug naar huis, naar zijn poezen Mona en Lisa. Naar de enige plek die soms, heel soms, rust bracht in een lang en vaak onrustig leven.

Een poezenliefhebber was hij, deze music man. Klassieke muziek en poezen, zijn leven en zijn passie; waar hij meer van hield, zullen we nooit weten. Ik althans niet. Tot tweede kerstdag. Die dag overleed hij in het Sint Elisabeth Hospitaal. De strijd verloren, deze keer. Hij praatte niet meer, lachte niet, bromde niet, grapte niet. ,,Ai, mi Dios”, had hij de avond ervoor veelvuldig geroepen, volgens een bezoeker. ,,Mijn God…”

Zijn ademhaling veranderde op die tweede kerstdag, evenals de kleur op zijn gezicht. Eric was in transitie, hij leek al niet meer op de levende Eric: leven en dood liepen in elkaar over. Ik heb een paar uur bij hem gezeten toen, vlak voor hij voor altijd stopte met ademen. Dat ademhalen bleef me bij. Eric zal me ook voor altijd bijblijven.

Eric Gorsira

Onze muziek- en poezenman. Onze ‘oom Eric’. Hij is in september 83 jaar geworden. ‘Oom Eric’, zo noemden wij hem, was muziek. Muziek en met name zijn geliefde viool, waren alles in zijn leven. Hij verloor zijn echtgenote Helga, waar hij als jongeman van 18 jaar mee trouwde en zijn enige dochter Louise tijdens de lange, vaak moeizame reis. Maar Erics reis ging door. De viool, de muziek, de poezen en zijn beste, trouwe vrienden waren er immers nog. Hij bracht muziek in ons leven. Muziek die we als kind hoorden, concerten waar mijn zusje Lily en ik als jonge meisjes naartoe werden gebracht in soms donkere, voor ons spookachtige concertzalen. Muziek die je evenwel nooit meer loslaat. Gelukkig maar. Dat is vooral dankzij Eric.

Een pientere man met muziek in het hoofd, in het hart en in de ziel. De poezen Mona en Lisa, die altijd wat lekkers, een ‘treat’ kregen als de baas aan het eten was, snappen er niet veel van. Hij floot en ze kwamen aanlopen, soms aanrennen. Hij zal nooit meer naar hen of zijn rustpunt, zijn thuis, terugkeren. Die rust vindt hij nu hopelijk elders. En voor altijd.

Slaap Zacht, Eric… thank you so much for the beautiful music.

Ana van Leeuwen,
Curaçao

Dit artikel is geplaatst in

6 reacties

  1. Heel mooi geschreven Ana. Moest een traantje wegpinken toen ik het las. Bovenal, herinner ik mij, hield hij ziels veel van zijn vrouw Helga en zijn dochter Louise. Ik hield van alle drie. Eric was mijn muzikale vader.
    Gaat alles goed met jou?

  2. @Esther
    Misschien moet je eerst even een leesbril opzetten en goed lezen voordat je commentaar geeft Het gaat hier over Eric Gorsira en niet over Eric Garcia.

  3. Wat een domme opmerking Esther. Het betreft Eric Gorsira en niet Eric Garcia. Check your facts before you publish something stupid.

  4. Blijkbaar wist mevrouw Van Leeuwen, niet dat al een memoriam voor deze Eric Gorsira was, laten we eerlijk zijn dit was iets voor een kleine bevoorrechte groep verwende kinderen.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties