Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Rensley Victoria aan het woord.
Geachte dames en heren,
In de krant van vandaag (gisteren, red.) stond een bericht over de afschaffing van de slavernij in 1863. Hier zei de burgermeester van Rotterdam, Ahmed Aboutaleb, dat hij er nog steeds op wacht, dat de Nederlandse regering eindelijk officieel haar excuses aan de nakomelingen van de slaven, aanbied.
Ik ben in 1949 op Curaçao geboren, uit Nederlandse ouders. Mijn vader kwam in 1947 op Curaçao en was tot zijn pensioen leraar op het St. Thomascollege aan de hoek Hoogstraat/Belvederestraat. Omdat mijn ouders nog het ‘kolonie-denken’ hadden, deden zij alles, om het contact met de Curaçaose bevolking te vermijden. Ik had alleen contact met Curaçaose jongens op de lagere school (Mgr. Nieuwindt College), en later op de HBS (Radulphus College). Ook op school werd ons verteld, dat er weliswaar slavernij op Curaçao geweest is, maar dat was al lang geleden.
Verder werd ons ook in de geschiedenisles niets over de slavernij verteld. Ik volg al lang de gebeurtenissen op mijn geboorteeiland, en ik ben elke twee of drie jaar op Curaçao. Hier zie ik ook, dat de Curaçaose bevolking er lang op wacht, dat de Nederlandse regering eindelijk inziet, dat de rijkdom van Nederland óók door de slavenhandel bereikt werd, en dat zij haar excuus aanbiedt. Ik vind, dat elke scholier (mavo, havo of vwo) in Nederland verplicht wordt, een week naar Curaçao te gaan, en dan het museum Kurá Hulanda in Otrobanda, en het Tula Museum op de voormalige plantage Knip bezoekt. Misschien krijgt de Nederlandse bevolking hierdoor eindelijk het besef, wat er toen gebeurd is. Ik bied mijn excuus aan, aan alle Curaçaoënaars. Arnoldus Ehren, Berlijn Shellwerknemerswijken Ik moest het zien. Al geruime tijd was dit een wens van Wim van Lamoen, vakbondsleider in functie, om mij al wandelend te gidsen in de historische wijken van voormalige Shellwerknemers.
Op 9 juni was het zover. We gingen 6.00 uur in de ochtend van start bij het kerkhof van Kolebra Bèrdè, (Kas Chikí) nabij de wijken Marchena, Veeris, Wishi, Habaai en Morgenster. Veel wist hij te vertellen over wie er allemaal begraven liggen op het kerkhof. Vandaaruit ging de tocht verder richting wijk Sansui, Thorenquest, met veelal sierlijke houten huizen gebouwd door oud-werknemers van de Shell met restafval uit de raffinaderij. De kunst en creativiteit van deze bouwkunsten spatten ervan af. De wijk Kas Chikí was vernoemd naar de grootte van de huizen. Heel klein voor deze tijd, maar in het verleden was dat groot. Van Lamoen gaf te kennen dat voornamelijk bewoners uit Bándabou in deze wijken kwamen wonen.
Binnenlandse migratie noemde hij dit. Daarbij legde hij uit hoe arbeiders via Valentijn met een pont werden vervoerd naar de raffinaderij om hun werkzaamheden te verrichten. Wij wandelden verder de Schottegatweg West op, richting Buena Vista en Bivak, waar wij de raffinaderij aanschouwden. Daarbij vertelde hij over het kerkhof op het terrein en de geschiedenis hiervan. In de wijk Buena Vista vertelde Van Lamoen over de bouwconstructies en wie er hebben gewoond. De commercie en de aannemers die daar hun bedrijven gevestigd hadden, die voorheen op het terrein van de raffinaderij stonden. Langzamerhand kwamen wij in Rio Canario, richting Monte Carmelo uit. Wederom wijken waar oudwerknemers van de raffinaderij gewoond hebben. Hier stond een post van het Rode Kruis, dat destijds als een soort ziekenhuis fungeerde. De wijk Suffisant en Muizenberg waren de wijken waar Van Lamoen gepassioneerd het meest over te vertellen had. Hij zat hier op school en werd hier grootgebracht. Aan de Brokopondostraat (Portugees dorp) ligt een braak stuk terrein waar hij in zijn jeugd met anderen sportte. Dit terrein wordt getekend door een aantal gebeurtenissen die hier plaatvonden. Van Lamoen ging op onderzoek uit en vanaf dat moment zette hij zich in om op dit terrein een museum neer te zetten, opdat dit stuk geschiedenis niet verloren gaat, maar levend wordt gehouden.
Zeer emotioneel is hij hierover. En al jaren vraagt hij via de media aandacht hiervoor. Wij naderen de wijk Amerikanenkamp aan de Gosieweg waar de tocht eindigt. Van Lamoen is bereid om tochten te verzorgen om meer mensen in kennis te stellen van dit stuk waargebeurde geschiedenis. Dit was niet zomaar een wandeltocht van 4,5 uur maar een historische expeditie.
Rensley Victoria,
Curaçao
Is men vergeten dat ook Nederland honderden miljoenen heeft kwijtgescholden (geschonken) die na 10 10 10 verdampt zijn met de dubieuze politieke partijen van Schotte en co, wil je weer miljoenen, dan zullen ook deze weer in de politiek verdampen want ook deze club weet met vriendjes politiek de weg mee.
@Brain S,
Punt is: Duitsland heeft wel degelijk excuses aangeboden aan een groep dat actief het doelwit was van haar beleid tijdens de Nazi regime. Vervolgens heeft men betalingen gedaan om het leed te compenseren. Of dat voldoende is blijft de vraag. Gezien de huidige ontwikkelingen in Europa en elders heeft men blijkbaar niets geleerd.
Ook heeft Duitsland slachtoffers van deze behandeling gecompenseerd in binnen en buitenland.
Dat deden ze pas toen 99 procent van de mensen al dood waren. Schatten die gejat zijn van uitgemoorde families bleven gewoon. Joden konden niet terug naar hun huis want als dat er nog stond woonde er Duitsers.
Als uitvloeisel van mijn proefschrift in 1994 heb ik in 1994 een cahier aan de Universiteit van Aruba gemaakt over de Nederlandse slavernij in West-Indië. Met als titel: DE SLAVERNIJ IN DE KOLONIE CURAÇAO EN ONDERHORIGHEDEN. Oorzaken en gevolgen van de Nederlandse slavernij voor de staatkundige en economische ontwikkeling van de Nederlandse Antillen en Aruba. Het is in de bibliotheek van de Universiteit van Curaçao (voorheen Nederlandse Antillen) en in Aruba en in de openbare bibliotheken aldaar.
Waarom zijn geen formele excuses door Nederland aangeboden aan de West-Indische eilanden over de slavernij? Minister Ollongren sprak op 1 juli 2018 (155 jaar na afschaffing van de slavernij) namens de Nederlandse regering haar spijt en schaamte uit over de slavernij.
Frank Martinus Arion heeft het vaak geopperd: een eenmalig bedrag van zo’n zes miljard gulden, te storten in een fonds dat beheerd moet worden door een derde, onafhankelijke partij, zou een einde betekenen van de financiële afhankelijkheid. ‘Dan kan er eindelijk een gelijkwaardige relatie tussen twee landen ontstaan.’ Toen nog de Nederlandse Antillen (zie Amigoe 30 november 1999). Wij vermoeden dat de Nederlandse regering geen mogelijk schadeclaim wenst uit te lokken, laat staat te voldoen. En waar blijft het geld dan? In het hypothetische geval van voldoening? Hoogstwaarschijnlijk in de diepe zakken van de eilandbestuurders, de trustkantoren, de drugshandel, de wapenhandel en friends & family. Dat schijnt in veel landen het ijkpunt en de norm te zijn voor bestuurders. Zelfverrijking. Er lopen nu nog een aantal zaken tegen de Nederlandse staat over de gevolgen van de politionele acties, de onafhankelijkheidsstrijd in Nederlands-Indië en de gevolgen daarvan. Molukse strijders die aan Nederlandse kant vochten, worden nu pas erkend als veteranen. En zo wacht er meer financieel ongerief in de coulissen. In het eigen belang is Nederland meer koopman dan dominee. In een andermans belang kan dat anders liggen. Renée van Aller & John de Vries
@Simon: lees eens wat over Wiedergutmachung.
@Simon,
Duitsland heeft o.a. vanwege de verdeling in Oost en West, na WWII, nooit vredesverdragen getekend die eventueel compensatie voor berokkend leed tijdens de oorlog zou kunnen inhouden. Wel heeft Duitsland excuses aangeboden voor de behandeling van Joden vóór en tijdens de Nazi regime. Ook heeft Duitsland slachtoffers van deze behandeling gecompenseerd in binnen en buitenland.
@Simon: één antwoord op beide vragen van jou:
“Heeft Duitsland ooit zijn excuses aangeboden?
Heeft een groot deel van de Nederlandse bevolking hier een schadevergoeding voor gekregen?”
is ja.
@Eric, die twee vrouwen die je net noemde zijn niet bepaald zwart, ze hadden ook Nederlanders kunnen zijn, geen blonde maar wel getinte. En dat zijn er veel, in NL.
Er is dus niks Afrikaanse aan die twee. De een is van Portugese afkomst en de ander Arubaans.
En wat pruiken betreft, in Nederland loopt ook bijna iedereen mee rond, vooral BN-ers. Lippen dunner maken, huh,? Nooit van gehoord. 🙂 hezuuuuu
Geachte heer @Simon, de twee zijn niet met elkaar te vergelijken, Duitsland lag na de tweede wereldoorlog in puin en er zijn veel nazi’s opgepakt en vervolgd.
U zegt, “Maar kijk vooruit en werk aan een toekomst en houd dat beschuldigende vingertje en de opgehouden hand weg”. Dat is makkelijk om te zeggen maar vele van ons lijden nog steeds onder het slavernij verleden;
onze vrouwen lopen nog steeds met lelijke pruiken op omdat zij zich schamen om hun kroeshaar of ze verminken hun gezicht omdat ze dunne lippen en puntneus willen (kijk op TV Direct naar Jachmin Pinedo en Jadira Bisleck), de meeste van onze mensen hebben nog steeds een minderwaardigheidscomplex tov blanken en durven niet te studeren en werk te zoeken want ze zijn toch zwart en zo kan ik nog uren doorgaan.
Zolang wij niet gecompenseerd worden, kunnen wij niet aan onze eigen identiteit werken.
Nou Simon, 1940 is vergeten en vergeven, maar 1974 nooit van zijn leven!
Ik ben in 1947 in Nederland geboren, een kind van Nederlandse ouders.
Mijn ouders, grootouders, familieleden hebben vreselijk geleden tijdens de tweede wereldoorlog. Honger, angst en verdriet om de doden.
Ook ik heb als kind hier de gevolgen van meegemaakt, ouders, die getraumatiseerd waren, uit brandende huizen moesten vluchten.
Heeft Duitsland ooit zijn excuses aangeboden?
Heeft een groot deel van de Nederlandse bevolking hier een schadevergoeding voor gekregen?
Nee, wij proberen te vergeten, het een plaats te geven, zorgen dat het niet meer gebeurd.
Niet bij alles roepen dat het de schuld van de Duitsers was.
Natuurlijk, de slavernij mag nooit vergeten worden, zorg dat de huidige generatie op de hoogte is, evenals het hebben van kennis van 1940/ 1945.
Maar kijk vooruit en werk aan een toekomst en houd dat beschuldigende vingertje en de opgehouden hand weg.
Dat moeten we naar buiten brengen.