Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Felix D. Pinedo aan het woord

Het volgende is een analyse mijnerzijds betreffende de problematiek of een minister tevens parlementslid kan zijn.

A. Volgens mij bestaat er een conflicterende situatie tussen artikel 30 lid 2 onder g en artikel 30 lid 3, ten opzichte van artikel 45 lid f van de Staatsregeling (Streg). In artikel 30 lid 2 onder g, wordt vermeld dat een minister niet tegelijk minister en parlementslid kan zijn. In artikel 30 lid 2 wordt echter een uitzondering gemaakt voor ministers die in functie gekozen zijn tot Statenlid. Deze ministers mogen maximaal drie maanden na de dag van hun benoeming als Statenlid, beide functies bekleden.
B. Artikel 45 lid f van de Streg stelt duidelijk dat een Statenlid niet tegelijkertijd minister mag zijn. Dit artikel bevat echter geen uitzondering zoals wel is vastgelegd in artikel 30 lid 2. Dit betekent dat er een conflicterende situatie bestaat tussen deze twee artikelen. De vraag rijst welke van de twee artikelen voorrang heelt. Op grond van het feit dat het parlement een onafhankelijk orgaan is met zijn eigen regels, geef ik het parlement voorrang.
C. Dit euvel kan slechts gecorrigeerd worden met twee derde meerderheid van de stemmen van de zitting hebbende Statenleden (artikel 112 Streg). In het concept Streg van voor 10-10- ‘10 stond vermeld; ‘…tweederde deel van de uitgebrachte stem- men…’ lk heb indertijd e-mails gestuurd naar onder anderen de Statenleden vermeldende dat deze formulering multi-interpreteerbaar was. Namelijk dat indien twintig leden aanwezig zijn en zes leden stemmen, dit betekent dat op grond van vier van de uitgebrachte stemmen voor, van de zitting hebbende leden, wijzigingen kunnen plaatsvinden in de Staatsregeling. Daarna is dit veranderd in de huidige vorm. Naar mijn mening is deze formulering nog steeds multi-interpretabel.

Mijns inziens dient deze te luiden; ‘…met een meerderheid van de stemmen van tweederde meerderheid van de zitting hebbende leden…’. Het is duidelijk dat de situatie waarbij enkele ministers tevens als Statenleden werden beëdigd illegaal was.

Vandaar dat ik stel dat de gouverneur en haar adviseurs weer in de fout zijn gegaan. De gouverneur kan het gestelde in artikel 45 niet zomaar negeren en toch overgaan tot het benoemen van zitting hebbende ministers tot leden van het parlement. De gouverneur had deze conflicterende situatie ter sprake moeten brengen en eerst duidelijkheid hierover hebben verzocht en eventuele correctie ervan in de Staatsregeling.

Op grond van voornoemde illegaliteit waren alle door de ministers verrichte handelingen (stemmen — voor of tegen) als Staten illegaal. Dit betekent dat a1 hun handelingen (stemmen et cetera) als Staten onrechtmatig (illegaal) waren. Dit brengt ons in een zeer precaire situatie want alle landsverordeningen, begroting 2017 en regelgevingen die met de stemmen van deze ministers c.q. Statenleden zijn aangenomen, zijn niet geldig.

Degenen die mijn ingezonden stukken volgen weten dat ik al jaren diverse situaties die ik als illegaal betitel ter sprake heb gebracht. Voorbeelden zijn het blijven innen van ‘opcenten’ na 10-10-‘10 (ik ben nu in hoger beroep met deze zaak), het tegen de regels van de Staatsregeling in (wat ik heb betiteld als ‘de intellectuele ‘ooup estatale’), benoemen van een nieuwe Statenvoorzitter en takenkabinet (Google; ‘staatskundige perikelen van 2012 in de doofpot’ of ‘de gouverneur in de fout’ of ‘open brief aan professor dr. Arjen van Rijn’) en de illegaliteit van de minister van VVRP in verband met de ‘community mailboxes’.

Indien Gerrit Schotte zijn zin krijgt en de Statenvoorzitter roept een vergadering op waarbij de oppositie een meerderheid heeft, kunnen ze het gehele kabinet naar huis sturen, met een motie van wantrouwen. Indien zij het goedkeuren van de geloofsbrieven kunnen blijven uitstellen voor veertien dagen zal dit zeker het volgende scenario zijn. En dan is het op naar de volgende ‘L’histoire se répète’?

FELIX D. PlNEDO,
Curacao