26 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Ingezonden | Het volk beslist zelf !

HomeLandenArubaIngezonden | Het volk beslist zelf !
Ingezonden brief

Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Lucita Moenir Alam aan het woord.

Vandaag is het precies Vijfentwintig Jaar geleden dat het volk van Curaçao voor het eerst per referendum haar zelfbeschikkingsrecht heeft uitgeoefend.
Een kort opfrissertje van de voorgeschiedenis van hetgeen zou uitgroeien tot een “Moeder aller Referenda”, als hét model voor alle vijf eilanden van de toenmalige Nederlandse Antillen:

Op een druk bezocht Symposium georganiseerd door de UNA tesamen met de overkoepelende vakbondsorganisatie Kamara Sindikal en mijn persoon, werd door de gastsprekers en velen uit het publiek gepleit voor een referendum waarbij het volk een werkelijke “act of free choice” zou kunnen plegen, conform de standaarden van de Verenigde Naties.

Hierop besloot de toenmalige Gedeputeerde voor Staatkundige Zaken, daartoe opdracht te geven waartoe hij een Referendum Commissie Curaçao (RCC) instelde met de volgende samenstelling: vertegenwoordigers van de vakbonden, van werkgevers, van ngo’s, experts in staatsrecht en in referenda en ook een lid van de VN-dekolonisatie afdeling.

Dit zeskoppige team, gezegend met veel expertise en werkkracht, heeft zich meteen op de opdracht voor de vraagstelling geworpen en heeft zich door de relevante VN-resoluties en dekolonisatienormen laten leiden. Daarom werden, naast behoud van de status quo (optie A), nog de drie zelfbeschikkings-opties opgenomen, namelijk associatie (optie B), integratie (optie C) en onafhankelijkheid (optie D).

Nadat de vraagstelling was overgenomen, gaf het Bestuurscollege de Commissie de opdracht om het referendum ook zelf te organiseren en uit te voeren. Een enorme uitdaging, maar natuurlijk ook een grote eer om ervoor te zorgen dat het volk op vrije en onpartijdige wijze, d.w.z. los van de politiek, zich in de staatkundige keuzes voor hun eiland konden verdiepen. Het was geweldig om te moeten ervaren dat de infocampagne aansloeg (dit werd geschraagd door wetenschappelijke metingen) en dat velen de toekomst van hunzelf en van hun kinderen in eigen hand namen.

Van de “man bij de snack “ tot bevlogen participanten aan sessies in de bario’s, bij Sentro di Siegu waaraan blinden gepassioneerd discussieerden over hetgeen zij auditief hadden vernomen, tot een Forum in het ITC-Auditorium, waarbij elke optie door mondige burgers met verve werd verdedigd, tot en met de media die zich grotendeels vanuit een positieve grondhouding voor het referendum inzetten.

Uiteindelijk bleek op 19 november 1983 dat men op Curaçao het instrument voor een directe democratie had omarmd: de opkomst voor een allereerste referendum sprak voor zich.

Dat er gekozen werd voor een optie waarvoor geen enkele politieke partij campagne had gevoerd was veelzeggend, het volk wenste gebruik te maken van zijn zelfbeschikkingsrecht op een andere manier. Enkele opvallende gevolgen waren dat aan het eindeloze gesteggel over staatkundige structuren en navenant de verwaarlozing van economische agenda’s, gedurende enige tijd een einde kwam. Ook ontstond er uit de beweging die optie A had omarmd een nieuwe politieke partij (de PAR) en vond er ook bij diverse van de traditionele partijen een zekere herbezinning en herbronning plaats. Kortom, het referendum kende een succesvolle introductie.

Het is niet alleen ongepast, maar ook verwerpelijk, dat vanuit de hoek van enkele leden uit het Nederlandse Parlement geprobeerd wordt om via wetsvoorstellen ter wijziging van het Statuut, ons zelfbeschikkingrecht de nek om te draaien. Blijkbaar heeft men niets geleerd van de mislukte en nogal geheimzinnige poging van een haags-ambtelijke delegatie om bij de VN aan te kloppen om de eilanden weer onder hun hoede te nemen en daar delete watermark tot onafhankelijkheid te bewegen.

Dat het in tijden gebeurt waarin alle energie en tijd gaat zitten in Cft-conformiteit, raffinaderij-ellende, een ongekende Venezuela-crisis waar overigens het overgrote deel van politiek-Nederland zich van afwendt, kortom een 2019 dat een “erop of eronder” karakter dreigt te krijgen, is reden voor zorg.

Dat men in bepaalde kringen “het gedoe op die eilanden” meer dan zat is en er het liefst zo gauw mogelijk vanaf wil, is zeker geen valide reden om te proberen de beslissing over de onafhankelijkheid in handen van de lokale politici te stellen, met indien zij het nodig achten er nog achteraf een referendumpje tegen aan te gooien ter afzegening.

Feitelijk is dit een terugkeer van de Nederlandse houding begin jaren 70 van de vorige eeuw, toen onder de bezielende leiding van Joop den Uyl alles op alles werd gezet om Suriname en de Nederlandse Antillen zo snel mogelijk onafhankelijk te krijgen. Bij Suriname lukt dat (met één stem meerderheid in het Surinaamse parlement), de Nederlandse Antillen toonden meer strategische realiteitszin.

Om te stellen dat het met een lichte en eenzijdige uittredingsregeling voor alle 6 eilanden van het Caraïbisch deel van het Koninkrijk makkelijker wordt om onafhankelijk te worden is eigenlijk lachwekkend en heeft iets Machiavellistisch: het is een dikke sigaar uit eigen doos, want het recht om voor onafhankelijkheid te kiezen hebben de volkeren sowieso. Maar dat er op alle eilanden vooralsnog voor een andere optie is gekozen, namelijk voor associatie en integratie, moet intussen wel gerespecteerd worden.

De manier waarop in Suriname het indertijd door de meest betrokken Nederlandse politici op een akkoordje is gegooid met hun Surinaamse collega’s, zonder dat het Surinaamse volk de kans heeft gehad zich uit te kunnen spreken, is één van de trieste voorbeelden van het Nederlandse dekolonisatiebeleid. Op die manier ziet men het hier niet zitten, het zelfbeschikkingsrecht is niet van de politici en zeker niet voor politieke onderonsjes, waarbij van beide kanten van de oceaan de meest zorgelijke liaisons kunnen ontstaan.

Daar komt nog bij dat velen in het politiek Nederlandse landschap nog zodanig zijn geschrokken van de eigen ongelukkige ervaringen met het EU-Grondwet-referendum en het Oekraïne-referendum, dat men in eigen land zelfs helemaal van het referendum is afgestapt ( waartoe zelfs een D’66 jammergenoeg dit eigen “kroonjuweel” heeft opgeofferd).

Maar hier op Curaçao blijven velen wel de zegeningen van een referendum tellen, mits grondig, integer en met mate (dus niet te frequent) voorbereid en uitgevoerd, met een objectieve en integere informatiecampagne. Er zijn diverse belangrijke kwesties waarover het volk zich direct, al dan niet tegelijk met een reguliere verkiezing, vanuit een kostenbesparing, zou kunnen uitspreken.

Maar zeker wanneer het gaat om de uitoefening van het zelfbeschikkingsrecht, blijft de lijn die 25 jaar geleden met het referendum werd ingezet: het is en blijft een eigen en onvervreemdbare aangelegenheid van het volk van Curaçao en niet van de politici die op dat moment aan het roer staan.

Elke wijziging van het Statuut die het gemakkelijker maakt om de stem van het volk te negeren is onaanvaardbaar.

Lucita Moenir Alam,
volkenrechtjurist en pleitbezorger van het referendum als democratisch middel
Curacao

11 reacties

  1. 19 november 1983 moet zijn 19 november 1993 en dat is 25 jaar geleden.
    tikfoutje van de schrijfster 8 ipv 9
    Alvorens daarop concluisies te trekken even intikken in google of wikepedia en je bent erachter!

  2. De meeste zijn onafhankelijk wat heeft het volk gebracht .
    Kijk maar naar Venezuela , Suriname , moet even doorgaan .
    Kijk naar de politiek bij ons .

  3. Eerste referendum 1983 ?
    25 jaar geleden ?
    Als de rest van het artikel net zoveel waarheidsgetrouw is als die 25 jaar dan is het niet best.
    1983 is 35 jaar geleden volgens mijn laatste telling.

  4. @LaStiwz, Een doorgaande geschiedenis wel. Het verleden is het verleden. We moeten ons verlossen van het juk van dit koloniaal staatkundige structuur waar we nu in zitten. Het merendeel van de landen in de regio zijn onafhankelijk!

  5. Mevr. Moenir Alam, u heeft volledig gelijk in uw stuk,echter is de vraag het volgende. Kunt u zich voorstellen dat men in Nederland problemen heeft indien een totale bevolking van misschien 300.000 mensen op 6 eilanden in die afgelopen 25 jaar een schuld heeft opgebouwd van meer dan 7.5 miljard guldens terwijl daar tegenover financiele bijdragen hebben gestaan van bijna hetzelfde bedrag.lijkt het dan niet acceptabel aan te nemen dat een verdere samenwerking weinig zin heeft daar deze eilanden alleen maar meer schulden zullen opbouwen vanwege onkunde,onwil en veel corruptie.

  6. Lucita Moenir Alam, U pleit voor het doorgaan met deze koloniale geschiedenis! Elke dag dat de eilanden in deze koloniale wanorde verblijft zal het volk nooit mentaal kunnen groeien! Onafhankelijk is het enige antwoord! Niet meer verschuilen onder de bezetter, Niet meer om geld bedelen bij de bezetter! Nee, Onafhankelijk worden! De eilanden zijn net als een man van 45 die nog steeds bij zijn moeder woont.

  7. L.M.A ik heb het niet gelezen wat u heeft geschreven, in de schijnwerpers willen staan is ook een vak, ga een met de zwarte piet jagers Salvana of Cqunci op de foto, heb je meer succes???, over tot de orde van de dag

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties