Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN.
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.

De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Stephen Walroud aan het woord

MET WAT er dinsdagavond gebeurde op Hato is het duidelijk dat we teruggaan naar het niveau van 2001, waar er in dat jaar 52 voornamelijk drugsgerelateerde moorden plaatvonden op Curaçao. Verschillende van die afrekeningen vonden plaats op publieke plaatsen en met zware automatische wapens. In 2001 was de economie in het slop, waren er te weinig investeringen, moest de overheid alleen maar bezuinigen en kampten we met een hoge (jeugd) werkloosheid. Het was een chaos. Het volk was het beu en koos in 2003 voor een nieuwe richting en integere bestuurders. En het hielp. Het vertrouwen kwam terug, de economie pikte op, er werd flink geïnvesteerd en de werkeloosheid alsook de criminaliteit daalden in 2010 tot een historisch laag niveau. Het waren zeven jaren met voorspoed en groei. Het was rustig met goede perspectieven op nóg betere tijden. Vandaag zijn we echter weer terug bij af. Na 10-10-10 hebben we als gemeenschap in vier jaar weer een situatie gecreëerd met een haperende economie, groeiende werkloosheid, een deficiënte overheid in bestuurlijke zin en weer de tendens dat het overleven voor de arbeidersklasse alleen nog maar kan in de informele economie ofwel de drugseconomie. Ik geloof dat de drugseconomie bijna niet weg te denken is uit de hedendaagse moderne wereld. Zolang er wordt gesnoven in Europa en Amerika zal de drugseconomie bestaan en zal de handel onder andere via deze eilanden lopen. Het is niet anders. De negatieve kant van de drugseconomie wordt echter voelbaar als – om te overleven – naast de elite de arbeidersklasse zich met de drugshandel gaat bezighouden. Dan komen de problemen zichtbaar naar boven drijven. Geen ingewikkelde bedrijven-constructies om het zwarte geld rond te pompen en wit te wassen en waar problemen achter de schermen met dure advocaten en consultants worden opgelost. Nee. Bij de kleine man is de handel informeel, zichtbaar en gelden de wetten van de straat en dat voelt de hele gemeenschap in een directe vorm. Bij problemen vliegen de kogels letterlijk in het rond en is niemand meer veilig, nergens! Gegeven deze feiten moet in mijn ogen de bestuurlijke aandacht weer naar de formele economie met als belangrijkste vraag: hoe krijgen we de formele economie weer op de rails? Want één ding is duidelijk geworden in de periode 2003 – 2010. Toen liep de economie steeds beter, straalde de overheid vertrouwen uit en daalde de werkloosheid in respectievelijk 2008, 2009 en 2010 tot een historisch laag niveau. Mensen in de arbeidersklasse hadden een baan en hoefden hun leven niet langer te wagen in de drugseconomie. Voor mij is die periode een duidelijk bewijs van het volgende: de keuze tussen een normale baan en een baan in de drugseconomie is snel gemaakt. De meerderheid kiest voor een normale baan. Maar die baan moet er wel zijn en die is er nu niet. Een groot probleem dus. Het antwoord op de vraag hoe we de economie weer op de rails krijgen is ook meteen het antwoord op de meest gestelde vraag van vandaag: hoe komen we onder deze hoge criminaliteit uit? Bill Clinton zei ooit tegen Bush ‘it’s the economy stupid’. Ik zeg hetzelfde tegen onze bestuurders. De eerste stap zal aan het volk van Curaçao zijn dat een regering kiest die vertrouwen uitstraalt en dus ook het vertrouwen van investeerders weer kan winnen. De rest komt dan vanzelf. We hebben het eerder gedaan. Het recept is bekend. Het resultaat gewenst.

STEPHEN WALROUD

Curaçao