Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Yvonne Wolthuis aan het woord

Al meer dan 20 jaar draait kinderherstellingsoord Siloam van Herman en Bep Gijsbers op Bándabou. ,,Wij laten hier dagelijks warme maaltijden uitdelen aan 300 tot 500 gezinnen”, aldus ex-politieagent Herman Gijsbers, aan wie God in 1989 vroeg om zijn krachten in te zetten voor kindertehuis Hebron op Curaçao.

Herman, Bep en hun dochter die destijds 15 jaar was, vertrokken met een koffertje zomerkleren, een kist gereedschap en een naaimachine naar Curaçao. ,,Negen jaar later vroeg God ons om met een herstellingsoord voor terminaal zieke kinderen te beginnen.”

Het gezin Gijsbers is niet over één nacht ijs gegaan. ,,Want als God spreekt”, doceert de tot de Pinkstergemeente bekeerde Herman, ,,moet je altijd om een bevestiging vragen. Dat kan door gebed of door Bijbelstudie, maar de bevestiging komt. Dat gebeurt door kinderen uit de buurt; oudere mensen schaamden zich voor hun armoede en lieten daarom geen makamba (Nederlander) binnen.”

Dat veranderde gelukkig in de loop der jaren omdat Herman en Bep deden waar zij voor stonden en er niets voor terug vroegen. Zij hebben veel mensen het vertrouwen in zichzelf teruggegeven. Herman en Bep waren dringend op zoek naar een grotere keuken, zodat nog meer gezinnen van voedsel konden worden voorzien.

Bovendien kon hij daar drop-outs en ex-gedetineerden opleiden en werk bieden. Door de jarenlange problemen en achterstellingen konden steeds minder Curaçaoënaars uit de problemen komen constateerde Herman. Twaalfjarige moeders die nauwelijks een dak boven hun hoofd hadden; moeders die voor werk naar Nederland gingen en hun kinderen bij grootmoeder achterlieten in een huis zonder stroom, drinkwater of sanitaire voorzieningen en juist daar probeerden Herman en Bep en hun dochter iets aan te doen, door bouwmaterialen te verschaffen, het dak te repareren of een wc aan te leggen.

Ik kreeg vandaag woensdag 20 april het verdrietige bericht op ons vakantieadres, via de mail, dat Herman dinsdag jl. zijn strijd heeft verloren. Voor mij toch nog vrij plotseling omdat ik twee maanden geleden nog uitgebreid met hem heb gesproken en hij de optimist zelve was.

Ik heb Herman in 2008 leren kennen als een goed en vooral uiterst bevlogen mens die samen met Bep en hun dochter en schoonzoon veel voor de samenleving en veel voor de zieke kinderen en ouders heeft gedaan en betekend. Het werk zal ongetwijfeld voortgezet worden. Hij zal gemist worden door zijn lieve familie en al de families en kinderen die hem ‘Papa’ noemden.
Dag lieve Herman, dank je wel voor de gesprekken. Je hebt een stoel in de hemel verdiend.

Yvonne Wolthuis-Olf
Curaçao