Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Hilde de Windt Ayoubi aan het woord
DAAR IN de wouden van Amerika
zelfs verder dan het Amazone-gebied
weerklinkt nog steeds het lied
van verschillende indianentalen:
het *Taíno, het Kari’na, het Quechua, het Aimara,
varen de indianen nog steeds in hun korjalen
eten ze als gisteren brood van cassave
jagen en vissen ze nog dagelijks
is tijd niet gebonden aan de klok
maar aan de natuurlijke slag van het hart
daar in de wouden van Zuid-Amerika
spelen de zonnestralen met de bladeren
dringt de zon door de mysterieuze haardos
tot op het kleurrijke tapijt op de grond
waar slangen, hagedissen
kikkers, vogelspinnen, krokodillen
en veel meer van dit soort beesten
gewoon horen bij het dagelijks leven
waar de medicijnmannen
drankjes en zalfjes brouwen
van zaad, zand, plant en ingewand
waar zang en dans de geest genezen
aldus boze geesten worden uitgedreven
daar in de wouden van Zuid-Amerika
wordt elke indiaan door een ster beschermd
wordt kennis van grootouders en voorvaderen
als de amazone zo diep in het hart bewaard
maar wanneer de indiaan
uit zijn natuurlijk reservaat weggejaagd
door een weg die men geheel westers aanlegt
een dam die men harteloos op zijn land aanlegt
zijn gewassen niet meer op de versperde weg
of op het overstroomd land kan telen
Vlucht naar de grote steden
waar hij wordt gediscrimineerd
waar het kind om te eten moet bedelen
waar hij in een vijandig-vreemde omgeving
gelukkig toch nog zijn taal blijft spreken
zijn innige taal die zich van de wildernis
naar het urbane heeft verplaatst
wellicht juist behoed
door haar afgezonderd gemoed…
De pijn is al geleden
maar misschien kunnen we wel hiervan leren
dat het behoud van de cultuur en taal van de indianen
als ook van andere inheemse culturen en talen
even belangrijk is voor heel moederaarde
die alles verbouwt in haar schoot
die houdt van gras, plant en boom
die met monocultuur de pest zaait
en overstromingen veroorzaakt
die zich verrijkt met diversiteit…
tot de culturele identiteit
voor de hele mensheid
Moederaarde
die altijd spontaan openstaat
om te leren van haar mislukkingen
en gebreken…
*Amoro Kari’na, amoro ma na…
HILDA DE WINDT AYOUBI
Curaçao
Foto bezoek (2007) Dominica; waar we tot onze grote verbazing vernamen van het verhaal van deze Taino indianen.
Met het weinige dat ik ken van de indianen, het beetje dat ik heb gehoord of gelezen, maar met heel mijn hart geschreven (misschien met veel gebreken).
*Je bent Kari’na, deze zin is de enige die ik ken in het Kari’na, en ook Runa Simi (moedertaal) in het Quechua.
Dit gedicht draag ik op aan iedereen die vecht voor de indianen, ik denk aan antropologen, ook linguïsten (ik denk in de eerste plaats aan professor Pieter Muysken, Nijmegen/Amsterdam) voor zijn waardevolle werk voor indianentalen) die hun uiterste best doen om de indianentalen te redden van de ondergang.
Maar ook aan de gewone man die het onrecht de indianen aangedaan op de een of andere op positieve manier, zonder persoonlijk gewin, wil verzachten.
Dit gedicht is geïnspireerd door de lezing die recentelijk (juni 2016) in Nijmegen is georganiseerd door de werkgroep Caribische en Aziatische Cultuur Nijmegen en in samenwerking met de culturele groep Kumaka is gegeven door Willem Koning.
C H A P E A U B A S
uit mijn hart gegrepen
AG