Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Hilde de Windt Ayoubi aan het woord

DAAR IN de wouden van Amerika

zelfs verder dan het Amazone-gebied

weerklinkt nog steeds het lied

van verschillende indianentalen:

het *Taíno, het Kari’na, het Quechua, het Aimara,

varen de indianen nog steeds in hun korjalen

eten ze als gisteren brood van cassave

jagen en vissen ze nog dagelijks

is tijd niet gebonden aan de klok

maar aan de natuurlijke slag van het hart

daar in de wouden van Zuid-Amerika

spelen de zonnestralen met de bladeren

dringt de zon door de mysterieuze haardos

tot op het kleurrijke tapijt op de grond

waar slangen, hagedissen

kikkers, vogelspinnen, krokodillen

en veel meer van dit soort beesten

gewoon horen bij het dagelijks leven

waar de medicijnmannen

drankjes en zalfjes brouwen

van zaad, zand, plant en ingewand

waar zang en dans de geest genezen

aldus boze geesten worden uitgedreven

daar in de wouden van Zuid-Amerika

wordt elke indiaan door een ster beschermd

wordt kennis van grootouders en voorvaderen

als de amazone zo diep in het hart bewaard

maar wanneer de indiaan

uit zijn natuurlijk reservaat weggejaagd

door een weg die men geheel westers aanlegt

een dam die men harteloos op zijn land aanlegt

zijn gewassen niet meer op de versperde weg

of op het overstroomd land kan telen

Vlucht naar de grote steden

waar hij wordt gediscrimineerd

waar het kind om te eten moet bedelen

waar hij in een vijandig-vreemde omgeving

gelukkig toch nog zijn taal blijft spreken

zijn innige taal die zich van de wildernis

naar het urbane heeft verplaatst

wellicht juist behoed

door haar afgezonderd gemoed…

De pijn is al geleden

maar misschien kunnen we wel hiervan leren

dat het behoud van de cultuur en taal van de indianen

als ook van andere inheemse culturen en talen

even belangrijk is voor heel moederaarde

die alles verbouwt in haar schoot

die houdt van gras, plant en boom

die met monocultuur de pest zaait

en overstromingen veroorzaakt

die zich verrijkt met diversiteit…

tot de culturele identiteit

voor de hele mensheid

Moederaarde

die altijd spontaan openstaat

om te leren van haar mislukkingen

en gebreken…

*Amoro Kari’na, amoro ma na…

HILDA DE WINDT AYOUBI

Curaçao

Foto bezoek (2007) Dominica; waar we tot onze grote verbazing vernamen van het verhaal van deze Taino indianen.

Met het weinige dat ik ken van de indianen, het beetje dat ik heb gehoord of gelezen, maar met heel mijn hart geschreven (misschien met veel gebreken).

*Je bent Kari’na, deze zin is de enige die ik ken in het Kari’na, en ook Runa Simi (moedertaal) in het Quechua.

Dit gedicht draag ik op aan iedereen die vecht voor de indianen, ik denk aan antropologen, ook linguïsten (ik denk in de eerste plaats aan professor Pieter Muysken, Nijmegen/Amsterdam) voor zijn waardevolle werk voor indianentalen) die hun uiterste best doen om de indianentalen te redden van de ondergang.

Maar ook aan de gewone man die het onrecht de indianen aangedaan op de een of andere op positieve manier, zonder persoonlijk gewin, wil verzachten.

Dit gedicht is geïnspireerd door de lezing die recentelijk (juni 2016) in Nijmegen is georganiseerd door de werkgroep Caribische en Aziatische Cultuur Nijmegen en in samenwerking met de culturele groep Kumaka is gegeven door Willem Koning.