Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Felix Pinedo aan het woord
Felix Pinedo plaats kanttekeningen bij het wrakingsverzoek van advocaat Eldon ‘Peppie’ Sulvaran.
Ten aanzien van de uitspraak van het Hof (HAR 222/13 d.d. 16 januari 2014) inzake het wrakingsverzoek van advocaat Eldon ‘Peppie’ Sulvaran heb ik de volgende aandachtspunten en commentaren opgesteld. Ik heb de tijd genomen om naar deze uitspraak te zoeken en onder andere deze opsommingen mijnerzijds op papier te zetten.
– De grond voor het wrakingsverzoek tegen rechter mr. A. Mijnssen betreft een voorval van veertien jaar geleden. Daar is voor een beschikking een model gebruikt waarbij ten onrechte een stuk tekst is blijven staan. Het ging volgens de rechter om een vergissing waarbij drie rechters betrokken waren en waardoor geen cliënt van de advocaat is benadeeld. Naar mijn mening gaat het er niet alleen om of enig persoon benadeeld werd of niet.
– Feit is dat geen één van die rechters de zogenoemde vergissing heeft opgemerkt. Dit doet bij mij de vraag rijzen of deze rechters die beschikking hebben gescrutineerd of dat zij dit gewoon hebben ondertekend.
– Rechters zijn namelijk hoog gerenommeerde (Rijks)ambtenaren die een zeer hoge graad van vertrouwen van de gemeenschap genieten. Het is daarom ook dat drie rechters tegelijk zich niet konden permitteren om zo’n vergissing te kunnen begaan. Bij mij blijft daarom het gevoel hangen dat de drie rechters die de wrakingszaak behandelden niet eens de moeite hebben genomen om te zeggen: ”jullie hebben wel beter moeten opletten.” Of dit wel binnenkamers is gebeurd blijft een vraag .
-’In de uitspraak gedateerd 6 januari 2014 wordt door het Hof vermeld: “Wat overblijft zijn fouten, zowel in de beschikking, als bij een poging die te herstellen.” Het hof stelt verder in dezelfde uitspraak: ” Die fouten hoeven niet te worden gebagatelliseerd, maar leveren geen aanwijzing op dat mr. Mijnssen, als één van de rechters die ze maakte, ten opzichte van verzoekers enige vooringenomenheid koestert.”
– Het hof stelt duidelijk dat er fouten zijn gemaakt en dat deze fouten niet hoeven te worden gebagatelliseerd. Het zijn juist deze niet te bagatelliseren fouten die een gevoel van onbehagen en ongeloofwaardigheid wekten bij de gedaagden/verzoekers. Er is sprake van een mengelmoes van duidelijke objectieve fouten door drie rechters. Dus de ‘benefit of the doubt’ had ten voordele van de gedaagden/verzoekers moeten vallen. En niet ten voordele van degenen, die de ‘niet te bagatelliseren’ fouten hebben begaan.
– Dat het Hof stelt dat die fouten geen aanwijzing opleveren voor vooringenomenheid van rechter Mijnssen, is een subjectief oordeel dat men slechts met overtuiging (zoals vereist bij uitspraken van re=echters) kan stellen, indien men een ‘mindreader’ is. Deze redenering van mij krijgt meer gestalte door hetgeen het Hof verder in haar uitspraak stelt, namelijk: “Het is aan de rechter zelf of hij verzoekt zich te mogen verschonen.”
– Voor een doodgewone leek die wel even verder denkt, lijkt deze stelling van het Hof zeer dualistisch. Het Hof laat het namelijk aan degene die de niet te bagatelliseren fouten heeft begaan, of hij/zij zich uit de zaak terugtrekt of niet en dat het Hof daarover geen beslissing neemt. Het causale van de zaak (de niet te bagatelliseren gemaakte fouten) wordt terzijde geplaatst om het dubieuze en subjectieve van de zaak te honoreren, namelijk ‘laat rechter Mijnsens zelf beslissen of hij zich terugtrekt uit de zaak’. Al weet deze rechter dat het beter zou zijn geweest om zich uit de zaak terug te trekken. Hij zou het nooit hebben gedaan want dat zou een een autowrakingsactie betekenen, die opgenomen wordt in zijn curriculum vitae. De afwijzende beslissing van het hof op 6 januari 2014 in haar beschikking gegeven door mrs. A.J. Beukenhorst, P.W. van Schendel en I.W.M. Laurijssens, laat bij mij toch een nare smaak achter.
Felix Pinedo
te, Curacao
KANTTEKENINGEN BIJ WRAKINGSVERZOEK
In zijn, als ronduit uitstekend te karakteriseren,artikel KANTTEKENINGEN UITSPRAAK WRAKINGSVERZOEK SULVARAN (NIEUWSBRIEF KNIPSELKRANT CURACAO WOENSDAG 17 dec)
plaatst de heer FD Pinedo vraagtekens bij de objectiviteit van de lokale rechter(s), die een wrakingsverzoek tegen een collega rechter in behandeling moeten nemen.
De door de schrijver gehanteerde argumenten worden helder verwoord en laten niet na een gevoel van diepe ongerustheid bij de oplettende lezer achter te laten. Want als er sprake is van structureel gerechtvaardigde twijfel aan de door het Gerecht gewaarborgde rechtszekerheid wankelt de democratische rechtstaat.
Er is een tendens, wellicht uit angst voor de gevolgen die zo’ n open discussie zouden kunnen hebben, het probleem van de foute rechter zo verhullend mogelijk te benaderen en dit probleem bij voorkeur dood te zwijgen.
Lokale Journalisten die door mij benaderd zijn om aan dit onderwerp meer aandacht te besteden wisten niet hoe snel zij zich van deze hete aardappel moesten ontdoen.
Een gunstige uitzondering hierop was het ochtendblad EXTRA. De voor de artikelen verantwoordelijke journalist,zou naar verluidt door een medewerker van het Hof zijn benaderd met verzoek de toon van zijn stukken te matigen.
Er kan begrip opgebracht worden voor deze aarzeling gezien de aan zo’n open discussie verbonden nadelige gevolgen; maar het is de vraag of de rechtsstaat uiteindelijk met stilzwijgen is gediend.
Ik geloof dat men,in navolging van het besluit van de RAAD voor de Rechtspraak. het wraken van rechters niet aan de lokale rechter moet overlaten. De menselijke gemoedsbeweging om de collega- rechter, waarmee je dagelijks samenwerkt uit de wind te houden, is vaak sterker dan het besef, dat als je als rechter geacht wordt op objectieve basis te oordelen, ook als de persoon over wie je moet oordelen een collega/vriend is. Rechters zijn nu eenmaal mensen, net zoals u en ik.
De door mij in eerder ingezonden artikelen gegeven voorbeelden, van op basis van persoonlijke ervaringen geuite twijfel ( lees ongeloof ) aan de objectiviteit van de ( lokale ) rechter, die over zijn collega- rechter moet oordelen, zijn sterker dan de toch al overtuigende voorbeelden, die door de heer Pinedo worden aangevoerd.
De door Pinedo aangehaalde rechter B bestond het een door mij aangevraagd wrakingsverzoek af te wijzen, omdat naar zijn oordeel er bij de te wraken arbiter/rechter geen sprake was van zelfs de SCHIJN van partijdigheid. Dit ondanks het feit, dat door mij meer dan tien voorbeelden waren gegeven van het tegendeel.
Het was rechter B ook bekend, dat de accountant deskundige aan wie deze arbiter/rechter de opdracht gaf om op basis van gemanipuleerde jaarstukken een bedrag voor de good will vast te stellen, dit verzoek afwees, omdat deze jaarstukken te veel fouten bevatten om een betrouwbaar onderzoek mogelijk te maken.
De arbiter/rechter gaf als reden voor het aan de accountant deskundige aanbieden van deze hem bekende door en door foute jaarstukken, “dat dit in de mediatie zo zou zijn afgesproken”.
De algemeen gerespecteerde accountant drs W Curiel had in deze jaarstukken eerder een gat van bijna NAF 400.000.00 tussen eindsaldo 2004 en beginsaldo 2005 aangetoond.
Het is van belang om in dit verband vast te stellen, dat de betreffende arbiter/rechter zelf als accountant werkzaam is geweest en jarenlang als accountant bij een topbank in Canada heeft gewerkt. Hij moest dus net als elke (zelfs pas beginnende ) boekhouder het “ gat “ hebben opgemerkt.
Het is eveneens van belang om in dit kader vast te stellen, dat zelfs een beginnende jurist weet, dat citeren uit een mediatierapport en ( erger nog ) dit bepalend laten zijn voor de besluitvorming, een juridische DOODZONDE is.
Rechter van G, die met een tweede wrakinsgverzoek werd benaderd besloot mede op basis van een leugenachtige brief van de arbiter/ rechter, dat hij geen aandacht aan mijn pijnpunten had besteed “omdat ik hem daarvoor nimmer zou hebben benaderd” ( sic!!).
Van belang is, dat rechter v G op dat moment wist, dat haar collega loog, omdat dit in de stukken duidelijk was aangegeven. Ik had nl eerder geweigerd bij te dragen aan de arbitragekosten van deze door mij als partijdig en corrupt beschouwde arbiter/ rechter, omdat hij hardnekkig weigerde ook mijn pijnpunten ter behandeling op de agenda te plaatsen.
In het toen ook voor rechter G bekende eindvonnis van deze arbiter/rechter stond vermeld, dat hij de door mij aangeklaagde wederpartij “op geen enkele onrechtmatige daad heeft kunnen betrappen” . Dit ondanks het feit, dat hij over brieven van directeuren van nutsbedrijven beschikte, waarin deze openlijk hun excuus aanboden voor het door mij ondervonden nadeel van de zich op basis van “identity theft” als leden van mijn bedrijf zich presenterende personen.
Sterker nog deze arbiter/rechter heeft zelfs een konkrete door de wederpartij gepleegde diefstal van een generator van Naf 50.000.00 moeten redresseren. Als je dan nog spreekt van “ geen kennis te hebben genomen van enig onrechtmatige daad”, lijd je of aan een bewustzijn verlagende ziekte of je bent doodgewoon corrupt.
Betekent dit dat er helemaal geen hoop is ?
Ik twijfel er niet aan, dat voor wat betreft de “ normale” rechtzaken”, zaken waarbij de rechter geen enkel persoonlijk belang heeft, er reden is voor naar ik persoonlijk aanneem zeer groot vertrouwen.
Men mag in geen enkele discussie over zich fout opstellende rechters verzuimen dit aandachtspunt te benadrukken.
Maar ook in zaken, die bewijsbaar zich fout opstellende rechters betreffen, biedt de Nederlandse rechtsspraak in die gevallen dat er sprake is van twijfel aan het oordeel van de lokale rechters, uitkomst.
Daarvoor is echter niet alleen voldoende geduld en groot doorzettingsvermogen nodig. Voor het bewandelen van de lange weg naar de Hoge Raad dient men helaas ook over een redelijk goed gevulde portemonnee te beschikken. Dit hoge Rechtscollege garandeert evenwel altijd rechtszekerheid.