Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN.
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.

De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Ds. Jan Jonkman aan het woord

Dit is de nieuwe politiek in Fòrti. Wij zijn met z’n allen uitwegen aan het zoeken om uit het toekomstloze labyrint van problemen op ons dushi Kòrsou te komen.

Niet soms?
Maar wij, het volk van Curaçao heeft dat beruchte labyrint niet geschapen, noch uitgevonden, welnee, dat is een van de sluwe spelletjes van politiek bedrijven, dat telkens op geniale wijze uitgevonden wordt in Fòrti. Het doel zou moeten zijn om samen, de hele samenleving, uit het labyrint te komen. Aan het begin staat de overheid met de bekende regeerspelregels. Die overheid is door het volk gekozen. En dan gaan wij erin, elk met zijn/haar eigen expertise: werkgevers en werknemers, de economische klasse, het ambtenarenkorps, de media, de sociale klasse, het bankwezen, mannen en vrouwen, de jeugd, etc. en iedereen wil uit het labyrint veilig en wel komen. Overal in het labyrint kom je wegwijzers en hulpmiddelen tegen, goeie bedoelingen en kwade bedoelingen, egoïsme, wantrouwen, materialisme, wanhoop en hoop en de smerige politiek achter dit vooropgezette labyrintspel is om dat zo lang mogelijk vol te houden, omdat er vanwege de onmacht van de overheid er maar één spelregel overheerst: verdeel en heers. We lijken wel mieren in een mierenhoop. Dit beeld heb ik voor ogen bij het schrijven van mijn ‘Ingezonden’. Reden? De kop in het Antilliaans Dagblad van vanochtend: ‘Bvz is alarmerend’. Voor de zoveelste keer worden wij door de overheid niet serieus genomen. Vecht maar rustig door in het labyrint om het gelijk aan je kant te krijgen, en zo probeert de overheid ons – gepensioneerden – weer een kant op te jagen in het door de overheid geschapen labyrint. Kijk eens met hoeveel tekorten we zitten? Het overheidspersoneel speelt dit spelletje mee, want het is in hun voordeel. Ja hoor, we gaan akkoord met de basisverzekering, want via een achterdeurtje krijgen wij er een aanvullende verzekering bij. Als het aan de overheid ligt, krijgen wij, de gepensioneerden, niet eens de reparatiewetgeving, laat staan gerechtigheid op het bord. Verdeel en heers. Maar ook dit is weer een vooropgezet spel, want de overheid weet al lange tijd dat die hele bvz voor geen meter deugt, zoals wij die nu hebben. Maar wij – de gepensioneerden – werden er moed- en kwaadwillig ingepropt met een grote aderlating. Maar het actieve ambtenarenkorps bleef buiten schot. Als ik boos word zeg ik: ,,Buiten ons en onze inzet jaren en jaren zouden deze actieve ambtenaren nu niet eens een verzekering hebben.” Op politiek terrein ook al het labyrintspel. We hebben een coalitie zolang het ons politici – lees PS – uitkomt, als het labyrintspel zou mislukken, scheppen we een nieuw spel, maar dan weer met Schotte en Cooper, want het spel gaat door. Ik vind het erge dat het bij velen van deze spelmakers niet gaat om echt en eerlijk uit het labyrint te komen, maar om het volk erin te houden en zelf het eigen hachje te redden. De belachelijke ‘Curaçaohuis-novela’ is toch een mooi voorbeeld? Zogenaamde leiders van het volk, die heel wat op de kerfstok hebben lopen nog altijd vrolijk en vrij rond, terwijl kleine kruimeldieven de gevangenis in gaan. En zo blijven we lopen met al die misleidende wegwijzers in het labyrint voor ogen. Wij worden opgehitst tegen de Nederlanders. Ook al heeft de spreekbuis hiervan zijn excuses aangeboden, het is gezegd!, basta! In bepaalde politieke – labyrintaanhangers – kringen in Den Haag gebeurt precies hetzelfde, maar dan om- gekeerd. Moet dat? Is dat nodig? Zijn wij, ‘beschaafde’ burgers uit deze eeuw niet tot beter in staat? Ja toch! Was het niet de grote denker Rousseau, die zei dat er in elk mens een wolf schuil gaat. En laatst las ik op Facebook, dat het aan ons ligt of die wolf in ons blijft leven: ja, als je hem blijft voeden, neen, als je hem uithongert. Nog eens, pas op dat labyrintspelletje, doe er niet aan mee. Labyrint-denken is kleinschalig denken. Mensen die honger en dorst hebben naar ware gerechtigheid, zij zullen verzadigd worden.

Door: Ds. Jan Jonkman
te, Curaçao