Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Poppy Janga aan het woord
Op Bonaire is er een groot tekort aan hulp voor mindervaliden. Sommige mensen zien dit, proberen er iets aan te doen en sommigen willen het gewoon niet zien. Vaak is de weg die we als goede burgers bewandelen om dit specifieke probleem op te lossen heel lang en zwaar. Desalniettemin werpt het zijn vruchten af na lange tijd.
Als vrijwilligster bij stichting MiVaBo ben ik te weten gekomen van een heel specifiek geval waarvan wij als stichting MiVaBo hebben besloten om het op deze manier onder uw aandacht te brengen, beste lezers. Het gaat om een jongvolwassen vrouw met een beperking. Ze gebruikt een rolstoel, heeft een baan in de administratie maar kan helaas niet op haar werk verschijnen omdat ze geen vervoer heeft. Dit zorgt voor een aantal problemen die snel opgelost dienen te worden. Ik ga ervan uit dat zij niet de enige is met dit probleem nu, en daarom willen wij als stichting MiVaBo dat deze problemen en situaties in de toekomst geminimaliseerd worden. Deze jongedame heeft eerder ook problemen ondervonden op school tijdens haar opleiding. Ze is fysiek afhankelijk van een rolstoel maar geestelijk/verstandelijk is ze goed ontwikkeld. Ze kan goed functioneren en doet haar werk met plezier. Op school tijdens haar studie werd ze een beetje gediscrimineerd omdat ze haar mening gaf. Ze werd weinig ondersteund door haar medestudenten en docent.
Ze hebben haar zover gekregen dat ze totaal gedemotiveerd was en een einde heeft gemaakt aan haar opleiding. Ze kon het niet meer verdragen om op die manier behandeld te worden. Maar ze is niet thuis gaan zitten niksen. Ze heeft thuis op eigen initiatief online een studie gedaan en haar diploma behaald. Chapeau voor deze jongedame. Ze hebben haar geholpen om een baan te vinden en ze werkt al 8 jaar bij dezelfde instelling. Ze heeft na een lange strijd een bedrag gekregen waarvan de vervoerskosten werden betaald. Nu is het geld op en ze kan geen vervoermiddel meer betalen. Iedereen weet dat alles duur is op Bonaire. Men kan niet verwachten dat ze van haar salaris ook vervoer moet betalen.
In Nederland kennen we de wet WMO, wat betekent Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Iedereen die in aanmerking komt krijgt een bedrag per maand; een persoonsgebonden budget. Hier op Bonaire kennen wij dat niet maar het wordt hoog tijd dat deze wet op Bonaire wordt ingevoerd. Het zal ons hier op Bonaire een hoop ellende besparen. Graag wil ik een beroep doen op de overheid om iets hieraan te doen.
Met medewerking van de WFTB (Werkgroep Fysieke Toegankelijkheid Bonaire) en de FKBO (Fundashon pa Kwido di Bista y Oido) is de stichting MiVaBo al een tijdje geleden begonnen met een campagne op de scholen om leerlingen en docenten bewust te maken over de mindervaliditeit op ons eiland. Er worden belevingsroutes ontwikkeld op scholen en in de buurtcentra om mensen en leerlingen deel te laten nemen, om aan den lijve te laten ondervinden wat het betekent om mindervalide te zijn en hoe men zich soms kan voelen. Dit gebeurt onder andere door je te blinddoeken en met een stok te laten lopen alsof je blind bent.
Volwassenen en leerlingen in een rolstoel te laten zitten en geduwd moeten worden door iemand anders. Volwassenen en leerlingen in de gelegenheid stellen en te motiveren hieraan mee te doen om zo een stukje bewustwording te creëren. Nu zijn de scholen zo enthousiast dat ze zichzelf aangeven om een belevingsroute te organiseren. Om voorlichting te krijgen over het mindervalidebeleid en op deze manier hun leerlingen voor te bereiden als ze naar de middelbare school gaan. Ze leren om rekening met mindervaliden te houden, om ze te accepteren en te respecteren en hen een handje te helpen als dat nodig is.
Bonaire is in de groei. Er komen steeds meer mensen hier wonen en werken. Het is ieder zijn/haar taak om op te komen voor een beter en rolstoelvriendelijke Bonaire. Een eiland met meer toegankelijkheid voor mindervaliden. Te weten bij instellingen, winkels, hotels, restaurants. Betere wegen en minder modderpoelen. Meer parkeerplaatsen voor mindervaliden. Dat het veilig wordt in het verkeer voor mindervaliden.
Dat de mindervaliden kunnen werken, probleemloos naar school kunnen gaan en zich kunnen ontwikkelen. Meer banen creëren voor mindervaliden zodat ze in hun eigen behoeften kunnen voorzien. Dan pas kunnen we met een gerust hart praten over een rolstoelvriendelijk eiland waar ook toeristen die mindervalide zijn heerlijk kunnen vertoeven en lekker van Bonaire kunnen genieten. Samen kunnen we onze doelen behalen. Samen staan we sterk!
Poppy Janga,
Bonaire
Vrijwilligster bij MiVaBo