Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Rien te Hennepe aan het woord.
Even een reactie op de brief van Rudy Sprock in de Amigoe van 24 september jl.
De hr. Sprock stelt dat een uitnodiging aan het managementteam van 1992 voor de opening van de expositie over Dolf Henkes wel op zijn plaats was geweest. Helemaal mee eens, want mede door zijn voorzichtige bedekkingsmethode is de muurschildering van Dolf Henkes in de voormalige vertrek op Hato goed geconserveerd (zo troosteloos als hij stelt ziet deze schildering er echt niet uit). Maar dan moet dit bij degenen betrokken bij alles omtrent de herontdekking en expositie over Dolf Henkes wel iets bekend zijn.
Een jaar of vier geleden heb ik nog contact gehad met de hr. Sprock en zou ik samen met onder anderen hem gaan kijken naar de plek van de muurschildering. Deze plek was hem inderdaad bekend. Bij de eerste afspraak ging iets fout en ook de tweede afspraak mislukte. Toen is nooit iets verteld omtrent die bedekkingsmethode.
In 2015 is de muurschildering voorzichtig tevoorschijn gehaald en is er ook publiciteit over geweest. Ook toen is nooit iets verteld. Zelfs degene die in 1993 hem deed besluiten voorzichtig te werk te gaan en nu nauw betrokken was bij de voorbereiding van de expositie heeft hier nooit over verteld.
Nogmaals, als het bekend geweest was (bij de mensen rondom de expositie) dan was zeker waardering getoond. Trouwens, er is onlangs een tweede muurschildering op de luchthaven Hato herontdekt. Really.
Rien te Hennepe,
Curacao
Beste Rudy,
Ik ben echt niet op mijn tenen getrapt. Je hebt waarheden geschreven, ik begin ook dat ik het helemaal eens ben. Maar het feit dat het na overleg met Jennifer zo voorzichtig gegaan is was niet bekend, want was dit wel zo, dan was er zeker contact opgenomen. Over het boek is al gesproken.
Rien
MUURSCHILDERING HENKES OP LUCHTHAVEN HATO HERONTDEKT? REALLY!
Terwijl ik het artikel “Henkes heeft op een heel mooie manier het eiland in beeld gebracht”
in de Amigoe van afgelopen vrijdag 21 september 2018 las, kon ik niet helpen te glimlachen waar geschreven stond: “Ik wist dat Henkes de muurschildering op Hato gemaakt had, maar iedereen dacht dat die weg was”.
Ik heb altijd precies geweten dat de wandschildering nog bestond en waar het zich bevond.
Ik was er zeer nauw bij betrokken dat het überhaupt bewaard is gebleven.
In de Amigoe van 12 augustus 1993 kan men het volgende lezen: “De muurschildering van de Nederlandse kunstenaar Dolf Henkes in de vertrekhal van de luchthaven Hato heeft plaats moeten maken voor een ander kunstwerk. Waar vroeger de afbeelding van het eiland Curaçao zichtbaar was, hangt nu een schilderij van de Curaçaose Handelskade bij nacht. De schilder is Alfonso Gonzalez. Het nieuwe schilderwerk is een idee van Hector Galmeyer, eigenaar van onder meer het restaurantcomplex op de eerste verdieping van de luchthaven. Hij wilde de vertrekhal verfraaien en heeft toestemming van het managementteam (*) van Curinta gevraagd en gekregen”. Note: in vermelde Amigoe is ook een prachtige foto van de muurschildering van Gonzalez te zien.
(*) “Het dagelijks bestuur over Curinta was per 1 juli 1992 overgenomen door een managementteam dat bestond uit R. Sprock, M. Gustina en E. Chirino”.
Begin 1993 kwam Hector Gameyer bij mij aankloppen om de wandschildering van DH te vervangen door een schildering die meer bij de tijd was en de bezoekers van Hato Airport meer zou aanspreken. Mind you, de schildering stond toen reeds 46 jaar op de wand (begin 1947) en de tand des tijds (denk aan zilte lucht en jet fuel gassen) was allesbehalve vriendelijk geweest. Het zag er echt troosteloos uit. Besides that, who on earth was DH? En toch kon ik het niet over mijn hart krijgen om het zomaar te laten overschilderen. Dus haalde ik een bevriende drs kunstgeschiedenis (Jennifer Smit) erbij die mij in geuren en kleuren wist te vertellen wie DH (Dolf Henkes) was en hetgeen hij voor de kunstwereld betekende.
Om een lang verhaal kort te maken: de wand zou heel voorzichtig bedekt worden met ‘multiplex’ waarover Gonzalez dan zijn kunstwerk kon aanbrengen. Ook dat verdween later om plaats te maken voor een grote propagandaposter (niet het doen van het toenmalige MT).
Toen ik in 2010 President-commissaris van Curaçao Airport Holding (CAH) werd en daardoor ook nauw betrokken was met Curaçao Airport Partners (CAP) heb ik later het management van CAP de plek aangewezen waar de wandschildering van Dolf Henkes zich bevond (bedekt door de grote reclameposter). Door de verbouwing en nieuwbouw van de luchthaven was daar jarenlang niemand in de buurt geweest.
Dat er vandaag nog met zoveel animo gesproken kan worden over de (enige overgebleven) wandschildering van Henkes op Hato is te danken aan het toenmalige managementteam en drs. Jennifer Smit.
Een uitnodiging aan het bedoelde managementteam voor de recent gehouden opening zou op zijn plaats zijn geweest.
Bijgaand een foto van de wandschildering van Henkes toen het nog een paar weken oud was (Bij de opening van het “nieuwe luchthavengebouw” op 3 maart 1947 (Uit mijn -nog niet gepubliceerde- boek “Mijn Hato Verhaal”. Bron foto: Nationaal Archief Curaçao).
Rudy Sprock
[email protected]
5154080
Rien is blijkbaar op zijn tenen getrapt. Jammer. Ik heb slechts waarheden geschreven die in de Amigoe van 12 augustus 1993 gepubliceerd waren. Zijn echt geen verhaaltjes.
Maar hij kan het goed maken door mij het boek “Henkes Curacao” kado te
geven.
Rudy