Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Guido da Costa Gomez aan het woord

Moeder haalt haar dochter uit de school en brengt haar naar een van de vele opvangmoge- lijkheden die als paddenstoelen de laatste jaren uit de grond zijn gerezen. En denk eraan, als ik je niet om vijf uur kom ophalen, zal papa je waarschijnlijk om zes uur of half zeven ophalen.

Maar wacht eens even; waarom loop je zo stijf en waar- om houd je je hand achter jouw broekrok? Wat, alweer scheuren in je broekroki? Dat is de schuld van die oude kapotte stoel, mama. Nee, maar dit is je derde broekrok, dit kan nu echt niet meer! Ik kan niet meer op bonnen blijven kopen. Dit gaat echt te ver. Ik ga naar de juffrouw.

Aangekomen bij de klas is de juf allang weg. Verhit stapt mama naar het hoofdkantoor, maar komt vier ouders tegen met dezelfde klacht. Allemaal leerlingen met gescheurde broekrokken. De kapotte stoelen uit de jaren tachtig hebben triomfantelijk gezegevierd. Het schoolhoofd, blijkbaar geïrriteerd door het vele geschreeuw buiten haar kantoor door de ouders, luistert maar met een oor naar dezelfde liturgie.

Op de vraag wanneer de nieuwe stoelen eindelijk aankomen uit Nederland, zegt ze dat deze bij de douane liggen en dat de papieren nog ingeklaard moeten worden en de invoerrechten dienen ook betaald te worden. Ja zeg, kom nou, onderbreekt een vader haar, dat heb je ook twee maanden terug gezegd en bovendien was het een donatie van een school uit Nederland. Moet er echt belasting daar over betaald worden Het zijn allemaal afgedankte stoelen, ik snap het echt niet meer. En zie, nog steeds loopt mijn dochter met een kapotte broek rond. Ik heb echt geen geld voor een derde.

Kijk naar de koeler, die werkt al drie maanden niet meer. Maar ik zie de leerlingen telkens weer met hun monden er tegenaan zuigen en er komt geen druppel water uit. Hoe doe je dat? Hoe red je de situatie!? Met verlepte ogen kijkt het schoolhoofd recht door de vader heen en zegt instinctmatig dat ze de kapotte stoelen met franjes uit de klas zal halen, waarop de vader haar uit haar hypnose terugbrengt naar de bittere werkelijkheid. Tja, dat heb je keer op keer gedaan en na drie dagen stoelenconferentie buiten bij de hal, onder de zon of onder de regen, zet je ze weer de klas in, alsof ze automatisch weer nieuw zijn geworden.

Juffrouw, het is nu echt basta, maak er een einde aan. Please! Van de dertig computers die ook als donatie verkregen zijn, werken er maar amper twaalf en moeten deze dertig leerlingen hiermee werken? Heb je het over digitalisering van het on- derwijs? Zelfs aan de randvoorwaarden hiervoor kunnen we niet voldoen. Internet blijft uitvallen en de medewerker van UTS zit elke middag gebukt in de telefoonkast buiten in de hete zon voor de school. Ik snap de logica er niet meer van.

En zie de vloer van de klas, er stroomt maar water over uit de verstopte wasbak. En dat gaat gepaard met een ondraaglijke stank, want de wasbak is al meer dan twee maanden verstopt. De leerkracht kan amper lesgeven of de klas stroomt weer over en de verlengsnoeren van de fans door de klas liggen onder water, want de drie stopcontacten werken ook al geen jaren meer. Als de leerkracht een protest indient wordt hij op non-actief gesteld ten spijt van de leerlingen zonder een leerkracht.

GUIDO DA COSTA GOMEZ,
Curacao