Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN.
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we W.L. Tanasale aan het woord
Wat gaat er om in de hoofden van onze Statenleden, van onze politici? De afgelopen maanden, sinds 10-10-‘10 zijn er diverse issues geweest. Op juridisch gebied hebben we Bientu, Babel, Magnus, Maximus etc. etc. etc. Ik weet de namen niet eens meer.
Tijdens de pretregering van babyface boy c.s. gingen er bij vele politici stemmen op dat Nederland moest ingrijpen. Het kon zo niet langer. Ambtenaren werden naar huis gestuurd en vervangen door vriendjes, werd er gezegd. En nog veel meer. Nederland moest op basis van artikel zus of zo ingrijpen.
Dat de Nederlanders niet ingrepen om Curaçao te redden van de val in de afgrond, werd hen in alle toonaarden verweten. Curaçao werd geklemd in een dodelijke wurggreep. Toen waren het Nederlanders, geen makamba’s. De politici van de niet-regerende partijen wisten niet wat ze moesten doen om een eind te maken aan de wantoestanden van de zittende pretregering. De screening was niet goed gegaan. Er was sprake geweest van leugens, van fraude.
‘Ze’ hadden nooit minister mogen worden. Over en weer ging het moddergooien, de beschuldigingen. Het hoofd van de Veiligheidsdienst moest weg volgens de pretregering met babyface boy aan het hoofd. Werd vervangen door iemand van niet onbesproken gedrag vanwege betrokkenheid bij ‘verhoor’ van een medewerker van de Veiligheidsdienst in een hotelkamer. Topambtenaren moesten weg. Ook directeuren van overheids-nv’s. Commissarissen van besturen moesten ook het veld ruimen en vervangen worden door partijgezinde figuren. Eén politieke partij zat in de pretregering en zit nu ook in de huidige regering en heeft zelfs de minister-president geleverd. Nederland wilde toen de handen niet branden. Curaçao moest het zelf oplossen.
Nu, oktober 2014. St. Maarten. L’ histoire se repète. Alleen niet op Curaçao, maar op St. Maarten. De ingrediënten in de aanloop naar zijn gelijk. Cadeautjes geven aan stemmers; veel persoonlijke stemmen; stembusfraude etc. etc. Dat is wat ik uit de media verneem. Je zou ook kunnen zeggen: soort zoekt soort. Gezien de vriendschap tussen de beide politici.
Nu komen de Curaçaose Statenleden, politici, Curaçaoënaars en masse op voor het zustereiland vanwege de bemoeienis van die ‘makamba’s’. Aantasting van de autonomie, dictatoriale houding van die ‘makamba’s’. Wat denken ze wel. Ze moeten zich niet bemoeien met onze interne aangelegenheden. Dat zijn tegenwoordig de via de media gehoorde uitspraken.
Curaçaose politici die een paar jaar geleden smeekten om ingrijpen door Nederland vanwege het wanbeleid van de pretregering. Deze roep om ingrijpen werd ingegeven door hun bezorgdheid om het welzijn van de Curaçaose bevolking. Of toch niet? Vraag ik mij nu af.
De screening. Kon Nederland daar niets aan doen? De gouverneur had het allemaal goedgekeurd. De gouverneur: Koninkrijk toch? De Curaçaose politici schreeuwen nu over het onrecht St. Maarten aangedaan.
De ingrediënten in de aanloop naar zijn gelijk. Wat staat de St. Maartense bevolking te wachten? Zal de geschiedenis zich inderdaad herhalen. Maar nu op St. Maarten? Of is dat doemdenken? Politici. Ongeacht hun nationaliteit. Zij komen op mij hoe langer hoe minder geloofwaardig over.
W.L. Tanasale, Curaçao
Bron: Antilliaans Dagblad
Het Caribisch leerproces is in Nederland duidelijk gaande, men wil geen herhaling van hetgeen er na 10-10-10 op Curaçao gebeurde, daarnaast is het nu ook overduidelijk wie en waarom bepaalde groepen hier achter zitten, de schellen vallen steeds meer van de ogen en men moet openlijk toegeven dat democratie op de eilanden een gekocht proces is, en niets met echte keuze vrijheid te maken heeft, en waar de gemiddelde inwoner op termijn alleen maar mee achteruit zal gaan.
De grote voorbeelden hoe dat in zijn werk gaat liggen om ons heen, landen en eilanden die straatarm zijn ondanks hun natuurlijke rijkdommen waarvan de opbrengsten niet daar terecht komen waar het zou moeten. Plaatsen waar evenzo als op Curaçao de armoede al lang geleden gestopt had kunnen zijn indien de miljoenen en nog eens miljoenen op de juiste plaats terecht waren gekomen ter bestrijding daarvan.
Het zelfbestuur hier heeft alleen maar bewezen dat er zakkenvullers zijn en dat de zon hier een verdampend effect heeft op welke vorm van hulp dan ook die hier naar toe is gekomen. De huizen en terreinen van hen die al jaren in de politiek zitten tegen een gemiddeld salaris worden alleen maar groter, even als hun bankrekeningen en iedereen weet hoe dat komt.
Nederland is te aardig geweest, men had al veel eerder moeten ingrijpen, maar ja dan ben je een kolonisator, en men is op het jagen van een domme datum (10-10-10) getrapt.
De geschiedenis heeft al uitgewezen dat dit `er in trappen` niet verstandig was.
Op St Maarten dreigt nu dezelfde situatie te ontstaan (was daar al niet rooskleurig) en nu ziet men dat indien men dit laat gaan de eilanden straks door een handvol onderwereld figuren / zakkenvullers en een advocaten kantoor worden geregeerd.
Men ziet nu dus al in de Staten hoever de invloed al is, tegen democratie stemmen (want dat is wat er gebeurt) en tegen je eigen ontwikkeling stemmen is zo ongeveer het domste wat je kunt doen. Kunnen “we” het echt zelf, en hiermee zeg ik niet dat hulp van buitenaf altijd een goede is, maar ‘we” is op Curaçao en St Maarten slechts een select groepje, en de rest gaat naar mijn mening straks een prijs betalen door nu met deze schreeuwers mee te lopen.