Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal inhouden worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we drs. Marije Berkhouwer aan het woord

In reactie op het bericht op pagina 8 van het Antilliaans Dagblad van 5 mei 2014 ‘Wilsoe: Zwart boos op Wiels’, kan ik u als volgt berichten: hetgeen de heer Elmer Wilsoe stelt, namelijk dat ik als voormalig voorlichter doorseinde wat er in het Curaçaohuis gebeurde aan de AD-correspondent in Nederland, de heer René Zwart, kan per direct naar het land der fabelen worden verwezen.

In de bijna negen jaar dat ik als Hoofd Communicatie en Voorlichting werkte, heb ik slechts tweemaal de persvoorlichter vervangen.

Dit was een periode tussen de heer Norman Serphos en mevrouw Jill Lieuw-Sjong (zes maanden) en in de periode dat de heer Jassir de Windt was gestopt (december 2012) tot en met 10 september 2013, de dag van mijn op non-actiefstelling.

In de twee periodes dat ik mijn persvoorlichter verving, heb ik de pers altijd op professionele wijze te woord gestaan, diverse persconferenties georganiseerd, en de media altijd gelijk behandeld.

Informatie werd vrijgegeven na intern overleg, niets werd op eigen houtje gedaan.

Alle leden van de pers waren welkom om te bellen, te mailen, of langs te komen; zij werden door de persvoorlichter te woord gestaan.
De vaste correspondenten, zoals René Zwart van het Antilliaans Dagblad, Otti Thomas van Amigoe en Suzanne Koelega van The Daily Herald, stonden bij ons bekend als serieuze, integere journalisten.

In sommige situaties was de persvoorlichter tevens de woordvoerder, andere Gevolmachtigde ministers (GevMins) waren hun eigen woordvoerder.
In de periodes dat er een persvoorlichter aanwezig was op mijn afdeling, bemoeide ik me nooit met de pers, en verwees ik standaard door naar mijn persfunctionaris, aangezien de taken van onze afdeling helder verdeeld waren.
In geen geval werd er aan journalisten informatie doorgeseind, zoals de heer Wilsoe durft te beweren.

Indien hij deze zware valse beschuldigingen aan mijn adres uit, dan moet hij met bewijzen komen. Zo niet, dan moet hij zijn mond houden.

Corruptie en onafhankelijke pers zijn niet elkaars beste vrienden. Waar eerst een open, vriendelijke sfeer bestond tussen onze organisatie en de pers, veranderde deze na juni 2013 meer in een soort van propaganda, met een nogal vijandige, ruziemakende sfeer naar de media toe.
Men nam niet meer de moeite om een mediatraining te nemen, pers werd niet meer gelijk behandeld, er was geen beleid en het werd een amateuristisch en geheimzinnig gedoe, waardoor men zich op een hellend vlak begaf.

Als professional deed het pijn aan mijn hart om dit mee te moeten maken. Transparantie en good governance was mijn motto, maar dit kon helaas niet meer worden nageleefd.
Persberichten werden rigoureus ingekort, er werd zo weinig mogelijk informatie gegeven.

Hetgeen ik mij van de heer Wilsoe herinner, is dat hij een aantal jaar geleden meekwam met de toenmalig premier Gerrit Schotte.

De heer Wilsoe, in zijn hoedanigheid als minister van Justitie, zat bij ons in de Cola Debrotzaal, en hij bereidde een vergadering voor, samen met de premier. Op mijn herhaaldelijke verzoek of hij rechtop wilde gaan zitten (hij zat zwaar onderuitgezakt), omdat ik anders geen fatsoenlijke foto van het gezelschap kon maken, antwoordde hij stellig: ‘Ik zit altijd zo’.

En dat typeert de heer Wilsoe. Hij denkt er het zijne van, laat zich door niemand iets vertellen, en lanceert nu een nonsensverhaal over een voormalig zogenaamde ‘voorlichter’. Hij weet niet eens dat ik Hoofd Communicatie en Voorlichting was; de man neemt de moeite niet om zich in iemand anders te verdiepen.

‘He is too wrapped up in himself to notice’, zeggen de Amerikanen dan.

Tja, en met die Amerikanen heeft hij ook nog een appeltje te schillen, als wij ons zijn ridicule brief aan Hillary Clinton herinneren. Jammer dat het AD deze man nog een soort van quasi serieus neemt en zijn uitspraken publiceert. Zij zijn de moeite van het publiceren echt niet waard.

Drs. Marije E. Berkhouwer,
Nederland<%