26.9 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Ingezonden | Ooggetuigen van de Tweede Wereldoorlog

HomeAuteursIngezondenIngezonden | Ooggetuigen van de Tweede Wereldoorlog
Ingezonden brief

Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Jan Keuken aan het woord.

Onze bejaardentehuizen, vepleeghuizen en aanleunwoningen zitten vol niet-vertelde verhalen over onze gezamenlijke geschiedenis. Dan heb ik het niet alleen over Nederland zelf, nee het hele Koninkrijk der Nederlanden, juist ook de eilanden zoals bijvoorbeeld Curaçao of Sint Maarten.

Later we dit verloren gaan? Als we nog iets willen doen, moeten we nu handelen, de tijd draaien we niet meer terug. Mijn opa had tijdens de Tweede We- reldoorlog nooit zoveel spannends meegemaakt vertelde hij. Hij groei- de op in een piepklein dorpje op de Veluwe, een vlek op de kaart zoals ze het toen nog weleens uitdrukten. Maar tijdens de politionele acties in toenmalig Nederlands-Indië was hij er wel bij, hij praatte er nooit zoveel over, ik heb ook nooit echt doorgevraagd als kind. Toen ik net op de middelbare school zat is hij overleden. En u raadt het waarschijnlijk al, ik had graag zoveel meer geweten over zijn belevenissen in Nederlands-lndië.

Inmiddels is de Tweede Wereldoorlog, want daar wil ik het met u over hebben, vijfenzeventig jaar geleden. Dit betekent automatisch dat de actieve deelnemers aan deze oorlog inmiddels de negentig net of ruimschoots gepasseerd zijn. Nu zijn er gelukkig nog hele fitte negentigers, maar we kunnen wel stellen dat de gemiddelde lichamelijke en geestelijks staat van deze ooggetuigen, want dat zijn het, er niet op vooruit gaat.

Deze situatie is onomkeerbaar, en dat geeft het geheel een gevoel van urgentie. De klok tikt, we weten het allemaal, maar het lijkt oftwel er weinig aan doen, Na de oorlog zijn er boeken vol geschreven over de gebeurtenissen tijdens de bezetting in Nederland. Natuurlijk zijn er talloze mensen geweest die hun verhaal hebben gedaan. Ook over de minder fijne kanten van het verzet, de afrekeningen, de NSB-ers die toch geen landverraders bleken te zijn. En ja, er zijn ook verhalen die destijds misschien niet verteld konden worden.

Inmiddels leven we drie generaties verder, en de oorlogsgeneratie is er bijna niet meer. Er heeft ook een demografische uitwisseling plaatsgevonden waardoor sommige eilandbewoners nu in Nederland wonen, en andersom natuurlijk ook. Ik ben bang dat we straks spijt krijgen van het feit dat we al deze informatie verloren laten gaan.

Kunnen we niet samen met scholieren of studenten een campagne opzetten waarin we de verhalen, hoe klein soms ook, vastleggen voor het nageslacht? We lezen vaak dat ouderen eenzaam zijn, en dat de kennis over het verleden bij jongeren steeds minder wordt. Wat als we de jongeren eens koppelen aan iemand die oud genoeg is om de oorlog te hebben meegemaakt? Als hij of zij er niets over wil vertellen, hebben ze vast andere zaken die het vertellen waard zijn meegemaakt.

Als jongeren beginnen binnen hun eigen familie, of de school legt contact met het plaatselijke bejaardentehuis, er zijn genoeg beginpunten te verzinnen. Dan hebben de eenzame ouderen iemand die op de koffie komt, de jongeren horen de geschiedenis uit de eerste hand, en we kunnen de verhalen ook nog eens vastleggen voor het nageslacht. Er is vast wel een organisatie of database in Nederland of de Caribische eilanden die zoiets wil faciliteren.

En zeg nu zelf, als u zo oud bent, krijgt u toch ook graag iemand op de koffie? Laten we samen eens kijken wat we kunnen doen om deze mensen te respecteren, de jongeren te informeren, en de informatie uit het verleden voor de toekomst te archiveren. Ik ben benieuwd welke school of organisatie het aandurft om hiermee een pilotproject te starten. Laten we eens kijken of we, letterlijk, samen geschiedenis kunnen schrijven.

Jan Keuken,
Nederland

1 reactie

  1. @JanKeuken,
    Geweldig idee, al was het maar om de eenzaamheid onder ouderen tegen te gaan. Echter, voor Curaçao zou ‘Kas di Kultura’ in feite zo’n project op zich moeten nemen. Helaas is ook deze organisatie door de kneusjes in de regering tot de rand van faillisement gebracht.
    Dus wij zullen het met wat er nu is moeten doen.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties