Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Dominique Adriaens aan het woord
Terwijl de Statenleden debatteren over de laatste reumatische stuiptrekkingen van het chikungunyavirus, waart er al geruime tijd een ander virus over het eiland.
Deze cellen vermeerderen zich niet alleen, lijkt het, maar verplaatsen zich het liefst in de nachtelijke uren of vroege ochtend. Met donderend geraas houden ze wijken rechtovereind in hun bed. Het begint met een clubje joelende hangjongeren, een quad en twee verlengde motoren. Aan het begin van ons straatje starten ze eerst op met heel veel gasgeven, ratelende knallen uit de uitlaatpijp, waardoor er ergens in onze wijk een alarm afgaat. Dan met gierende banden zigzaggend over het wegdek, tot aan het bejaardenhuis bij de kruising, op de voet gevolgd door een knetterende quad. Deze geluidsterroristen laten het niet bij één keer feveren, nee ze doen het nog een paar keer. In consultancy land zeggen wij ‘leercurve nul’, maar ik denk dat dit aan dovenmansoren is gezegd.
Hun favoriete plekken staan in het EOP omschreven als woongebieden. Van Banda Ariba tot Banda Abou trillen we, trillen we, op Curaçao. Mooi muziekthema misschien? Ik geloof niet dat onze lokale terroristen weten wat een woongebied is, en stilstaan bij het feit dat er schoolgaande kinderen, werkenden en bejaarden wonen. Het EOP wordt wel belangrijk gevonden als we GreenTown om zeep willen helpen of Oostpunt. Straks wellicht oude kabrieten om uit de rooi te halen. Waar in Frankrijk er 1,5 miljoen mensen op de been komen tegen terrorisme, drukken wij onze oordoppen maar wat dieper in onze oren. Kunnen we alvast wennen aan carnaval, waar we met oordoppen rondlopen en de carnavalskarren nog harder muziek kunnen draaien en dozijnen fevergastjes en quadlijers weer hun hart kunnen ophalen.
Waar zijn die stootkussens en drempels gebleven? Liggen die soms in het magazijn naast het bronzen ‘he whose name shall not be mentioned’-beeld stof te vangen? Aangezien slechte wegen niet in aanmerking komen voor fever, lijkt de enige optie om met pikhouwelen gaten te slaan in het deels net opgeknapte wegdek. Goedkope oplossing, kunnen wij weer slapen. Welterusten!
Door: Dominique Adriaens
te, Curaçao