27 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Ingezonden | Pact tussen elite en de gewone man

HomeAuteursIngezondenIngezonden | Pact tussen elite en de gewone man
Ingezonden brief

Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Eric de Brabander aan het woord.

Het staat als een paal boven water dat tegengestelde belangen kunnen leiden tot economisch desastreuze botsingen tussen naties. De brexitplannen en de op scherp staande verhoudingen tussen Engeland enerzijds en de andere leden van de Europese Unie anderzijds zijn daarvan een schrijnend voorbeeld. Natuurlijk heeft elke mogendheid die door een harde brexit getroffen dreigt te worden een noodscenario klaarliggen dat ervoor moet zorgen dat de schade voor de economie van het eigen land beperkt blijft, zo nodig ten koste van de andere mogendheden en met name de veroorzaker van het naderend onheil, te weten Engeland. Het is makkelijk met de beschuldigende vinger te wijzen naar Engeland, het ligt zelfs voor de hand. Een levensgevaarlijk referendum heeft verkeerd uitgepakt en dat kan je de Britten aanrekenen als je dat zou willen. Of dat verstandig is, is een tweede.

Beter zou zijn er gezamenlijk zo goed mogelijk uit te komen. Moreel rechtvaardig ook. Democratie is heden ten dage een wankel systeem en dat geldt niet alleen voor Engeland maar voor alle aangesloten landen. Als een grote groep stemgerechtigden niet voldoende opleiding heeft om verantwoorde keuzes te maken, als populisten in staat worden gesteld gemeenschappelijke moraliteit naar hun hand te zetten, als er vanuit de politiek beroep wordt gedaan op nationalistische gevoelens, als mensen zich in hun historische tradities aangetast voelen, dan kan je politieke beslissingen verwachten die recht indruisen tegen heersende wetenschappelijke inzichten.

Op Curaçao is het niet anders. Een grote crisis dreigt, nu het voor de Curaçaose economie zo belangrijke buurland Venezuela ten onder lijkt te gaan. Voor de handel en het toerisme zijn de gevolgen van het regime van eerst Hugo Chávez Frías en nu Nicolás Maduro al jaren voelbaar. En sinds de olietoevoer voor onze raffinaderij stagneert doordat internationale partijen beslag leggen op elke lading van de schepen die uit de Venezolaanse havens vertrekken, en de roestbak die onze olieraffinaderij geworden is door jarenlang achterstallig onderhoud niet meer in staat is op een verantwoorde manier te doen waarvoor zij honderd jaar geleden gebouwd is, namelijk ‘crude oil’ raffineren.

Om huidige en toekomstige problemen op te lossen hebben we zowel inspiratie nodig dat we daartoe in staat zijn, als kennis om er daadwerkelijk aan te werken. Wat we als eiland daar niet bij kunnen gebruiken zijn bruteske acties van de arbeidersklasse die zich door de veranderende wereld bedreigd voelt, of daadwerkelijk bedreigd wordt door de kans op het verlies van hun banen, terwijl ze bij die acties niet gehinderd worden door afwezigheid van inzicht in en kennis over de daadwerkelijke geopolitieke problematiek zoals de internationale verwikkelingen rond Venezuela. De recente stakingen zijn daar een schrijnend voorbeeld van.

Zijn er nog andere redenen aan te geven waarom de woede van de arbeidersklasse zich richt op de beleidsbepalers? De Italiaanse schrijver en essayist Alessandro Baricco heeft daar een duidelijke mening over, zo bleek uit een essay waarmee hij zich onlangs de woede op de hals haalde van de Italiaanse elite.

De gewone man en vrouw willen zich bevrijden van de elitaire machthebbers, zo stelt hij. Niet in staat tot het verzinnen van een toekomst, wordt het verleden afgestoft. Een zeker pact tussen de elites en de gewone man is in duigen gevallen, en nu hebben de mensen besloten het verder zelf te doen. Op ons eiland is het niet anders. ‘Nos mes por!’ (we kunnen het zelf). Het is niet echt een opstand, nog niet. Het is een ijzeren opeenvolging van koppigheden, van plotselinge zetten, van het schijnbaar negeren van het gezonde verstand, of zelfs van rationeel denken. De vakbonden op Curaçao zenden obsessief één glasheldere boodschap uit – of het nu via hun stem is of door de straat op te gaan – ze willen dat in de geschiedenis wordt geschreven dat de elites hebben gefaald en dat ze op moeten rotten.

De ongeleide woede tegen de elitaire machthebbers die zich gesterkt voelen door wetenschap en feitelijk onderzoek, komt op meerdere terreinen bovendrijven. In de gezondheidszorg bijvoorbeeld. Wat met een mooi woord ‘alternatieve geneeskunde’ wordt genoemd zijn praktijken waarin geneesmethodes gehanteerd worden die elke wetenschappelijke basis ontberen. Alternatieve geneeskunde is in feite niet veel anders dan een uiting van onvrede met het bestaande gezondheidszorgsysteem. Grote groepen mensen wijzen, niet in staat aan te tonen waarom de hedendaagse geneeskunde faalt, de wetenschap af. De afkeuring van de medische elite door die mensen uit zich in het zich onderwerpen aan allerlei kwakzalversbehandelingen waarvan het resultaat uitermate dubieus is. Het is angstig te moeten concluderen dat, omdat mensen zich weigeren te laten vaccineren om allerlei drogredenen, ziektes als mazelen, polio en difterie weer opduiken. Het is nog angstiger dat de overheid daar geheel of gedeeltelijk in meegaat, zoals op Curaçao nog maar kort geleden bleek toen de drinkwaterfluoridering werd afgeschaft, tegen beter weten in.

Elites, dat zijn de arts, de docent, ondernemer, directeur, advocaat, journalist, zij die deel uitmaken van bestuursraden, kortom iedereen die meer dan 50 boeken in huis heeft. Ze zijn met weinig en ze hebben het geld. Mensen die hard werken, zich inzetten op het sociale vlak via de Lions of Rotary Club, mensen die van Curaçao houden, politiek links of rechts georiënteerd, en respect hebben voor regels. En verbazingwekkend blind zijn voor de morele waarheid. Die blindheid belet ze om de onrechtvaardigheden te zien die ons systeem waarin zij geloven, in stand houden. De mensen die rustig slapen wanneer ze dat niet zouden moeten doen.

Wijlen de notaris Elmer Joubert, een maatschappijkritisch mens die voor onze minisamenleving enorm veel betekend heeft, had het eens over ‘de revolutie van het establishment’ die onherroepelijk gevolgd zal worden ‘door de revolutie van het volk.’ En andersom. Hij bedoelde daarmee de snelheid waarmee de Curaçaose elite zich verschanste in ‘gated communities’, beveiligd niet door de politie maar door privésecuritybedrijven. Die hun post niet meer door het overheidspostkantoren lieten afhandelen maar door Fedex of een ander expeditiebedrijf. En wat het uiteindelijke resultaat zou zijn van dit soort maatschappelijke ontwikkelingen.

Ontwikkelingen die hun aanvang hadden op 30 mei 1969, terwijl parallelle processen de hele westerse wereld in die jaren 60 en 70 op haar kop zette. De westerse mogendheden werden in versneld tempo ontzuild, er was plots geen sprake meer van katholieke of protestantse bolwerken, arbeiders- en eliteorganisaties met de daarbij behorende politieke partijen die alle een degelijk wetenschappelijke suborganisatie hadden, zoals de Nationale Volkspartij hier op Curaçao of de PvdA met haar Wiarda-stichting in Nederland. Nieuwe partijen met nieuwe idealen schoten als paddenstoelen uit de grond. Partijen als de PVV of de Partij der Dieren in Nederland of Pueblo Soberano en de MFK op Curaçao zouden vlak na het Statuut van 1954 onmogelijk geweest zijn.

Nog maar kort geleden legden eerst de werknemers van Selikor het eiland plat. De vuilniswagens, van ons belastinggeld betaald, werden gebruikt om verkeersaders te versperren. Afgezien van het feit dat er wellicht reden was om te staken is het verbazend om te zien dat dergelijke machtsmiddelen ongestraft ingezet konden worden als chantagemiddel door een kleine groep. De onderwijsbond Sitek kondigde gelijk aan dat ook deze naar dit soort machtsmiddelen ging grijpen. De klaslokalen werden immers niet naar behoren schoongemaakt en dat pikte de onderwijsvakbond niet. Enkele dagen later waren de vakbonden die de werknemers van de Isla raffinaderij vertegenwoordigen aan de beurt. Wederom werden publieke middelen ingezet om wegen te versperren. Ditmaal was de politie er als de kippen bij om hier een einde aan te maken. Maar de chantage was voldoende om de regering te laten zwichten voor de oneigenlijke argumenten van de stakers. Die zagen geen heil in de onderhandelingen die moesten leiden tot een overnamekandidaat voor de Refineria Isla, het halfdode paard dat net als onze nationale carrier Insel Air gedoemd is te sneuvelen, vroeger of later. Zij hadden meer vertrouwen in Errol Cova als hoofdonderhandelaar, daar diens banden met de Venezolaanse overheid van dien aard zijn dat daaruit wel eens een voortzetting van de PdVSA op Curaçao uit kon voortvloeien. Geen enkel begrip wordt door de vakbonden getoond voor de verschrikkingen waaraan Nicholás Maduro zijn land blootstelt. De egocentriciteit wordt niet verborgen gehouden. De vakbondsleiders schreeuwen van de daken, banenbehoud, koste wat het kost, zonder te willen begrijpen dat voor ons in Venezuela niets meer te halen valt. Begrijpelijk misschien omdat de angst voor het verlies van een baan leidt tot irrationeel gedrag. En, omdat, zoals Alessandro Baricco het zo mooi verwoordde in zijn essay, het pact tussen de elite en de gewone man in duigen is gevallen.

Wat betreft de werkgelegenheid in een raffinaderij, zou er gekozen worden voor een upgrading van de huidige, of het bouwen van een nieuwe raffinaderij op het Isla-terrein of bij Bullenbaai, zouden de belanghebbenden eens een kijkje moeten nemen in Cartagena, Colombia. Daar staat een splinternieuwe schone volautomatische raffinaderij die het derhalve kan doen met minder dan een tiende van de arbeidskrachten die op onze roestbak nodig zijn. Hoe je het wendt of keert, er gaan arbeidsplaatsen verloren. Er zou eens geluisterd kunnen worden naar Andres Casimiri die al een aantal jaren terug zijn plannen voor Green- Town ontvouwde. Misschien een groen sprookje, zijn plannen voor een modern stadsdeel op het vervuilde Isla-terrein. Maar wel een ‘outside the box’ stuk denkwerk, een poging om niet alles bij het oude te laten maar proactief te zoeken naar een nieuwe invulling van de terreinen rond het Schottegat als de Isla niet meer bestaat, met behoud van het banenaanbod.

Het is te hopen dat onze overheid zich niet laat chanteren tot het nemen van verdere niet onderbouwde beslissingen en verder gaat met het zoeken naar een oplossing voor onze olieproblematiek, rekening houdend met de internationale geopolitiek, met name de toestand in Venezuela. En dat ons eiland zich niet laat chanteren met de Isla als inzet door het misdadige narco-regime van Nicolás Maduro. Ons eiland is domweg te kwetsbaar voor gebral en loze beloftes.

Eric de Brabander,
Curacao

9 reacties

  1. De voornaamste reden dat de Brexit kiezers wilden uitstappen is het socialistische globalisme van de ongekozen EU ambtenarij, dat meent een (oude) democratie sluipenderwijze van hun souvereiniteit te ontdoen.
    Een andere reden was de invasie der (illegale) immigranten : Engeland wordt momenteel kapot gemaakt door een intolerante islamitische invasie uit Pakistan en men ziet in steden als London en Birmingham al dat zij een meerderheid vormen. De EU wilde de deur blijvend wijd open zetten.
    Waar de heer Brabander in die context “wetenschappelijke inzichten” vandaan pretendeert te halen is mij een volstrekt raadsel… Een fantast!?

  2. Niet iedere Brit denkt overigens over de Brexit. In het referendum kiest 52% voor Brexit, terwijl 48% liever lid blijft. Dus dat is krapjes.
    Waar veel mensen aan voorbijgaan is het feit dat zij erg hangen aan hun tradities en gebruiken, denk aan hun afwijkende afstandsmaten en gewichtseenheden, waardoor ze sceptisch staan tegenover iedere vorm van integratie met landen die andere gewoontes hebben. De Britten willen bij de EU vanwege vrijhandel, geen tarieven voor import en export en vooral geen oponthoud bij de grens. Maar de EU gaat veel verder, de commissie die wetten ontwerpt voor alle lidstaten en over de naleving van die wetten heeft het Europese Hof van Justitie in Luxemburg het laatste woord. Aan het vrij-vestigen van EU-burgers in een andere lidstaat doen de Britten overigens niet aan mee. Take back control was de slogan voor het referendum in 2016. Opvallend vooral dat er veel ouderen kozen voor vertrek terwijl de jongeren in de EU wilden blijven. Inmiddels hebben veel grote bedrijven zich teruggetrokken uit de UK. en meer zullen er volgen. Kortom het is een grote puinhoop geworden dankzij de ophitserij van Nigel Farage en Boris Johnson cs. Farage die vanaf 2009 in de EU heeft gezeten en zijn zakken flink heeft gevuld (moet wel veel terugbetalen) en Johnson had beter burgemeester van L kunnen blijven want dat deed ie goed.

    Dus de reactie van @J.Meloen ach………

  3. Meneer de Brabander, als er een pact tussen de elite en de gewone man op Curaçao was dan zouden wij oplossingen zien als in het Nederlandse ‘poldermodel’. De Curaçaose ‘elite’ doet er alles aan, net zoals de machthebbers in Venezuela, om de macht te behouden.

    U gebruikt heel veel woorden en koppelt op onlogische manier aspecten aan elkaar die totaal niet gerelateerde zijn. Dit alles om tegen voortzetting van de ‘pact’, in de betekenis van band en binding, die er wel historisch bestaat, maar nu heel erg onder druk staat, tussen Curaçao en Venezuela te adviseren.
    Echt vanalles wordt erbij gesleept die geheel geen betrekking hebben op Curaçao.

    Het aspect van verzuiling, hoewel door u aangestipt, maar niet uitgewerkt, is wel van essentieel belang in uw relaas. Bijvoorbeeld, de wijze van hoe de organisatie en opbouw binnen de verschillende geloofsgemeenschappen van de Nederlandse samenleving en vervolgens, mede door ‘ontkerkelijking’, de vervaging van de schotten tussen deze zuilen plaatsvond verliep/verloopt anders op Curaçao. Naast dat de Rooms Katholieke kerk nog steeds dominant is op Curaçao, hoeft men enkel naar het onderwijssysteem te kijken om te constateren dat de organisatie op basis van geloofsgemeenschap nog steeds levendig is. Kinderen uit de geloofsgemeenschap genieten nog altijd ‘voorkeur’ bij aanname op de diverse scholen.

    Ook was er in Nederland een socialistische zuil die een cruciale rol speelde ten aanzien van hoe vakbonden zich in Nederland verder hebben ontwikkeld. Op Curaçao, met een dominante RK kerk en een strak hiërarchisch systeem van ‘ingewijden’ en ‘leken’, ontstonden, door wat u ‘parallelle processen in de wereld’ noemt, een groot aantal charismatische kerken als die van, Juano Coco, New Song enz. Deze kerken organiseren zich afzonderlijk en hun werken aan een ‘eigen zuiltje’. Het zijn deze ‘zuiltjes’ die nu de politiek op Curaçao bepalen, het handelen van de vakbonden bepalen en ook de toekomstige relatie tussen Curaçao en Venezuela vorm zullen helpen geven.

  4. @ R.Dunki,

    De schrijver van dit artikel heeft, zoals velen, nog steeds niet door WAAROM er een Brexit is. En zolang hij niet in staat is die oorzaken te onderkennen, zal hij ook niet in staat zijn te begrijpen wat er fout is met de EU en waarom er zo’n afkeer is.

  5. Vakbonden hebben het democratisch recht om te staken en acties te voeren om de belangen van haar leden te verdedigen
    Vakbonden hebben niet het recht om het openbare leven geheel in het honderd te gooien.
    Regering en vakbonden hebben in tijden van economische malaise een verplichting om samen te werken om uit de malaise te komen. En dit dient te geschieden aan de onderhandelingstafel met eventueel een sterke onafhankelijke scheidsrecter van buitenaf om de eventueel hoog opgelopen gemoederen in te tomen.
    En als leider van een vakbond en regering heeft men mensen nodig die rationeel kunnen denken en uitvoeren, waarbij een beetje dictatoriaal gedrag bij beide patijen wel is toegestaan op basis van redelijkheid.
    Een democratie dient met hand en tand verdedigd te worden, zodat we niet afglijden naar een communistische dictatuur, socialistische heilstaat of kapitalistische dictatuur.
    Een democratie heeft haken en ogen, maar is wel het minst kwaadste.

  6. Zijn vakbonden conservatief kun je je afvragen.
    Omdat ze vaste jobs, een degelijk pensioen, een performant, betaalbaar en veilig openbaar vervoer verdedigen? Vakbonden waren als de grootste sociale organisaties van de loontrekkenden juist de grootste kracht van democratische verandering in onze geschiedenis. De afschaffing van de kinderarbeid, dat we vandaag stemrecht hebben, een wettelijk pensioen, elk jaar betaalde vakantie, dat we beschermd zijn tegen werkloosheid en ziekte dat is allemaal het resultaat van stakingen of van andere vormen van collectief verzet. In Slovakije hebben de vakbonden bij Volkswagen in juni nog na 6 dagen staking een loonsverhoging van 14% afgedwongen bv. In landen waar vakbonden sterk staan, is de ongelijkheid kleiner en de maatschappij gezonder, zo stellen de Britse onderzoekers Richard Wilkinson en Kate Pickett vast. Omdat de loon- en arbeidsvoorwaarden er beter zijn, zo schrijven ze. Zelfs het IMF bevestigt dat het bestaan van vakbonden de inkomensongelijkheid doet afnemen. De kloof tussen de 1% rijksten en de andere 99% doen afnemen, is dat conservatief? Ik denk het niet eerlijk gezegd. Als vakbonden opkomen voor een samenleving zonder armoede, voor openbare diensten ten dienste van de bevolking, voor werkbaar werk voor een rechtvaardige fiscaliteit, voor duurzame energieproducti etc, dat zou wel degelijk naar de toekomst kijken moeten zijn, en sta ik daar helemaal achter. Alleen heb ik geen goed gevoel over een aantal vakbondsleiders op het eiland die overduidelijk inspelen op de emoties van de mensen.

  7. Petje af voor dit stuk van Eric de Brabander. De elite en de gewone man hebben andere belangen en zien andere toekomsten. De realiteit van de gespletenheid in onze kleine gemeenschap. Het wijzende vinger gaat richting de elite die haar taak niet naar behoren heeft uitgevoerd om die ‘pact’ in stand te houden en de sociale verdeling te balanceren. Misschien een teken van de tijd, maar de uitkomsten zijn gebiedsbepalend.

  8. Dat de vakbonden gebruik maken van hun democratische recht om te protesteren moet niet verboden of tegenhouden worden, dat is niet de oplossing. Dan wordt Curaçao wel een dictatuur, en daar zit niemand op te wachten, de burger zou ten alle tijden een zittende regering ter verantwoording kunnen roepen, het is de burger die een regering kiest en niet andersom. Hiernaast heerst er in Venezuela een duidelijke strijd om macht niemand maakt zich druk om de armen. Ook niet in de Koninkrijk der Narcolanden ja Narco gezien de grote rol van Nederland zowel in Europa als daarbuiten in de drugshandel, maar ook als gebruiker. Want ja in de zogenaamde rijke Koninkrijk heerst er veel armoede aan beide kanten van de ocean, mensen zonder huis die op straat leven, zonder water en elektra omdat ze niet langer kunnen betalen, zonder inkomen of van een veel te lage inkomen moeten rondkomen. Ik begrijp de bonden wel met de sancties op PDVSA waar Nederland ook achterstaat heeft al gevolgen gehad CITGO als ISLA mederwerkers die nu al gedeeltijk ontslagen zijn. Dus de Koninkrijk neemt besluiten (politiek elite) die zijn eigen burger (gewone man/vrouw) benadeelt en verwacht dat we netjes blijven zitten en niet optaan? Niet gezien waarom de Gele Hesjes in Frankrijk tot heden nog aan het protesteren zijn, ze roepen hun gekozen regering ter verantwoording en willen zelf dat die aftreedt, hun goed recht, al wordt daar de protesten met de harde politie hand onderdrukt. Is dit wel democratie die Europa het zoveel over heeft? Wat een hypocretie. De Curaçaoënaar heeft ten allen hun recht om te protesteren, moeten zelf gebruik hiervan maken. Want “Solo el Pueblo Salva al Pueblo”, iedereen zou zijn recht moeten opeisen voor een waardige bestaan.

  9. Ik lees : “Als een grote groep stemgerechtigden niet voldoende opleiding heeft om verantwoorde keuzes te maken, als populisten in staat worden gesteld gemeenschappelijke moraliteit naar hun hand te zetten, als er vanuit de politiek beroep wordt gedaan op nationalistische gevoelens, als mensen zich in hun historische tradities aangetast voelen, dan kan je politieke beslissingen verwachten die recht indruisen tegen heersende wetenschappelijke inzichten.”

    Wat is dit een opgeblazen arrogantie en wat is de link tussen een door de meerderheid der kiezers genomen, democratisch besluit om uit de EU te stappen en uw “wetenschappelijke inzichten”? Wat een prietpraat!
    Gaat het wel goed met u?

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties