Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we John G. Jonkhout aan het woord.

In het Antilliaans Dagblad van donderdag 8 november staat op de bladzijden 14 en 15 een artikel van mw. Jessica Smits over het brugongeluk van 6 november 1957. In dat artikel vermeldt mw. Smits de pontjesbrug. Als Willemstad een pontjesbrug had gehad, dan hadden we al eerder een brugongeluk gehad.

Pontjes zijn nu eenmaal niet geschikt als dragers voor een druk gebruikt bruglichaam. Maar dat vreselijke woord vandaan komt, is mij niet bekend; tot voor kort werd het niet gebruikt. Het bestond niet eens. Pontjes zijn kleine vaartuigjes waarin enkele personen, stuks vee of voorwerpen over een nauwe vaarweg worden gezet. Ze zijn volstrekt ongeschikt om er bruglichamen op te plaatsen; zou men dat doen, dan zou dat bruglichaam in de diepte verdwijnen.

De Emmabrug over de St. Annabaai is dan ook een pontonbrug, die drijft op een flink aantal behoorlijk grote pontons. In de vijftiende, herziene editie van het Groot woordenboek van de Nederlandse taal, bekend als de Grote of de Dikke van Dale (2015), staan evenwel op blz. 3.053 in de rechterkolom vlak bij elkaar ‘pontjesbrug, (…), ponton en pontonbrug’.

Het eerstgenoemde lemma wordt gedefinieerd als: ‘op de Antillen pontonbrug’. De definitie is in elk geval verkeerd in dier voege, dat er op vijf van de zes Antillen geen pontonbruggen zijn, en dat als spreektaal op drie van die Antillen niet het Nederlands in gebruik is.

Op de enige Antil die in deze meetelt, spreekt iedereen in de eerste plaats het Papiaments, en als een Curaçaoënaar al Nederlands spreekt, zal hij nimmer het woord pontjesbrug in de mond nemen. Het woord bestond niet eens, toen de eerste pontonbrug begon de zwaaien.

‘Pontjesbrug’ is een woord dat de allochtone Nederlanders op Curaçao graag in de mond nemen om mij onbekende reden. Ze mogen dat van mij blijven doen tot ze een ons wegen, in de favoriete kroeg van koning Willem-Alexander bijvoorbeeld, op vrijdagavond, waar de kaaskoppen informeel bijeenkomen op vrijdagavond.

Maar het blijft een stukje groepstaal, beperkt tot een zeer klein gremium en dat als zodanig niet thuis hoort in een woordenboek van het algemeen beschaafd Nederlands.

John G. Jonkhout,
Curacao