Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao?
Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN.
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Rabin Gangadin aan het woord
Rabin Gangadin neemt stelling tegen de gangbare praktijk in de Nederlandse rechtspraak.
Binnen de arrondissementen van de Nederlandse Antillen zoals die ooit werden aangeduid, hebben talloze Nederlandse (gedeclasseerde) rechters en officieren van Justitie vanwege het mooie weer aldaar, er een emplooi gegund gekregen. Deze gunning staat in scherp contrast met de wijze waarop juristen van Antilliaanse afkomst in Nederland worden bejegend. In Nederland moeten juristen van Antilliaanse afkomst het bijna altijd doen met een eigen opgericht tokootje in een vervallen arbeidersbuurt. In dit essay wil ik ontvouwen dat de Nederlandse justitiële instellingen hun zaken zelf niet op orde hebben waardoor het ridicuul is dat zij over de grote plas een voorbeeld functie denken te kunnen bekleden.
Wat is er dan mis met het Nederlandse rechtysteem? De gewezen Surinaamse rechter Walther Donner die zich tevens verdienstelijk maakte als auteur, publiceerde tijdens diens loopbaan een roman, getiteld: De rechter is ook maar een mens. In deze in eigen beheer op de markt uitgebrachte roman praat hij goed wat tegenwoordig aangeduid wordt met het verwerpelijke begrip gerechtelijke dwaling. Zelfs misdaadverslaggever Peter R. De Vries die heel gedecideerd de straffe vinger uitstak naar Laurens in het kader van de weduwemoord, beroept zich thans op zijn menselijke vergissing nu wetenschappelijk is komen vast te staan dat Laurens de weduwe nimmer kan hebben vermoord. Daarvoor kon een ieder die het tegendeel beweerde (maar wat thans pragmatisch is komen vast te staan), slaags raken met De Vries.
Het- mens-zijn in een publiek beroep voelt buitengewoon gevaarlijk aan omdat het inherent kan zijn aan menselijke zwaktes zoals haat, antipathie, voorkeur, nepotisme et cetera. Stel je eens voor dat een rechter die in zijn jeugdjaren altijd een antipathie heeft gekoesterd jegens mensen van etnische komaf en opeens, binnen het spectrum van zijn rechterlijke ambt, geacht wordt ontdaan te zijn van alle beperkingen van xenofobie. Welke tools zouden gedurende diens RAIO-traject (Rechterlijke Ambtenaar In Opleiding, red.) moeten hebben bijgedragen tot het ontdoen van deze wetsdienaar van diens beperkingen? Waardoor zou betrokkene opeens beschouwd mogen worden als clean, integer en rechtvaardig? De Nederlandse rechtszaak die haar goedkeuring wegdraagt van ruim 70 procent van de Nederlandse bevolking schijnt een ondertoon te kennen van vreemdelingenhaat. Hopelijk niet vanwege de lopende band aan veroordelingen van overwegend en bij voorkeur allochtone verdachten. Het Algemeen Dagblad kopte reeds in 2003 dat Nederlandse rechters allochtone verdachten te gauw een vrijheidsstraf opleggen terwijl autochtone veroordeelden wegens een zogenaamd cellentekort mogen wegblijven. Voor allochtone veroordeelden weet men binnen de bajes desnoods kunstmatig een plek te improviseren.
Er zijn integere Nederlandse advocaten die zich er ongeremd over durven uitlaten. Zij zeggen onomwonden dat zij in hun beroepspraktijk ervaren hoe allochtone verdachten voor een misdrijf strenger worden gestraft dan hun autochtone ambtgenoten die voor eenzelfde misdrijf er met een sissertje weg kunnen. De advocaten zeggen op hun beurt dat etniciteit een enorme impact heeft op de beslissing van de rechter. Rechters zouden volgens de advocaten mededelingen van allochtonen gauw afdoen als een leugen. Op deze wijze betreuren zij hoe burgers die onverlet een vrijspraak verdienden, werden veroordeeld. Het gaat niet altijd om het strafrecht maar tevens om het bestuurs- en civiel recht waarbij allochtone schuldeisers en gedaagden werktuiglijk het onderspit moeten delven, dit geheel tegen de verwachting van de goedbedoelende advocaten. De rechters hebben er geen erg in dat hun uitspraak hierdoor diametraal zou komen te staan op de EU-rechtsregels.
Strafrechtonderzoekers Hilde Wermink, Jan de Keijser en Pauline Schuyt deden een kwantitatief onderzoek naar de rol van de specifieke kenmerken van daders in een Nederlands strafproces. Zij hebben op basis van directe observaties tijdens strafzittingen van de politierechter voor het eerst onderzocht of de rechtspraak universeel, onbevangen , neutraal en pragmatisch zijn. Daders met een Nederlands uiterlijk die ook de Nederlandse taal spreken blijken de minste odds te hebben om veroordeeld te worden tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf. In vergelijking met die groep zijn de odds om veroordeeld te worden tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf voor daders met een buitenlands uiterlijk die de Nederlandse taal spreken ruim vijf keer hoger. Voor daders met een buitenlands uiterlijk die ook nog eens de Nederlandse taal niet machtig zijn, zijn de odds om achter de tralies te verdwijnen maar liefst twintig keer hoger.
De Surinaamse pedagoog, Dr. Henri Dors had er zijn levenswerk van gemaakt om leerlingen op de politievakschool en studenten op de politieacademie middels educatie, training en voorlichting op het juiste been plaatsen. Je zou je tegen het decor van de hedendaagse corrumperende maatschappelijke ontwikkelingen kunnen afvragen of het door de belastingbetaler vergoede RAIO-traject niet op de schop zou moeten. Ik blijf ervoor pleiten dat wiskundige logica, wetenschapsfilosofie en onderzoeksmethoden tot verplichte onderdelen van de RAIO zouden moeten behoren. Hierdoor voorkom je dat rechters gelijk paragnosten, helderzienden, heldervoelenden, helderhorenden, helderruikenden, helder bewerenden, heldervermoedenden et cetera hun beslissing nemen. Ik denk dat een totempaal meer te verkondigen heeft dan zo’n zwaar gesubsidieerde rechter die zich kennelijk laat kenmerken door ceremoniële taken.
Iemand die de ruimte van een wetshandhaver of wat die ook mag wezen van beroep, binnen wandelt ontwaart reeds in eerste oogopslag reeksen boeken in de ruimte uitgestald, verder juridische catalogi, wetenschappelijke handwerken op het gebied van het recht, juridische tijdschriften, et cetera. Je zult als leek gauw willen denken dat rechters die recht spreken meer dan normaal intellectueel zijn uitgerust. Ik vrees echter dat hobby-wetbeoefenaars beter op de hoogte zijn van de wetgeving dan rechters zelf met hun bekakte RAIO-traject dat ze achter de rug denken te hebben. Wat heb je aan zo’n geestelijke wasstraat als rechters zich in de praktijk enkel laten leiden door antipathie en vooringenomenheid, welke gedraging zelfs door advocaten wordt geaffirmeerd?
Het is jammer dat rechters het laatste woord hebben, maar tegen het decor van de door rechters zelf toegepaste polarisatie zou het een kritische daad van rechtvaardigheid zijn indien er een onderzoeksbureau van wetenschapsfilosofen en onderzoeksmethodologen in het leven zou worden geroepen om gerechtelijke uitspraken te mogen toetsen op een correcte toepassing van het vak onderzoeksmethoden en wiskundige logica. Rechters en anderen van de rechtenfaculteit hebben zich tijdens hun studietraject niet hoeven te laten kwellen door deze buitengewoon belangrijke vakgebieden waardoor het ook niet rechtvaardig is dat een veroordeelde het met deze op amateurisme en willekeur gegrondveste uitspraak moet doen. Een op onrechtvaardige grondslag veroordeelde verdachte moet de kans geboden krijgen om zijn onschuld op een andere wijze te mogen bewijzen. Dit zou heel wat procedures en proceskosten kunnen schelen.
Bron: Versgeperst