Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud van het ingezonden artikel.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we Gwen Garcia aan het woord
EEN GOEDE discussie is leuk. Maar die dooddoeners… Eén daarvan is dat sommigen mij zien als een ‘makamba pretu’.
Ik ben geboren en getogen op Curaçao. Nederlandse moeder, Curaçaose vader. Ik ben jaren geleden naar Nederland gegaan om te gaan studeren. Heb daar mijn werk gevonden, mijn familie gesticht. Ben er gebleven. Maar Curaçao is ALTIJD bij me. Niemand pakt dat van mij af. Ook niet de mensen op Curaçao zelf die vinden dat ik eigenlijk een Nederlander, een Curaçaose Nederlander of een Nederlandse Curaçaoënaar ben.
Ik heb wat van de wereld gezien. Ben regelmatig, zij het met grote tussenpozen teruggegaan naar Curaçao. Sinds 2010 ben ik zelfs elk jaar op het eiland te vinden. Met heel veel plezier, en u moest eens weten! Op het moment dat ik op Hato in de auto stap, moet ik eerst een goede saté ku batata halen op de Roodeweg. Dit samen met een Amstel Bright nuttigen, en ik ben thuis. Ik rij auto als een yu di Kòrsou, ik vloek en tier als een yu di Kòrsou. Ik leef als een yu di Kòrsou.
Mensen, dat ik dagelijks (in Nederland) onder andere de Amigoe, de Extra en Versgeperst doorspit, om zoveel mogelijk op de hoogte te blijven van wat zich allemaal afspeelt op nos dushi Kòrsou, mag de pret niet drukken. Naast veel positief nieuws kun je er niet omheen: zo lijken atrako’s een dagelijks voorkomend iets. En ik lees dat allemaal soms met tranen in mijn ogen. Mag u best weten.
Maar… Als ik een opmerking plaats over een gebeurtenis die zich op Curaçao afspeelt, danwel een mening hierover heb, dan is er altijd wel iemand die het zo speelt dat de Curaçaoënaar die ‘hoog en droog in het natte (?) Nederland’ zit, eigenlijk niet weet waar hij over praat. Het feit dat ik de keuze heb gemaakt om in Nederland mijn leven op te bouwen, betekent blijkbaar dat ik geen Curaçaoënaar meer mag zijn? Of misschien alleen maar op papier? Ik mag geen mening hebben en moet dan maar met lede ogen toezien hoe Curaçao zichzelf verzuipt?
Ja, ik ben boos! We moeten ons allemaal schamen en opkomen voor Curaçao. Of we nou als yu di Kòrsou in China, Turkije, Nederland, St. Kitts of op Curaçao zelf zitten. We moeten elkaar in de ogen kunnen kijken en zeggen wat we er van vinden. Laten we stoppen met geruzie onderling, laten we de kwalijke zaken aanpakken die ons allemaal een doorn in het oog zijn! Isla, de corruptie, de moorden, drugs, de atrako’s…
Stel je eens voor. Hoe zou het zijn om ooit eens op Curaçao zonder die zorgen te kunnen leven? Lekker even een boodschap gaan doen, je huis open latend, sociale controle, je bisiña die een oogje in het zeil houdt. Elkaar alles gunnen, gezamenlijk als yu di Kòrsou orguyoso te zijn?
Het is al vaker gezegd, en het zal wel vaker gezegd gaan worden: Laten we maar eens eerst naar elkaar gaan LUISTEREN. Laten we eerst maar eens goed met elkaar kunnen praten. Zonder vooroordelen, lange tenen et cetera. Laten we elkaar eens op de hoogte brengen van onze gedachtes, om zo een eenduidige visie neer te kunnen zetten waar we allemaal naar toe gaan als yu di Kòrsou.
J.A.S.(GWEN) GARCIA
Nederland
Helemaal eens @Gwen Garcia.
Wat het zo triest maakt hier is dat we liever niet de goed gestudeerde YdK terug willen hebben dat is veel te bedreigend. Recent las ik hier een ingezonden van een econoom die al 1 jaar bezig was om hier voet aan de grond e krijgen als YdK en uiteindelijk een baan bij een US bedrijf op Aruba heeft geaccepteerd. Dan vraag je je toch af waar men altijd over roept, kom terug help je land etc. Maar je land wil je niet, dat is een gegeven. Je zou zomaar de plaats kunnen innemen van hen die op een pst zijn gezet door weer een familie, het bekende pastechi gebeuren. Daarom loopt het allemaal zo lekker hier,. Treurig maar waar.
Uit je betoog wordt duidelijk dat je Curacao steeds nog mist. Maar ook is duidelijk dat Curacao jou node mist. Mensen die de redelijkheid , (ondanks dat vloeken op het verkeer) als leitmotiv in hun leven hebben. Die positiviteit is een kracht die mensen bindt. Ik ben er van overtuigd dat stemrecht voor Curaçaose expats in Nederland, veel goeds voor het eiland kan betekenen.
De drang om terug te gaan naar hun thuisland zal zeker groter worden , omdat de binding groter is. Voor het eiland betekent het meer exposure in de Nederlandse pers, voor de dingen die hier spelen.
Maar ach, ik droom maar wat. De graaiers bijven hier altijd aan de macht.