WEER EEN leidinggevende naar huis gestuurd, met de woorden ‘geen vertrouwen’, alhoewel de rechtszaak laat zien dat er objectief gezien geen reden is voor het ontslag. Het ‘opzeggen van vertrouwen’ lijkt daarmee een zeer makkelijk en tevens ongrijpbaar argument te zijn om maar gelijk te krijgen. Maar degenen die ‘vertrouwen opzeggen’ vergeten daarmee een aantal zaken. Eén daarvan is dat het opzeggen van vertrouwen te zijner tijd direct terug geboemerangd zal worden. Waarom? Omdat ‘geen vertrouwen hebben in de ander’ niet veel zo veel over de ander zegt, maar veel meer over je eigen bril, waardoor je naar de ander kijkt.   Een zoektocht naar de algemene betekenis van het begrip ‘vertrouwen’ laat het volgende zien. Vertrouwen kan te maken hebben met voldoende informatie hebben over de ander, waardoor je voorspellingen kan doen en elkaar kan beoordelen. Vertrouwen kan ook voortkomen uit het feit dat je elkaar door en door kent. Een laatste visie zegt dat vertrouwen in feite een basisaanname is over de ander of over iets. Deze laatste vorm leidt direct naar de behoefte ‘controle willen hebben’. Vertrouwen heeft ook te maken met de bereidheid afhankelijk te willen zijn van een ander en geloven dat een ander eerlijk is en dat de ander niet zal handelen op een manier die schadelijk voor je is. Zonder vertrouwen voelen we angst, onzekerheid en onveiligheid. Maar angst kan ook tot wantrouwen leiden. Angst staat vertrouwen in de weg. Vertrouwen heeft ook te maken met een integriteit bij de ander die niets met jou te maken heeft en waarvan je op aan kunt, waarop je bouwen kunt.   Vertrouwen hebben heeft direct te maken met vertrouwen geven. Als ik de ander geen vertrouwen geef, kan de ander ook niet laten zien dat hij te vertrouwen is. Het is de wet van het universum: dat wat je geeft krijg je terug. Geef je liefde, krijg je liefde terug; geef je steun, krijg je steun terug. En dat geldt ook voor vertrouwen. In essentie wil ieder mens vanuit een basisbehoefte vertrouwd worden. Het kind wil zijn ouders kunnen vertrouwen en de ouder moet het kind het vertrouwen geven dat hij het al zelf kan. Op het moment dat we niet vanuit een basisvertrouwen in de ander handelen maar vanuit een basisaanname dat de ander niet te vertrouwen is, gaan we zelf een breuk in de relatie creëren. En na verloop van tijd zullen we niet meer weten wie de boosdoener is.   Zoals deze regering nu bezig is met het opzeggen van het vertrouwen in al deze directeuren komt direct terug naar haarzelf, want Curaçao zegt ondertussen steeds meer het vertrouwen op in onze regeringsleiders. Uit de rechtszaken blijkt niet dat de mensen dusdanig kwaad doen, dat ze niet te vertrouwen zijn. Interessant is dus de vraag of dit vertrouwen opzeggen te maken heeft met een ongebreidelde behoefte aan controle of met een grote angst. Mogelijk ook met beide. Het vertrouwen opzeggen geeft een gevoel van macht, geeft een gevoel van controle hebben over. Maar mensen die zo’n grote behoefte aan controle hebben, worden vaak ook geleid door angst. Angst om grip te verliezen, angst om het gezicht te verliezen, angst om door de mand te vallen.   Uiteindelijk zal niemand iets bereiken met continu het vertrouwen op te zeggen en daar vriendjes voor in de plaats te zetten. Want vaak leiden gelijk denkende mensen niet tot kwalitatief betere beslissingen. Maar we zullen veel meer bereiken als we openstaan voor ieders ideeën, inzichten, wijsheden, kennis en vaardigheden en daar op gezonde wijze mee omgaan.   Vertrouwen opzeggen… wie kent niet het spreekwoord ‘zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten’?