Het is bijna niet te geloven, we zijn al een jaar bezig met het mekkeren over zwarte Piet, of hij zwart, groen, paars moet zijn of drie ogen moet hebben. De discussie ging helemaal naar de United Nations, alsof die mensen geen grotere wereldproblemen hebben dan een discussie over een kinderfeest en de kleur van de deelnemers.
De discussie ging alsmaar door en zelfs het meest ridicule kwam naar voren, of Sinterklaas geen andere kleur moest hebben en waarom een schimmel en geen zwart paard, waarom er witte strepen op een zwart wegdek moeten zijn, waarom “Black Friday” , waarom er geen zwarte engeltjes in het sixtijns kapel zijn, waarom Jezus als blanke en niet zwarte met een afro afgebeeld wordt, waarom Henry Ford alleen maar zwarte “Model T”s produceerde en geen witte ga maar door.
Ik heb mij express niet in die discussie geworpen, want ik denk nog steeds dat racisme aangeleerd is en dat kleine kinderen niet weten wat dat is en dat zo lang zwarte mensen zelf onderling discrimineren zullen wij nooit hier uit komen.
Op Curaçao kennen we verschillende graderingen van zwart zijn, blue black, pretu, kolo skur, kolo kla, kolo habri, bon kabei, kabei kinky, kabei las, noem maar op en hoe lichter de huid- of haar kleur hoe beter de acceptatie door eigen soortgenoten. Het mooiste voorbeeld hier van was een gevangene die “Pretu” heette en die was echt niet de kleur van vanille.
En hoe komt die “verblanking” tot stand? Door grote donkerkleurige artiesten te imiteren die een leger aan kapsters, make-up artiesten en naaisters in dienst hebben om een imago te creëren wat met de dag blanker wordt en die allemaal als Britney Spears uit willen zien met lang sluik haar, blauwe ogen inclusief plastic borsten en daar is Michael Jackson de grootste zondaar van, die gaf kapitalen uit aan plastisch chirurgie en verblekings materiaal om zo veel mogelijk op Liz Taylor te lijken.
Natuurlijk heb je blanke mensen die ook zwart willen zijn, als je op Mambo Beach loopt zie je genoeg blanke Rastafarians met vlechtjes en kraaltjes in hun haar, die vrolijk mee huppelen op Bob Marley’s “No woman no cry” en laten we niet de grootste nep neger die we hebben vergeten, Stanley Brown, die als sinds zijn geboorte al in Dashiki’s rondloopt en zich zo inspant voor de onderdrukte zwarte bevolking van Curaçao, als het hem uitkomt!
Dat was gisteren ook het geval in de rechtszaal tijdens de zitting van de zaak tegen Sulvaran en de rebellenclub, ze spelen de rassenkaart want dat is de makkelijkste kaart die je kan spelen op Curaçao en hebben ze Tula weer uit de kast gehaald , hem afgestoft en die als boegbeeld gebruikt. De grote Hatiaanse vrijheids strijder, want als het er op aan komt ben ik meer Curaçaoenaar dan Tula want ik ben tenminste hier geboren, hij niet, en het ging daar niet om het pigment maar om de macht van de lokale maffia.
Wij willen allemaal onze kinderen happy zien, dat doe je dan als ouder, als we nou allemaal onze emoties eventjes aan de zijkant zetten en de kinderen laten genieten van die paar uurtjes wat maakt het uit?
Als mijn kind happy is met een Paarse Piet dan gaan we er gewoon voor en komt een Paarse Piet er aan!
Alles wat ik wil zien is die grote smile op haar gezicht en als ze in bed ligt met d’r grote beer wat ze van de Paarse Piet heeft gekregen, vastgeklemd in d’r kleine armpjes, that’s all, en daar gaat het mij om!
Ik blijf lachen op deze klip maken we ons druk om zwart wit terwijl wij geen van allen zeker weten waar wij zélf vandaag komen voorbeeld hiervan is het hele dorp van Boca Sami allemaal afstammelingen van één blanke soldaat die Zimmerman heette!!
Arthur Donker
Curaçao