WILLEMSTAD — Voor Dennis Jackson, Statenlid voor de PAR, was het vorige week donderdag zijn laatste werkdag. In totaal is hij, met enkele tussenpozen, zestien jaar parlementariër geweest. In de afgelopen periode was hij onder meer lid van de Eilandsraad van Curaçao, gedeputeerde van het eilandgebied Curaçao en Statenlid van het nieuwe Land Curaçao. Terugkijkend op de afgelopen jaren stelt Jackson vooral het idealisme in de lokale politiek, maar ook in het parlement te missen.
Jackson ziet in een terugblik, naast positieve, ook negatieve dingen in zijn politieke loopbaan.
Positief noemt hij het, dat hij door in het parlement en het bestuur van het land te hebben gewerkt, kans heeft gehad om samen te werken met veel mensen, die het hart op de goede plaats hebben en die veel werk verrichten in het belang van het volk van Curaçao.
“Dat vind ik het positiefste van wat ik in die jaren heb meegemaakt. Wij hebben vele capabele mensen met kennis van zaken, die keihard werken en die een belangrijke bijdrage leveren aan de ontwikkeling van het eiland.”
Het PAR-lid is minder te spreken over hoe de werksfeer binnen het parlement in de afgelopen jaren is veranderd.
“Ik heb in de Eilandsraad gezeten met mensen zoals Don Martina, Suzy Römer, Maria Liberia- Peters en Angel Salsbach. Deze mensen waren idealisten, die veel waarde hechtten aan normen en waarden. Respect stond voor hen centraal. Het ging hen niet om de macht, maar meer om het welzijn van het volk. Ik mis dat idealisme in de huidige politiek. Je kon vroeger inhoudelijk discussiëren. Het ging bijna niet over mensen zelf. We zijn teruggevallen. Het gaat nu alleen maar om de macht.”
Jackson is gewend aan kritiek.
Maar hij kan zich enorm opwinden over kritische geluiden over het staatkundige traject dat regeringen van PARsignatuur hebben bewandeld.
“Men begrijpt gewoonweg niet hoeveel werk er allemaal is verricht. Hoeveel wij met ons allen hebben moeten doen. Wij hadden indertijd het geluk dat het kabinet-Balkenende in Nederland wilde praten en dat wij de medewerking van Aruba kregen. Het ijzer was indertijd heet. Wij hebben hier gewoon gebruik van gemaakt. Veel mensen weten niet dat als wij dat traject niet hadden bewandeld, Curaçao na het uiteenvallen van de Antillen onafhankelijk had moeten worden. Dat wilde indertijd niemand.”
Aan de andere kant geeft Jackson toe dat het staatkundig proces niet perfect is.
“Men kan zeggen dat haastige spoed zelden goed is, maar in het leven is niks perfect. Een grote groep mensen heeft in die periode veel werk geleverd.”
Maar toch geeft het PAR-lid aan dat hij in zijn hart nog steeds pijn voelt om het verdwijnen van de Antillen.
De PAR werd ooit opgericht met het doel om de Antillen bijeen te houden, maar in de praktijk wist de gele partij dit niet voor elkaar te krijgen.
Soms vraagt Jackson zich af wat de toegevoegde waarde is van een autonoom Curaçao.
“Vroeger voerden wij ruzie met vertegenwoordigers van de andere eilanden. Nu doen wij het met onszelf.”
Jackson stond bij de verkiezingen van 19 oktober op plaats elf van de kandidatenlijst van de PAR. De gele partij kreeg vier zetels en Jackson zal niet in de Staten terugkeren.
Hij benadrukt geen moeite te hebben met het feit dat hij op een onverkiesbare plaats is gezet.
“Ik laat dat over aan de partij. Zij geeft aan welke plaats ik op de lijst verdien. Ik ga met hen niet in discussie. Zij hebben mij beoordeeld en mij deze plaats toegekend. Dit past in mijn filosofie. Ik zoek liever de fouten in mijzelf om beter te worden in plaats van dat ik de fouten in anderen ga zoeken.”
Op de vraag wat nu, antwoordt Jackson dat hij zijn papieren weer heeft ingediend om weer aan de slag te kunnen gaan bij het ministerie van Gezondheidszorg Milieu en Natuur (GMN).