Opinie Rene Zwart | Koninkrijksrelaties.nu
Het besluit van de autoriteiten in Venezuela niet langer toe te staan dat Curaçao, Aruba en Bonaire ongedocumenteerde Venezolanen terugsturen kan dramatische gevolgen hebben voor deze kleine, toch al kwetsbare samenlevingen.
Daarmee is immers de bodem onder het tot nu toe – overigens omstreden – gevoerde beleid van ‘aanhouden, opsluiten en verwijderen’ weggeslagen: de opvangcapaciteit zal snel, wellicht al binnen enkele dagen, tegen haar grenzen aanlopen. Anders gezegd: nu de terugweg naar Venezuela hermetisch is gesloten en uitzetten dus niet meer kan zullen de vreemdelingenbarakken bij de SDKK-gevangenis in Willemstad snel vol raken. Oppakken is dan ook geen optie meer.
De Curaçaoase regering mag zich nog zo stoer opstellen door te benadrukken haar beleid niet te wijzigen, de vrijlating vrijdagavond van een groep Venezolanen uit vreemdelingendetentie en het zaterdag laten lopen van een tweede, net aan land gekomen groep is de voorbode van wat het eiland te wachten staat als het regime in Caracas blijft bij zijn weigering ‘deportatievluchten’ toe te laten.
Het aantal Venezolanen dat een poging waagt de ABC-eilanden over zee te bereiken zal eerder toe- dan afnemen. Het nieuws dat terugsturen niet meer kan zal in het buurland ongetwijfeld als een lopend vuurtje rondgaan. En het besluit van de Kustwacht de patrouilles te intensiveren heeft geen enkel remmend effect als het voor migranten geen consequenties heeft te worden onderschept. Zodra de opvang vol is en dat zal niet lang duren zit er niets anders dan de migranten een vrije doorgang te geven. Met alle maatschappelijk onwenselijke gevolgen van dien, voor henzelf en voor de Curaçaose samenleving.
Achter de schermen wordt langs diplomatieke weg getracht het buurland op andere gedachten te brengen, maar de kans op succes lijkt klein. President Nicolás Maduro zal zich immers in de handen wrijven zo’n effectief middel te hebben gevonden om het Koninkrijk te straffen voor het pleidooi voor meer sancties, het erkennen van oppositieleider Juan Guaidó als interim-president en het beschikbaar stellen van Curaçao aan de Verenigde Staten als hub voor hulptransporten.
De hamvraag is of de Nederlandse regering nu eindelijk eens bereid zal zijn haar verantwoordelijkheid – niet alleen omdat het daartoe statutair toe verplicht is, maar ook als grootste partner in het Koninkrijk – te erkennen en op te pakken.
De tot nu toe door Den Haag aangereikte lapmiddeltjes in de vorm van wat technische bijstand en een grijpstuiver om de vreemdelingenbarakken te vertimmeren volstaan niet langer. Er zal heel wat meer nodig zijn om maatschappelijke ontwrichting op de eilanden te voorkomen.
Bron: Koninkrijksrelaties.nu
NL en Curaçao moeten eindelijk eens die “polderdiplomatie” loslaten en harde beslissingen nemen. Je kan niet èn een interim-president erkennen èn doorgaan met onderhandelingen met een dictator. Het is beter om het volk te steunen en te breken met Maduro en zijn maffia. Dan komt er sneller een einde aan die dictatuur en kunnen de Venezolanen ook sneller weer naar huis. De grote meerderheid van de ongedocumenteerde Venezolanen wil zo snel mogelijk weer terug. Help ze dan in plaats van hen op te jagen!
@ Norbert George,
Ik blijf het heel kortzichtig vinden van alle regeringen van Curacao om jou te blijven betalen, terwijl je geen enkel werk hebt geleverd gedurende die periode
En wat je voor de rest vindt zal mij werkelijk mijn ‘reet’ roesten. De laatste die ook maar iets te denken of te zeggen heeft ben jij. Dus doe ons nogmaals een lol en ‘rot op, betaal al dat onterecht ontvangen geld terug en ga gewoon aan het werk, zoals wij allemaal moeten doen om in ons onderhoud te kunnen voorzien’.
Er staat geen boom op het eiland waar geld aan groeit, probeer dat eens te begrijpen. Daar zou je een hoop mensen op dit eiland een plezier mee doen.
Toch slim van die Maduro,als het eiland vol zit met Venezolanen, is het van Venezuela.
Als we allemaal aan onszelf denken, wordt er aan iedereen gedacht.
(c) Menki Rojer
Er is groot verschil tussen een coalitie virmen om jezelf te verdedigen (geallieerden tijdens WWIi) of een samenzwering om een ander land leeg te roven (VS en anderen in Irak). Voor Irak kon men de VN-veiligheidsraad een loer draaien. Nu gaat dat heel wat moeilijker mede door Trumps ‘US First’ beleid.
Norbert George, als de geallieerden in 1940-1945 jouw mentaliteit hadden gehad, had je nu waarschijnlijk Duits gesproken. Nicht wahr, Herr Norbert?
Overigens ben ik het helemaal met je eens, maar egoistisch zijn jij en ik wel dus laten we er niet trots op zijn.
Zoals ik (ook) al eerder heb gezegd (elders op dit platform), een uiterst dom en kortzichtig besluit van de huidige regering om te participeren in het beleid van de VS. Met grote en negatieve gevolgen voor geheel Curacao.