27 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Opinie: Nederlandse olifanten in een Arubaanse porseleinkast

HomeMediaOpinie: Nederlandse olifanten in een Arubaanse porseleinkast
Regering wilde 2 mln. besparen
AD Opinie

Den Haag – Door de escalatie van het geschil tussen het kabinet Mike Eman en de Nederlandse regering over de Arubaanse overheidsfinanciën is waar het werkelijk om gaat naar de achtergrond gedrongen. Het in de maak zijnde compromis is geen garantie dat het conflict niet alweer heel snel hoog oploopt.

De ruzie richt zich nu heel sterk op het toetsen van de begroting en vooral op de vraag of dit door Nederlandse ambtenaren moet gebeuren. Belangrijker is de vraag wat Nederland met zijn breekijzer-strategie wil bereiken. Het antwoord daarop maakt duidelijk waarom Aruba zich zo hevig verzet en premier Eman tot zijn wanhoopsdaad is gedreven om in hongerstaking te gaan.

Het is aan vrijwel iedereens aandacht ontsnapt, maar op 24 april van dit jaar heeft minister Ronald Plasterk (PvdA) zich in een debat met de Tweede Kamercommissie voor Koninkrijksrelaties in de kaart laten kijken: Aruba moet in 2015 een sluitende begroting hebben.

Die eis is in meerdere opzichten opmerkelijk: Nederland is veel strenger voor het financieel autonome land Aruba dan het voor zichzelf is want Rutte c.s. willen de komende jaren gewoon doorgaan met jaarlijks 3 procent meer uitgeven dan er inkomsten zijn.

Crucialer: Is het ook redelijk om van de regering in Oranjestad te verlangen dat het binnen een jaar de begroting sluitend maakt? En kan dat ook? Technisch is het haalbaar: een forse verhoging van de belastingen en het ontslag van een paar duizend ambtenaren en het gat is in een vloek en een zucht gedicht. Althans, in theorie.

De gevolgen van zo’n ingreep zijn in de praktijk echter desastreus. Vooral de door Nederland gewenste verhoging van de omzetbelasting zal de burgers, en dan met name de meest kwetsbaren, keihard raken. Deze aanslag op de koopkracht zal zich vertalen in winkels en bedrijven die bij gebrek aan klandizie de deuren moeten sluiten.

Dat domino-effect wordt nog eens versterkt door het legertje ambtenaren dat – als het aan Den Haag ligt – op straat komt te staan.
De uitkomst laat zich raden: minder omzetten en bedrijfsfaillissementen leiden tot dalende belastingopbrengsten, terwijl de inkrimping van het overheidsapparaat geen substantiële kostenreductie oplevert. Wat aan lonen wordt bespaard, gaat op aan uitkeringen want een kleinschalige arbeidsmarkt als die van Aruba kan een zo grote toestroom van werkzoekenden in zo’n korte tijd onmogelijk aan.

Het wordt nog veel erger: de net, juist dankzij de koers van het kabinet Eman, op gang gebrachte economie (+3%) zal volledig tot stilstand komen terwijl ook gevreesd moet worden dat door deze ontwikkeling dé kip met de gouden eieren (het sterk groeiend toerisme) wordt geslacht.

Je hoeft er geen afgestudeerd econoom voor te zijn om te concluderen dat de maatregelen die Nederland dwingend wil opleggen een averechts effect zullen hebben: de overheidsinkomsten nemen af, de kosten verminderen nauwelijks en de werkloosheid explodeert.
De Nederlandse aanpak mag misschien werken voor Nederland (hoewel: de economie wil daar nog steeds niet echt op gang komen, er is een recordaantal werklozen en het ooit zo geroemde sociale zekerheidsstelsel is in verval waardoor voedselbanken het drukker hebben dan ooit), maar in een kleine en dus fragiele eilandeconomie als die van Aruba zijn de gevolgen rampzalig.

Het bewijs ligt naast de deur: op 10-10-’10 maakte Curaçao dankzij de miljarden schuldsanering uit Den Haag in financieel gezonde staat een frisse start. Het nieuwe land moest in ruil daarvoor wel de zeggenschap over de financiën via tussenkomst van het College financieel toezicht (Cft) uit handen geven aan het Koninkrijk (lees: Nederland) met als richtsnoer: vanaf nu alleen sluitende begrotingen.

Vier jaar later kan de balans worden opgemaakt: Het toezicht van de Cft-experts heeft niet kunnen voorkomen dat er de afgelopen jaren toch veel meer geld door de overheid is uitgegeven dan er binnen kwam. Er zijn nog jaren van begrotingsoverschotten nodig om het heilig verklaarde evenwicht te herstellen. Intussen loopt de Curaçaose staatsschuld met de ene na de andere door Nederland gegarandeerde(!) lening in hoog tempo op.

De betrokkenheid van het College trekt diepe sporen. Met de aanwijzing op zak hebben de Cft-boekhouders de kabinetten Betrian, Hodge en nu Asjes gedwongen tot maatregelen (o.a. hogere belastingen!) die weinig goeds hebben gebracht: de economie zit dieper in het slop dan ooit, bedrijven gaan over de kop en degenen die het nog wel redden investeren nauwelijks, de werkloosheid groeit en de armoede neemt toe. Curaçao is in een negatieve spiraal geduwd. Een goede parameter daarvoor is de hand over hand toenemende criminaliteit waarvan de wildwesttaferelen dinsdagavond bij vliegveld Hato het voorlopige dieptepunt zijn.

Het is natuurlijk niet fair om het Cft van alles de schuld te geven, maar dat het College meer kwaad dan goed doet, ondervinden ook de inwoners van Bonaire letterlijk aan den lijve. Ook daar is sprake van een groeiende (honger)armoede sinds het Cft het eiland ‘helpt’ de zaak financieel ‘op orde te brengen’. Het is dus volstrekt logisch dat het kabinet Eman zich met hand en tand verzet tegen de wens van Plasterk om het Cft op Aruba los te laten.

De Arubaanse regering staat niet alleen: In Nederland spreken staatsrechtgeleerden, economen en tal van prominenten uit politiek en bedrijfsleven eensgezind hun verbazing uit over het optreden van Rutte en Plasterk. Zelfs de als altijd cynische media beginnen, nu zij zich meer in de kwestie verdiepen, te erkennen dat Aruba ‘een punt heeft’.
Onbegrip is er ook voor de timing om Eman c.s. onder curatele te plaatsen, juist nu zij op eigen gezag het mes stevig in de overheidsuitgaven hebben gezet. De maatregelen zijn toch bepaald niet misselijk: van enkele honderden ambtenaren is het contract niet verlengd, subsidies worden gekort en de pensioenleeftijd met vijf jaar opgetrokken, om maar een paar voorbeelden te noemen.

De overheid geeft dit jaar zo’n 7 procent minder uit dan in 2013 en het begrotingstekort wordt in één klap gehalveerd. Doordat de ministers zich er aan hebben verbonden dat hun budgetten tot aan het einde van deze regeerperiode worden bevroren, slinkt het begrotingstekort naar tussen de 1 en 2 procent in 2017, dus ruim onder de internationale norm en ook verdergaand dan het deficit wat Nederland zichzelf toestaat.

Kennelijk gaat het Rutte en Plasterk allemaal toch niet snel en ver genoeg. Als de spreekwoordelijke olifant stampen zij door de Arubaanse porseleinkast, afbrekend wat de afgelopen jaren door de Arubanen op eigen kracht – zonder ook maar een cent van de ‘Nederlandse belastingbetaler’ – is opgebouwd.
De christendemocraat Mike Eman wil van Aruba een vijfsterrensamenleving maken. Niet alleen vijfsterrenhotels voor de toeristen, maar ook vijfsterrenwoonwijken, vijfsterrenonderwijs, vijfsterrengezondheidszorg, etc. voor zijn eigen bevolking. Hij zegt hardop dat het levensgeluk zich niet laat afmeten aan de dikte van de rapporten van kille rekenmeesters. Met zijn ambitie economische welvaart om te zetten in welzijn en dat bovendien eerlijk te verdelen, staat zijn politieke visie haaks op die van zijn Nederlandse rechts-liberale ambtgenoot Mark Rutte.

Het conflict dat zich nu tussen beide premiers afspeelt heeft de trekjes van een prestigestrijd waarbij de één wil laten zien dat hij de baas is in het Koninkrijk en de ander baas in eigen huis wil blijven. Mensen die met Rutte hebben samengewerkt, herkennen in het optreden van Plasterk de (‘manipulatieve’) hand van de premier: ongedurig en drammerig met als adagium: ,,Als u het niet met mij eens bent, help ik u graag naar de uitgang van het Koninkrijk.”

Door René Zwart

Bron: Antlliaans Dagblad

Dit artikel is geplaatst in

7 reacties

  1. Een nieuwe manipulatie van de heer Zwart?

    Op het internet is een petitie-site opgezet om de ministers Plasterk en Rutte te beïnvloeden.

    De aanhef start met ook hier manipulatief met; Waarom dit belangrijk is: Every year on the 18th of March the people of Aruba are united through the national holiday ‘Dia di Himno y Bandera’ where the National Flag, Anthem and Aruba’s independence within the dutch kingdom are commemorated. Since 1986 Aruba has a status aparte within the Kingdom of the Netherlands and the people of Aruba can finally vote for their own government and parliament which have Aruban interests at heart. This ‘Status Aparte’ didn’t come easy, the Aruban people fought long and hard with their blood, sweat and tears for their independence.”

    Nou nou, dat is nog-al-wat die bovenstaande bewering: de Arubanen hebben lang en hard gevochten met ‘hun bloed zweet en tranen.’
    Gaat Aruba straks ook – als nieuwe toeristenattractie – een oorlogskerkhof openen, waar alle gesneuvelden een laatste rustplaats krijgen. Natuurlijk mag dan het graf van een onbekende strijder met eeuwige waakvlam niet ontbreken. Om de realiteit te benadrukken zou ik ze aanraden om minstens duizend rustplaatsen te creëren van ” onbekende” strijders, met dito onbekend bloed, zweet en tranen.
    Iedere 18e maart kunnen dan optochten georganiseerd worden naar de laatste rustplaatsen van de ‘onbekende strijders.’ Kleine flesje met (echt) bloed, zweet en tranen kunnen dan naast de blanco grafstenen geplaatst worden. Mocht er later discussie komen, kunnen ze altijd zeggen: ja hoor het bloed etc. Op de graven is echt! Als strijdlied raad ik ze aan om een vertaling van: hand-in-hand-kameraden, in het Papiamentu te maken. Wellicht kan de heer Zwart een prijsvraag organiseren, om de beste tekstvertaler te selecteren.

    Als uitsmijter staat in de aansporende tekst weer de door Zwart misleidend drogreden:”The Aruban government isn’t asking for, nor does it want to receive any financial aid from the Netherlands.”

    Zo gaan flagrante leugens een eigen leven lijden, straks misschien naast de graven van de ‘onbekende strijders’

  2. Lees de verhaaltjes van De Zwart die hij in de loop der tijd uit zijn pen
    heeft weten te persen.Anti Nederland (hoewel hij er wel woont!) en stroop-
    smerend bij de Caribische overheden. Geen enkele kritiek op deze laatste.
    Hij is ook verbonden aan het AD. Need I say more?
    Ook is hij geen professioneel opgeleide journalist,kijk maar eens op Linkdin. Daar staat nou ook geen CV waar je van zegt : zozo, da’s niet mis.Integendeel.
    De Zwart,Mossel,Baselaar e.a.: allen van hetzelfde niveau.

  3. “door de Arubanen op eigen kracht – zonder ook maar een cent van de ‘Nederlandse belastingbetaler’ – is opgebouwd.”

    Dit citaat is de drogreden waarmee veel emotie opgewekt wordt in iedere discussie.

    Aruba heeft veel – duurbetaalde – lobbyisten rondlopen die allerlei constructies bedenken om subsidiepotten te openen in NL, en – uiteraard – via Nederland de EU-subsidiepotten. De Nederlandse belastingbetaler betaalt uiteindelijk die subsidies. De Arubaanse belastingbetalers blijven buiten schot.

    De heer Zwart gooit olie op het vuur, door genoemde drogreden te onderstrepen als zijnde juist: de heer Zwart zou beter moeten weten, en mocht hij twijfelen: lees de verslagen van mr. Mito Croes die betrekking hebben op zijn zoektocht naar “staatsverbanden” die de meeste winst zouden kunnen opleveren (en hebben opgeleverd) voor Aruba.

    De voortdurende speurtocht naar subsidies – opgebracht – door belastingbetalers in Nederland, die ook indirect de EU-fondsen betalen – is gewoon een nationale sport geworden van Mike Eman en de zijnen.

    Is het openen van subsidiepotten ontoelaatbaar? Beslist niet. Maar draai niet om de pot heen met het valse argument dat Aruba: “door de Arubanen op eigen kracht – zonder ook maar een cent van de ‘Nederlandse belastingbetaler’ – is opgebouwd.” Een flagrante leugen!

    Populisme; ik had van de heer Zwart – als journalist – objectiviteit verwacht. Geen flagrante repeterende leugen, die de Arubaanse politiek gebruikt om – kennelijk – zichzelf op de borst te kloppen.

  4. @pukkie
    je etaleert je onkunde op financieel en economisch gebied overduidelijk.
    (overheids-)uitgaven in het verleden werden gedaan op basis van toekomstige economische groeiverwachtingen. Als die door een calamiteit
    ( bankencrisis vanaf 2008) de grond worden ingeboord moet je je huishoudboekje aanpassen. Simpel gezegd: schulden aflossen, geen nieuwe schulden maken. Anders loopt het nog verder uit de hand. In jouw voorbeeld : de honderdduizenden werkelozen worden miljoenen werkelozen !Hoeveel jaar geef jij al maandelijks meer uit dan wat er bij je binnenkomt? Zit je misschien in de schuldhulpverlening?

  5. Nederland mag helemaal geen grote mond hebben. Met de Europese 3% doctrine is de economie een zware slag toegebracht met vele honderdduizenden werklozen en ontelbare faillisementen. Ga diezelfde onzin nu niet uithalen op een klein eiland. Nederland gedraagt zich uitermate onbetrouwbaar, door Arube eerst als voorbeeld voor samenwerking aan te merken en vervolgens deze stunt uit te halen. Wellicht was Plasterk een aardige wetenschapper, maar van economie en politiek heeft hij weinig verstand. Laat dit zijn laatste stuiptrekking zijn, please.

  6. Er wordt wel wat bezuinigd maar het is te laat en te weinig. Dat is te lang uitgesteld om de kiezersgunst niet te verliezen. Een vijfsterrensamenleving lijkt niet mogelijk bij zo weinig aan-dacht voor het milieu, zwaar ontoereikende afvalverwerking, nauwelijks riolering en het jaren geleden opslaan van buitenlands radioactief afval om de gaten in de begroting te dichten. De cijfers zijn duidelijk sinds de status apart door alle regeringen veel meer uitgegeven dan er binnenkomt en iedereen weet wat dat betekent. Lenen kost geld, veel geld. Als de uitgaven naar beneden moeten, helpt het niet allerlei nieuwe projecten op te zetten buiten de begroting om. Het nut en de winstmogelijkheden staan niet vast (wel de hoge kosten) en de lokale ondernemers kunnen maar beperkt profiteren van de extra bedrijvigheid. Teveel werknemers verdienen nauwelijks het minimumloon en dat ligt beneden de armoede grens van de UNDP. De aanwijzing lijkt niet op de juiste wijze tot stand te zijn gekomen, maar men bereikt meer met overleg en geduld dan met emotionele acties hoe begrijpelijk ook.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties