Mirjam Remie en Eppo König

Dordrecht Een agent doodde maandag zijn vrouw, hun twee dochters en zichzelf. Huiselijk geweld met een dienstwapen komt vaker voor.

De schoten die maandag rond etenstijd uit een rijtjeshuis in Dordrecht klonken, waren afkomstig van een dienstwapen. Ze werden afgevuurd door de 35-jarige politieman Wendell C., werkzaam bij de Regionale Eenheid Rotterdam en het ‘flexteam’ Dordrecht.

Niemand van zijn gezin overleefde het – Wendell C. sloeg de hand aan zichzelf. De agent had twee dochters, van 8 en 12 jaar. Zijn 27-jarige vrouw, met wie hij volgens buurtbewoners in scheiding lag, werd ’s avonds zwaargewond naar het ziekenhuis overgebracht. Dinsdagochtend kwam het bericht dat ook zij is overleden.

Af en toe komt het voor, huiselijk geweld door een agent of een andere ambtenaar die beroepsmatig geweld mag gebruiken. Cijfers over het aantal gevallen zijn er niet, maar via het nieuws komen soms incidenten naar buiten.

Zo bracht begin juli een 43-jarige man die bij de Koninklijke Marechaussee werkte zijn vrouw om het leven, waarna hij hun woning in Vlaardingen en zichzelf opblies. Dezelfde maand werd een 35-jarige agent van de eenheid Zeeland-West-Brabant buiten functie gesteld vanwege een aanhouding voor huiselijk geweld. En in 2005 vermoordde een 46-jarige hoofdagent zichzelf, zijn vrouw en hun drie zoons van acht, zes en twaalf jaar oud in hun huis in Hilversum. Hij had zijn dienstwapen gebruikt, net als de agent in Dordrecht maandag.

Mogen agenten hun dienstwapen altijd bij zich houden? Regels voor het bewaren en vervoeren verschillen per korps. „In z’n algemeenheid geldt: als je bij de politie werkt en je haalt je theoretische en praktische bevoegdheid, dan krijg je een pistool”, zegt Hans Schoones van politiebond ANPV. „Dat blijft de rest van je carrière bij je, tenzij je bijvoorbeeld een administratieve functie gaat doen.”

Wel moeten agenten twee keer per jaar een schiettoets en elk kwartaal een theoretische toets halen om hun wapen te mogen behouden, of ze moeten in herkansing.

Het kan gebeuren dat een agent het wapen (tijdelijk) moet inleveren op advies van een psycholoog of psychiater, bijvoorbeeld vanwege een posttraumatische stressstoornis. Maar die ziet een agent alleen als er „aanwijsbare problemen” zijn, zegt Schoones. In 2017 bleek uit onderzoek dat van de agenten en medewerkers van de Koninklijke Marechaussee die zelfmoord plegen, bijna de helft hiervoor het dienstwapen gebruikt.

Er zijn geen regelmatige psychologische tests, zoals die in de luchtvaart zijn ingevoerd nadat een piloot van Germanwings in 2015 een vliegtuig met 150 mensen aan boord opzettelijk liet crashen.

Bij de politie-eenheid Rotterdam is er „verslagenheid, verdriet en ongeloof”, twitterde korpschef van de Nationale Politie Erik Akerboom dinsdag na een bijeenkomst met de eenheid. „De impact op collega’s is enorm”, schreef hij.

Het huis van het Dordtse gezin ligt aan een woonerf in wijk Sterrenburg. De ingebeukte voordeur is dichtgemaakt met spaanplaat. Er staan twee kleine fietsen met een mand voorop tegen het hek – een zwarte en een witte. Onder het groene puntdak hangen papieren bloemen en vlinders voor het raam. Een zwarte stationcar staat nog op het erf geparkeerd, achter een politielint.

Het is een rustige, hechte buurt waarin mensen buiten leven en elkaar kennen, volgens bewoners. Er wordt samen gesleuteld aan auto’s, er wordt op straat gebarbecued, de kinderen spelen met elkaar.

Door de hele buurt hoor je het vrolijke gejoel vanaf basisschool Het Kristal, waar de jongste dochter van het gezin op zat. Bijna alle leerkrachten zijn dinsdag naar school gekomen, er is slachtofferhulp en een schoolmaatschappelijk werker. Woensdag wordt een gedenkhoekje voor het meisje ingericht.

De gemeente Dordrecht houdt dinsdagavond een herdenkingsbijeenkomst in een kerk. Politie en justitie in Rotterdam onthielden zich dinsdag van toelichting. Het lopende onderzoek wordt uitgevoerd door de Rijksrecherche; dat is protocol als een collega is betrokken, zegt een politiewoordvoerder.

Een buurtbewoonster zag de moeder maandag rond vier uur ’s middags nog lopen in de straat. Haar twee dochters speelden buiten en gaven haar een kus. Zo’n twee uur later klonken de schoten en daarna stond de straat vól politie. De moeder had altijd een brede lach als je haar op straat groette, zegt zij. Maar je kon zien dat ze de laatste tijd verdriet had – dat denkt ze tenminste.

Theatertechnicus Robin Gommers (28) groeide op aan hetzelfde woonerf. Hij heeft niet kunnen slapen, en zijn ouders ook niet. Gisteravond vloog hij terug van een korte vakantie in Griekenland. Vlak voor vertrek zag hij op zijn telefoon de eerste nieuwsberichten over zijn vroegere straat verschijnen. „Eigenlijk wil ik zo wakker worden, dat de nachtmerrie voorbij is”, zegt Gommers.

In 2010 heeft hij alles meegemaakt rond de moord op de 12-jarige Milly Boele, zegt hij. In een andere straat in Dordrecht, op maar 500 meter afstand, werd zij verkracht, vermoord en begraven door buurman Sander V., een surveillant van de politie-eenheid in Rotterdam. „Ze was het zusje van mijn beste vriend”, zegt Gommers. Hij heeft destijds haar kist helpen dragen en samen een stille tocht georganiseerd.

Hoe groot is de kans dat zulke verschrikkelijke dingen twee keer in een wijk gebeuren, en dat twee keer een politieman is betrokken? „Nihil”, zegt hij. En toch wil Gommers zélf agent worden, en bij Regionale Eenheid Rotterdam gaan werken. Hij begint volgend jaar met een opleiding. „Het is een mooi beroep. Je bent eigenlijk de vertegenwoordiger van veiligheid, van Nederland.”

En dit drama dan? „Dit linkt niet”, zegt Gommers. „De politie is er om burgers rust te geven.”

Bron: NRC