26 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

NRC | Antillen op eigen benen, dat is echt te veel gevraagd

HomeLandenArubaNRC | Antillen op eigen benen, dat is echt te veel gevraagd

Het oude Haagse mantra dat de eilanden op hun eigen benen moeten leren staan is niet realistisch | Column door Gert Oostindie voor NRC Handelsblad

Als kolonisator van weleer moeten we ons niet afvragen wat we aan de Antillen hebben, doen we ook niet bij Limburg, meent Gert Oostindie.
Als kolonisator van weleer moeten we ons niet afvragen wat we aan de Antillen hebben, doen we ook niet bij Limburg, meent Gert Oostindie.

De Antillen zijn een Haags ‘hoofd – pijndossier ’: bestuurlijke problemen, financiële risico’s, armoede, culturele botsingen, migratie. Politici in Den Haag weten drommels goed dat er geen gemakkelijke oplossingen zijn, dat beleid alleen kans van slagen heeft als er wordt samengewerkt met bestuurders overzee, en dat er altijd geld bij moet. Dat is electoraal geen gemakkelijk verhaal.

De meeste Nederlanders zouden het prima vinden als de banden werden doorgesneden.

De realiteit is echter dat de Antilliaanse bevolking, op alle zes eilanden, de band met Nederland op goede gronden als cruciaal beschouwt, en dat Den Haag geen staatkundige of volkenrechtelijke middelen heeft om eenzijdig met de Antillen te breken.

Stoere uitspraken van parlementariërs over een afscheid zijn kansloze luchtballonnen, slechts opgelaten om eigen achterbannen naar de mond te praten. Wat hebben we eigenlijk aan die eilanden?

De Nederlanders die de eilanden vier eeuwen geleden aandeden, hadden daar wel een antwoord op: economisch gewin, geopolitieke macht. De Antillen zijn een onvoorziene, maar blijvende erfenis van het kolonialisme.

Vragen wat ‘wij’ eraan hebben, heeft zodoende iets pervers. Ze horen er gewoon bij, net als de Waddeneilanden of delen van Limburg die pas lang na de Antillen onder Nederlands gezag kwamen.

In parlementaire overleggen gaat het telkens over integriteitsproblemen, begrotingsproblemen, of omstreden ingrepen in het overzeese bestuur. De relaties zijn verzuurd, er wordt geklaagd over ‘rekolonisatie’.

En dan zijn er nog Bonaire, Sint Eustatius en Saba, sinds 10 oktober 2010 overzeese gemeentes. We worden onder de voet gelopen, klinkt het daar. Deze hete hangijzers duiken regelmatig op in het politieke debat, maar over dieperliggende problemen wordt nauwelijks nagedacht. Sommige daarvan vloeien voort uit de kleinschaligheid van de eilanden.

Antilliaanse bestuurders doen er goed aan te bedenken dat intensieve samenwerking met Nederland broodnodige schaalvergroting en daarmee professionalisering kan bieden. Andere problemen ontstijgen het niveau van het alledaagse bestuur en worden mede daarom te weinig besproken, hoewel zij van fundamenteel belang zijn voor de verdere toekomst van de Caribische eilanden, maar indirect ook van Nederland, omdat ieder probleem op de eilanden uiteindelijk ook terugslaat op de kolonisator van weleer. Ik noem er vier.

Allereerst de ecologische fragiliteit van de eilanden. Dat is deels een kwestie van pech – mondiale stijging van de waterspiegel – maar ook een gevolg van decennialange wildgroei van de toerismesector. Nederland stond erbij, keek ernaar, en applaudisseerde omdat het economische groei opleverde. Kritische vragen werden niet gesteld.

Dan de economische kwetsbaarheid, onvermijdelijk gezien de kleine schaal. Het realiteitsgehalte van het oude Haagse mantra dat de eilanden op hun eigen benen moeten leren staan is laag. Dat geldt niet alleen voor de overzeese gemeentes, maar ook voor de autonome landen Aruba, Curaçao en Sint Maarten. Alleen al de aanstaande toeristische boom van het postcommunistisch Cuba is een acute bedreiging, nog afgezien van het feit dat één terroristische aanval op een Arubaans hotel of een cruiseschip bij Sint Maarten jarenlang zou nadreunen.

Ook migratie is een volkomen onderschatte kwestie. In Nederland wordt geklaagd over de Curaçaose ‘exodus ’ naar Nederland. Maar inmiddels voltrok zich op alle eilanden een veel ingrijpender proces. Aangetrokken door de werkgelegenheid in het toerisme en de stabiliteit onder Nederlandse vlag, vestigden zich de afgelopen decennia vele tienduizenden migranten uit de regio en ook uit Nederland op de eilanden; inmiddels maken eerste-generatie immigranten een kwart tot tweederde van de eilandelijke bevolkingen uit. Zij zijn onmisbaar voor de economie, maar brengen ook problemen mee, variërend van kwesties rond naturalisatie, verdringing van lokale arbeid en taalproblemen in het onderwijs, tot hoge huizenprijzen door de komst van bemiddelde Nederlanders. De Antilliaanse bevolking is pluriformer dan ooit, met alle uitdagingen van dien; daarvan lijkt geen Nederlandse parlementariër zich bewust.

Tenslotte het onderwijs, dat op alle eilanden ver beneden het Nederlandse niveau ligt – gevolg van decennialange verwaarlozing, gecompliceerd door de voertaalproblematiek op de Papiamentstalige Benedenwinden en Engelstalige Bovenwinden. Dat betekent niet alleen een matig opgeleide bevolking op de eilanden, maar ook een integratieprobleem in Nederland: kansarm op de Antillen is kansloos in Nederland.

Gelukkig bekommert Den Haag zich sinds 10/10/10 weer om verbetering van het onderwijs in de drie overzeese gemeentes, maar systematische ondersteuning van het onderwijs op Aruba, Curaçao en Sint Maarten blijft achterwege. Ook hier geldt: hoogste tijd voor echt beleid. Van het wegkijken plukken wij te lang al de wrange vruchten, aan beide kanten van de Atlantische oceaan.

Het Koninkrijk blijft trans-Atlantisch en de Antillen hebben recht op een Nederlandse visie die verder gaat dan de problemen van vandaag, hoe serieus die ook zijn.

Bron: NRC

Gert Oostindie, directeur Kon. Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde
en hoogleraar geschiedenis in Leiden.

7 reacties

  1. Het zou voor de eilanden een zegen zijn als de macht van de lokale politici en de door hun geintroduceerde graaicultuur aan banden werd gelegd.
    Nederland kan dat zeer wel bereiken indien men aldaar bereid is de zelfde ferme houding aan te nemen als mbt Tsipras , die zijn hand duidelijk lijkt te hebben overspeeld.
    Ik kan me helaas niet aan de indruk onttrekken dat het Nederland geen bal kan schelen óf en in welke mate de lokale politici de bevolking laat verarmen. Dat wordt voor Nederland slechts een probleeem als dit tot gevolg heeft dat zij de portemonnee moet trekken.
    Het heeft er de schijn van dat beide Overheden ( Europees Nederland en Caribisch Nederland) in deze als volleerde acrobaten een wankel evenwicht weten te bewaren, zodat er vooralsnog niets aan de huidige situatie zal veranderen: De kas wordt niet zodanig leeg gehaald dat de bodem in zicht komt en Nederland heeft de maatregelen genomen die er toe moeten leiden dat zij niet financieel hoeft bij te springen.
    Feit is dat indien beide Overheden de bereidheid hadden elkaar daadwerkelijk bij te staan, dit zeker voor Caribisch Nederland een betere toekomst tot gevolg zou hebben.
    In een van de reacties wordt de florerende Arubaanse toeristenindustrie genoemd versus de zich moeizaam oppikkende toeristenindustrie alhier en dat in het zicht van de aanstaande Cubaanse touristic boom.
    Zou het niet beter zijn een deel van het geld dat aan al die overbodige commissarissen van Overheidsbedrijven wordt besteed , te besteden aan de bevordering van de toeristenindustrie?

  2. De eilanden zouden prima op eigen benen kunnen staan wanneer de zogenaamde politici op zouden houden met het zakken vullen. De corruptie heeft echter een verlammend effect op de economie en de ontwikkeling van de eilanden en op de ontwikkeling van de bevolking. Veel hoog opgeleidde jongeren begrijpen dat ze geen enkele kans maken doordat baantjes worden weggegeven aan vrienden en familie i.p.v. naar de juist opgeleidde persoon.
    Het blijft in mijn ogen vreemd dat eilanden, waar 365 dagen per jaar zon is, geen bruisende toeristische bestemming is. Aruba heeft zich, met enig succes, gestort op de Amerikaanse markt en dat werpt zijn vruchten af. Doch ook daar, net als op St Maarten, wordt het positieve effect ruimschoots overschaduwd door de criminele activiteiten van een groot aantal bestuurders.
    Het is voor mij duidelijk dat dit alleen op zal houden door ingrijpen van buitenaf. De eilanden zullen niet in staat zijn de corruptie en vriendjespolitiek zelf een halt toe te roepen.

  3. Tja, een oplossing is er niet. Gewoon, zoals op de Franse eilanden, ambtenaren uit Nederland hier heen sturen om de zaak te runnen zou de beste oplossing zijn maar dat geeft de lokale politici geen mogelijkheid tot stelen.
    Eerst moet de ellende hier helemaal toeslaan voordat het verstand komt.

  4. Het is en blijft een heel slecht “huwelijk” tussen Nederland en de Antillen.
    Eeeeeeeeeeeindeloos wederzijds gezeur! Toon ballen en ga scheiden!

  5. Ik denk dat Nederland best bereid is om aan de eilanden meer financiën te verstrekken maar dan op voorwaarde dat het geld nuttig en duurzaam wordt geïnvesteerd . En daar ontbreekt het aan zoals ook Oostindien weet . Dat is het begin van alles. Veel geld verdwijnt in niet daarvoor bedoelde , criminele, zakken.
    Laatste nieuws: mevrouw Wiels, gevolmachtigd minister Curacao ,
    laat zich rijden in een BMW 825 met chauffeur !
    En dit is niet een op zichzelf staand incident, miljoenen guldens verdwijnen welke hadden moeten besteed ten faveure van de bevolking Vergelijk tussen de eilanden en Limburg wordt er bij de haren bijgesleept maar gaat niet op . Limburg heeft geen zelfbeschikkingsrecht – hoe jammer sommigen dat ook mogen vinden-
    de eilanden wel. En niet zo zuivere politici op de eilanden dreigen daar
    ook vaak mee. Dan moet men niet opkijken dat er regelmatig in Nederland wordt gezegd: doet het dan. Zwak verhaaltje van Oostindien.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties