Jorg Leijten
Het Amerikaanse Vox legt in een korte video uit hoe de crisis in het Zuid-Amerikaanse land kon ontstaan.
Bloedige en gewelddadige protesten, mediacensuur, een grote economische crisis, extreme voedseltekorten, hyperinflatie: zo ongeveer elk kenmerk van een land in diepe, diepe crisis is momenteel van toepassing op Venezuela. President Maduro treedt steeds repressiever op tegen de bevolking die in opstand komt tegen zijn beleid. Nog niet eens zo lang geleden was Venezuela echter een welvarend land. Hoe kon het zover komen? Vox legt het uit in een korte video.
Ooit was Venezuela het rijkste land in Zuid-Amerika. Nog altijd beschikt de natie over de grootste – bekende – oliereserves ter wereld. Toch gaat het al even niet goed. Een hoge inflatie (rond de 950 procent) en een schaarste in voedsel en medicijnen maken belangrijke levensmiddelen voor een groot deel van de bevolking onbereikbaar.
Een belangrijke oorzaak voor de verslechtering van de situatie in het Zuid-Amerikaanse land is gelegen in de verkiezing van president Maduro in 2013. Venezuela is sterk afhankelijk van de oliehandel en als die in 2014 instort, gaat het mis. Het economisch beleid van Maduro ziet namelijk vooral toe op zelfverrijking. Een alternatieve inkomstenbron buiten de olie is er niet.
Wisselkoers
Bovendien zet Maduro de wisselkoers van de bolivar ten opzichte van de Amerikaanse dollar op 10:1. Per dollar moet 10 bolivar worden betaald. In de praktijk blijken alleen de president en zijn omgeving tegen deze koers dollars te kunnen kopen. Het grootste deel van de bevolking is veroordeeld tot de zwarte markt. Die is echter zo ingestort dat die koers in juli daalt naar 12.163:1.
Dat betekent dat het leger, dat de controle heeft gekregen over de levensmiddelenketen, voedsel tegen de eigen koers importeert en op de zwarte markt verkoopt. Het gevolg: de prijzen rijzen de pan uit. Het leidt tot onvrede onder de bevolking. Venezolanen spreken zich bij verkiezingen in 2015 dan ook massaal uit tegen Maduro: oppositiepartijen krijgen tweederde van de zetels in het parlement in handen.
Als reactie vervangt hij kritische leden van het Hooggerechtshof door loyalisten. Die ontnemen het parlement begin 2016 een belangrijk deel van de controlerende macht. Het leidt tot protesten onder de bevolking. En hoewel de maatregel enkele dagen later alweer wordt teruggedraaid, is de geest uit de fles. De demonstraties houden aan, het geweld tegen demonstanten ook. De teller staat inmiddels op honderd doden en zo’n duizend gewonden.
Hoe het dan verder gaat met het land is in onderstaande korte documentaire te zien:
Bron: NRC
Socialisme of Cubanisme
Het Socialisme.