Elisa Koek
WILLEMSTAD – Hulpmiddelen voor mensen met een beperking zijn schaars. Rolstoelen zijn regelmatig kapot en andere hulpmiddelen, zoals een spraakcomputer of een kinderwagen, worden niet vergoed.
Mensen met een beperking zakken daardoor letterlijk steeds verder weg.
De 37-jarige Alexander Janga is geboren met cerebrale perese. Hij kan weinig zelf en woont daarom al bijna zijn hele leven bij zorgcentrum Fundashon Verriet. Verriet is onderdeel van de SGR Groep samen met het Revalidatiecentrum en Curaçao Orthotics & Prosthetics. Bij Fundashon Verriet wonen mensen voor langere tijd. Overdag volgen zij een dagprogramma dat is opgesteld naar aanleiding van het opvoedingsprogramma.
Alex kreeg ooit een spraakcomputer via donaties uit Nederland, maar het apparaat ging kapot. Zijn begeleiders en fysiotherapeut hebben toen een mapje gemaakt met afbeeldingen. Hij kan de plaatjes aanwijzen om zo toch te communiceren, maar makkelijk is het niet.
“Alex kan zelf de bladzijden niet omslaan”, vertelt assistent begeleider Maudien Plate. Door de moeilijke communicatie, verbetert Alex zijn situatie zeker niet. “We begrijpen hem minder goed en hij kan zichzelf niet goed uiten. Hij wordt dan emotioneel en begint te huilen.”
Een ander punt is de rolstoel van Alex. Deze is eigenlijk te klein en kan bovendien niet meer omhoog en omlaag. “Je ziet dat Alex hierdoor steeds verder wegglijdt. Dat is helemaal niet goed voor de ontwikkeling van zijn rug.”
Geen hulpmiddelen
Ishya Narain is twee jaar en woont bij haar ouders. Ze is meervoudig gehandicapt en kan niet lopen. Ishya’s moeder, Marieke Stegeman, vroeg in november een aangepaste kinderwagen aan voor haar dochter. De aanvraag werd afgewezen. “Ishya is nu bijna drie en we moeten haar de hele dag dragen”, legt Stegeman uit. “We hebben geen hulpmiddelen. Alleen een loopfietsje dat iemand uit Nederland heeft opgestuurd, maar bijvoorbeeld ook de commode wordt een probleem: die is gemaakt voor baby’s.”
In samenwerking met een specialist en kinderarts is een brief opgesteld met wat Ishya nodig heeft. Een aangepaste rolstoel is eigenlijk een vereiste, maar dit kan wel even duren. “Er werd mij verteld dat als we nu een aanvraag doen voor een rolstoel, we deze volgend jaar krijgen. Ook is er een garantie van vijf jaar en in die jaren kan je eigenlijk niks nieuws aanvragen. Ik kreeg de tip een grote te bestellen en met kussentjes te gaan werken.”
Stegeman wil vooral duidelijkheid, maar lijkt dit maar niet te krijgen. Er is geen aanspreekpunt voor ouders. “Ik heb het idee dat de medewerkers bij de SVB zelf ook niet precies weten waar we recht op hebben. Ik moet er elke dag achteraan.”
Probleem niet bekend
Woordvoerder van de SVB Armgard Gibbes stelt dat er jaarlijks een budget wordt vastgesteld voor de verschillende zorginstellingen. Een tekort is er volgens haar niet. “Dit bericht is ons in ieder geval niet bekend. Wel bekend is dat het AOV fonds door de vergrijzing met tekorten kampt.”
Ook van de lange wachttijd weet Gibbes niks. “Drie maanden is de maximale wachttijd, maar dat is in uitzonderlijke gevallen als bijvoorbeeld een middel niet op het eiland verkrijgbaar is.”
Bron: CaribischNetwerk
De bedoeling van Tayer Social is dat de medewerkers daar naar een reguliere baan doorstromen. Voor zo ver ik weet is dat nooit gebeurd. Dit terwijl de meesten de gemiddelde IQ van een ambtenaar hebben. Het is te hopen dat de nieuwe minister van SOAW hier prioriteit van maakt.
Als je een beroerte krijgt heb je grootte kans dat je gedeeltelijk verlamd blijft omdat ze vaak niet op tijd met revalidatie beginnen of omdat de ambulance te laat was.
De meeste invaliden brengen nu hun dag door door van ochtends vroeg tot s’avonds laat voor het raam wachtend op de dood.
Het aantal mensen met een beroerte en dementie op jonge leeftijd neemt schrikbarend toe en meestal zijn ze voor hun partners niet meer aantrekkelijk of die weten niet wat ze met de behoeftes van hun partners moeten.
Dit is een gat in de markt en misschien een idee voor de nieuwe minister van volksgezondheid en werkgelegenheid. “Een gigolo service voor gehandicapten “. Dit kan voor een deel in het ziekenfonds pakket waarbij een beurt per maand geheel vergoed wordt en bij 2 of meer beurten per maand een kleine eigen bijdrage van de patiënt vereist is.
Als je door een beroerte of ongeluk getroffen bent, betekent niet dat je leven voorbij is. Deze mensen verdienen ook een glimlach op hun gezicht af en toe.
@opmerker
Jammer voor u weet ik verdraaid goed wat er in de samenleving speelt, als klinisch psych. Werk ik met veel kinderen samen, inmiddels zo’n 8 jr oh eiland, 10 jr in Drenthe, waar kinderen eveneens nog worden weggestopt en 5 jr in A’dam waar het al stukken betergaat.
Ik erger mij alleen mateloos aan generalisaties waarin u de typische Cur.ment. meent te moeten aanhalen..ik had mijn reactie ook anders kunnen verwoorden!
Door jou erbij maakt het, het gewicht extra zwaar, geen wonder dat het wegzakt.
Alle Curacaoenaars die ik ken hebben een beperking.
En daardoor zakt het eiland weg.
J: U heeft geen idee hoe kinderen in het verleden en ook nu nog in de 21e eeuw door hun ouders “verborgen” werden en worden gehouden omdat zij een gebrek hebben. Laat u eerst goed informeren alvorens u vindt dat bovenstaand “onzin” is.
Over parkeergedrag heb ik niet geschreven en de reden daarvan is dat op Curaçao geen officieel verkeersvoorschrift cq wet bestaat vwb het parkeren op een “invaliden parkeerplaaats”. In Nederland wel en men kan daar een fikse boete krijgen als men geen sticker op het voertuig heeft of een vergunning heeft om op een dergelijke plaats te parkeren. De hier met een bord aangeduide plaatsen voor invaliden hebben tot op heden jammergenoeg geen rechtsgeldigheid.
Het ingezonden stuk van Elisa Koek ging trouwens niet over parkeergedrag maar had een veel diepere inhoud.
@Opmerker
Het heeft niets te maken met de “Curacaosche” mentaliteit. Het heeft te maken met de mentaliteit en het vervagen van normen en waarden – overal -.
Net teruggekomen uit Amsterdam waar ik precies hetzelfde heb geconstateerd.
Men parkeert en blokkeert en als je iets zegt kan je een baseball bat in je nek krijgen, deze knallende ruzie heb ik toevallig verleden week in de Ger.Doustraat in de Pijp gezien. Die knaap ging helemaal door het lint toen hem werd gevraagd zijn auto niet op een invalidenparkeerplek te plaatsen. Dus wat dat betr komt dit – helaas – overal voor.
Dus geen onzin uitkramen.
Wel zou ik het ermee eens zijn dat de politie zichtbaarder moet worden en meer bekeuringen gaan uitdelen, dan kunnen ze meteen auto’s in beslag gaan nemen waar nog steeds de sticker 2017 ontbreekt.
Dat vind ik ook een grote ergernis. Maar goed die discussie is hier vaak genoeg geweest.
De beschaving van een bevolking kan men o.a. afmeten aan hoe men omgaat met ouderen en gehandicapten…
In NL kost het innemen van een invalidenparkeerplaats standaard
€ 340.- Zelfs als het een invalide is die zijn kaart niet in de auto legde.
“Het is schandalig dat ook een SVB geen flauw idee heeft wat er bij de ouders en verzorgenden leeft. Wat de AOV volgens Armgard Gibbes er mee te maken heeft is mij een raadsel.”
Volkomen mee eens!!
Dit typeert de Curaçaose mentaliteit! Instellingen als Verriet etc.doen al het mogelijke om deze mensen, JA OOK DEZE INVALIDEN ZIJN MENSEN!, zoveel mogelijk een redelijk bestaan te geven. Maar de bevolking denkt daar schijnbaar anders over. Invaliden wegstoppen, geen aandacht aan schenken want het raakt ons niet, we schamen ons voor de buren etc. Ik heb verzorgenden gezien die hun invalide kinderen met veel liefde verzorgd hebben maar totaal geen hulpmiddelen verstrekt kregen . Gevolg? rugklachten etc. waardoor de verzorging steeds bezwarender werd. Probeer maar eens iemand die niet mee kan werken op te tillen , te verschonen of naar het toilet te brengen Het is schandalig dat ook een SVB geen flauw idee heeft wat er bij de ouders en verzorgenden leeft. Wat de AOV volgens Armgard Gibbes er mee te maken heeft is mij een raadsel. Ik zou de pers willen oproepen om eens een reportage te gaan maken over hoe deze instellingen met hun beperkte middelen de invaliden in het algemeen een beter bestaan proberen te geven. Confronteer onze bevolking via de TV daar eens mee! En wacht daar zoals de SVB geen 3 maanden mee! Er is dringen hulp nodig voor deze mensen.
Men geeft hier geen ene moer om invaliden. Hulde voor de weinige hulpverleners die zich dag in dag uit inzetten voor de invalide medemens.
Maar kijk voor de gein eens op de parkeerplaatsen van supermarkten. Alle invalide parkeerplaatsen zijn altijd bezet……………..alleen niet door invaliden. Zeg er wat van en men scheldt je de huid vol.