Elisa Koek
WILLEMSTAD – Hij vluchtte van Irak via Egypte naar Nederland en kwam uiteindelijk terecht op Curaçao. Farao Yassem zag oorlog, verdriet en pijn, maar vond zijn heling in de bokssport. Hij hoopt dit nu ook te doen voor kinderen op Curaçao.
“Door sport leer je om te gaan met problemen en kun je alles even vergeten”, zegt de tweevoudig wereldkampioen.
Farao maakte het zichzelf niet altijd makkelijk: hij zocht de confrontatie op en werd snel boos. “Door het sporten, kon ik dit reguleren. Het werd een uitlaatklep”, vertelt de 35-jarige bokser. Vanuit zijn voormalige woonplaats Rotterdam kroop hij steeds hogerop, wat leidde tot meerdere binnen- en buitenlandse titels.
Curaçao
Naast zijn eigen carrière, begon Farao met het trainen van jongeren. “Ik wil jongeren die geen kans hebben, kansen geven. Jongeren, die net als ik angst en verdriet hebben gevoeld, leren dat sport iets positiefs kan doen met je.” Een half jaar geleden verhuisde Farao daarom met zijn vrouw naar Curaçao. Van een vervallen, monumentaal pandje maakten zij een sportschool inclusief boksring.
‘Van de straat’
Inmiddels loopt het storm bij de sportschool. De lessen zitten vol, maar ook buiten de lessen om zijn er kinderen rond het pand te vinden. “We komen gewoon trainen voor de lol”, vertelt een van de jongens. Farao geeft ondertussen wat tips aan de jongens die aan het oefenen zijn. “90 procent van de jongeren heb ik op straat ontmoet”, vertelt Farao. “Ik zeg gewoon: ‘he, heb je zin om te gaan boksen!?”
Een voorbeeld hiervan is de dertienjarige Gurshanno Brazil. Farao sprak hem aan op straat en sindsdien traint de jongen vijf keer per week. “Ik had vroeger weleens gebokst, maar de laatste jaren kwam het er niet meer van”, vertelt Gurshanno. Geld is voor Farao geen issue. “Dat zien we wel: als die jongen wil trainen, komt hij trainen.”
Jongeren adopteren
Inmiddels wordt Gurshanno gesponsord: een bedrijf heeft de trainingskosten op zich genomen zodat Gurshanno klaargestoomd kan worden voor, wie weet, een kampioenschap. “Dat is in ieder geval mijn droom”, zegt de jonge bokser. “Ik wil wereldkampioen worden. Dat lijkt me leuk, dan kan ik lekker sparren met mijn beste vriend en met Farao natuurlijk.”
Farao hoopt via het ‘adopteren’ van talenten door bedrijven meer jongeren de kans te geven zich te ontwikkelen. “Er wordt nog te weinig geïnvesteerd in sport, terwijl sporten zo goed kan zijn. Ik herken mezelf in sommige jongens: ik heb zo veel meegemaakt en zij ook. Ik wil dat ze een kans krijgen.”
Bron: NTR/CaribischNetwerk
Lapas, kickboksers hebben meestal inkomen van het type waarbij je aan het eind van de maand geen loonstrookje krijgt.
Op zich kan dit een mooi initiatief zijn, behalve dat wij hier op Curacao met veel jongeren met een te kort lontje te maken hebben. Het is altijd beter om dit soort initiatieven met scholing, sollicitatie training, enz. enz. te combineren.
Ik neem aan dat de schoorsteen in huize Farao ook moet blijven roken dus de vraag is, wie betaalt dit?
Dit verhaal doet mij een beetje denken aan het bezoek dat ik laatst aan Dein en Kanga had. Ik merkte dat veel van de bewoners daar van rond de zestig bijna geen tanden meer in hun bek hebben.
Eén van de bewoners daar wist mij te vertellen dat vroeger twee rijke lui kinderen waren, de één zoon van een bareigenaar de andere zoon van een vrouw die met de grondeigenaar sliep. Die gingen s’avonds op stap met boksbeugels om de andere arme kinderen de tanden uit de bek te slaan.
Nou dacht ik probeer een baan te vinden zonder opleiding en zonder tanden in je bek, het gaat niet lukken.
Ik vroeg hem, wat is er van die twee rijkelui kinderen geworden? Nou zei die één heeft nu vijf bars de andere is benoemd tot commissaris bij de Centrale bank.
Blijf kickboksen een sport vinden van en voor en door proleten.
Criminaliteitscijfers onder kickboksers zijn schrikbarend hoog.
Wat mij betreft mag deze sport verboden worden.