Door Elisa Koek
WILLEMSTAD – Het huis van Karin Königs (53) ziet er van buiten groot en mooi uit, maar eenmaal binnen slaat de realiteit in. Grote gaten in het plafond, schimmelvlekken op de muren en doorgeroeste wasbakken kleuren de schrijnende situatie van Königs.
Haar huis is haar laatste zorg. “Het belangrijkste is dat we vanavond kunnen eten.”
Mensen met een ziekte of aandoening op Curaçao hebben net als iedereen recht op onderstand. Dit is iets meer dan 300 gulden per maand en 20 gulden per kind. Verder houdt het op en zijn zij afhankelijk van vrienden en familie.
Elisa Koek in gesprek met Karin Königs
De 29-jarige Victorine Seibert heeft de ziekte van Bechterew, een vorm van ontstekingsreuma. Ze heeft een baan en kan bij haar moeder wonen. Haar ziekte zorgt ervoor dat ze vaak pijn heeft, maar niet gaan werken is geen optie. “Soms word ik wakker met veel pijn, maar ik laat me nooit tegenhouden.”
Seibert zal waarschijnlijk nooit op zichzelf kunnen wonen, ze verdient simpelweg te weinig en kan niet elke baan aan. “Ik heb nu een leuke baan en iedereen heeft respect voor mijn ziekte. Dit moet ook, want ik moet het zitten, lopen en staan kunnen afwisselen.” De ziekte van Seibert verergert hoogstwaarschijnlijk nog en ooit zal ook deze baan te veel zijn voor haar. Een vangnet vanuit de overheid is er niet. “Als dat gebeurt, verzin ik wel iets. Er is altijd een manier”, zegt Seibert hoopvol.
Geen geld
Karin Königs werkte tot anderhalf jaar geleden als projectmanager bij de overheid. In augustus 2013 werd kanker in haar grote teen geconstateerd. Ze dacht ruim voor het verlopen van haar jaarcontract weer aan het werk te zijn, maar de situatie pakte anders uit. Toen Königs begin 2014 bestralingen kreeg, ging dit mis. Haar voet werd een grote brandwond waardoor zij weinig meer kon.
Haar contract verliep in september en Königs’ reserves waren bijna op. Toen er bij haar werd ingebroken en ze haar waardevolle spullen niet meer kon verkopen, sloeg de bom in. “De realisatie dat ik geen geld had, kwam tijdens de kerst. Ik kon mijn elektra- en waterrekening niet betalen en had geen geld meer voor eten.”
Hulpinstanties
Het Prinses Wilhelminafonds kan kankerpatiënten hulp bieden. Zij verzorgen onder andere vervoer naar therapie, voedselpakketten tijdens chemotherapie, hulpmateriaal zoals bedden of rolstoelen en externe therapieën. Ook kunnen mensen met onderstand aanspraak maken op de Voedselbank. Overige kosten zoals gas, water en licht moet iedereen zelf ophoesten. Könings moet alleen al aan Aqualectra tweehonderd gulden per maand aflossen door de schuld die ze heeft opgebouwd de laatste anderhalf jaar.
Geen kant op
Gelukkig gaat het iets beter met Königs en kan ze thuis wat nakijkwerk doen om bij te verdienen. Door haar schuld bij Aqualectra verdwijnt dit geld helaas ook weer. “Ik was best rijk vroeger, maar mijn leven is totaal anders nu”, vertelt Königs. Ze wijst naar de paar tanden in haar mond en slikt even. “Mijn tanden vallen uit door mijn medicijnen, maar geld om naar de tandarts te gaan, is heel ver weg. Ik begrijp niet dat mensen in het Koninkrijk der Nederlanden in deze situatie terecht kunnen komen. Zieken en zwakkeren kunnen geen kant op.”
Bron: NTR/Caribisch Netwerk
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3871410/2015/02/23/Suriname-moet-echt-vrezen-voor-een-verloren-generatie.dhtml
Het boeit mij niet. Het moment als je een hele volk wegzet reageer ik. Ben zelfs niet geboren op deze prachtige eiland. Heb geleerd om geen onderscheid te maken, tussen ras, geaardheid en geloof. Daar gaat het bij hierom. In elke doelgroep heb je deze verschijnselen. Betekent niet dat hele gemeenschap moet worden aangesproken over gedrag van personen die u toevallig heb ontmoet. Dit riekt echt naar r….. vul maar zelf in.
Ik erger me ook alle kleuren aan het generaliseren van bepaalde subjecten op dez fora. Eigenlijk meer dan ongepast. Het opmerkelijke is altijd dat iedereen wel een verhaaltje heeft waar met de vinger naar deze of gene wordt gewezen het is altijd de ander, zelden wij.
Recent met het vrouwtje geluncht bij een tent genaamd het “achtertuintje”, laat nu de Nederlandse seveerster buiten uitgebreid zitten te paffen en de andere kant op te kijken als je met beide armen in de lucht om aandacht vraagt. No go place dus.
We moeten de hand een keer in eigen boezem steken en vooral de (lach)-spiegel voorhouden.
Verder hebben we sinds jaar en dag een leuk bedrijf waar we bewust (hoeft nog niet) 80-20 hanteren. En het loopt prima, mijn vrouw noch ik hebben klachten. We moeten gewoon een keer stoppen met zeiken. Het begint hier zo langzamerhand op facebook te lijken. Wat erg jammer zou zijn, omdat ik de knipselkrant een super aanwinst vind. Laten we dat ajb zo houden.
helaas Stanley….
Harold heeft gelijk….
er zijn mensen op Curacao met een goede werkhouding.
natuurlijk zijn die er.
die hebben ook allemaal een baan en werken naar tevredenheid.
Maar als ik personeel zou zoeken, dan komen de restjes solliciteren
die geen baan hebben en eigenlijk ook liever niet willen werken.
geen opvoeding hebben gehad en niet weten hoe je een baan moet krijgen en behouden.
ze spreken papiamentu, dankzij het schoolsysteem dat jaren geleden is in gevoerd.
een andere taal kunnen ze een beetje brabbelen.
het is gewoon een verloren generatie
Wat Harold over horeca personeel schrtijft is gewoon waar.
diverse keren in een restaurant/ar meegemaakt.
als je ze wilt roepen kijken ze gewoon keihard de andere kant of zijn aan het bellen, lekker praten met een collega.
klanten zijn lastig…..
dan vinden ze het raar dat ze ontslag krijgen….
Stanley, ik heb jaren op Curacao gewoond en gewerkt en moet helaas beamen dat het met de arbeidsmentaliteit van de Curacaoenaar erbarmelijk gesteld is. Er zijn uitzonderingen, ik ken Curacaosenaars die harder werken dan ik een macamba ooit heb zien doen, maar dat zijn nogmaals uitzonderingen,
Ik heb in een restaurant gewerkt waar de bedrijfsleider op een gegeven moment alle Curacaoenaars eruit heeftt gegooid en vervangen door latinos die wel werken en service willen bieden. Alleen al bij ieder groot feest wist je dat de dag erna de helft van de Curacaose personeelsleden zich ziek zou melden. En dan hun ongeinteresseerde vermoeide houding als er een klant binnenkomt die wel hun salaris betaalt!
Ik vraag me af of het onwetendheid of misplaatste trots is dat u dit ontkent, Stanley. Veel mensen zijn nog nooit van deze rots af geweest en stellen wat ze op Curacao zien als norm, en dat leidt tot te betreuren bekrompenheid. Het totale gebrek aan opvoeding in veelal verscheurde families waarin de ouders ook alles behalve een goed voorbeeld geven is ook debet aan de situatie.
Arnold waar ik moeite mee hebt is, dat je een volk wegzet en achterstelt. Vraag mij af, waar jij vandaan komt. Jij bent de type personen die een steen gooit naar een ander en achter boom schuilt. Ook in in Nederland heb je decennia lang dit probleem. Vraag mij af wat je op het eiland doet? Ben blij dat weinig van zulke mensen als jij op het eiland rondlopen. Jij lijkt wel de Sjon die bepaalt wat en hoe zijn slaaf moet leven. Om ons als lui te bestempelen neem ik u diep kwalijk. Verhuis naar een land waar uw stelling wordt uitgevoerd. Blijf niet hier en onder een schuilnaam te klagen over de bevolking waar uw brood verdiend. Lafaard.
Van een beter sociaal voorzieningensysteem zou door het luie volk van Curacao, niet geremd door enige functionerende controlesystemen, massaal misbruik worden gemaakt en dan zijn we nog verder van huis.
De huidige situatie is the best of bad choices.
Nee Fran, al jaren ligt dit zo. Deze problemen moeten op koninkrijk niveau worden opgelost. Het feit dat wij sedert 1954 autonome hebben , betekent niet dat het ten koste moet gaan van deze mensen. Hoop dat de regering en de volgende regeringen dit inzien. Voor deze personen moet er nu worden gehandeld.
Wat een schande dat dit soort dingen gebeuren op een eiland die laatst “opnieuw” was begonnen, financieel gesproken, met een gezonde startpositie. Sommige corrupte politicus hebben òf geen familie òf zijn te laf voor gevoelens. Ach, wie heeft laatst nog gezegd dat we allemaal sheiks zouden worden?
Mevr. Konig en mevr. Seibert, ik wens u beide sterkte, gezondheid, hoop, vrede en vooral gerechtigheid toe.