Natasja Gibbs
ALMERE – Er is veel zwemtalent op Curaçao, maar dat blijft onbenut als de regering niet snel méér in sport investeert. Dat zegt de Curaçaose olympisch kampioen en oud-zwemster Enith Brigitha. Zij vreest dat zwemsport op haar geboorte-eiland een ‘elitesport’ wordt.
Zelf won Brigitha in de jaren ’70 maar liefst 21 Nederlandse titels en was zij de eerste zwarte zwemster die olympische medailles won. Onlangs verscheen haar biografie ‘Zwemmen in de Schaduw van Doping’ met daarin ook een dopingbekentenis van haar Oost-Duitse rivaal Kornelia Ender.
Top onbereikbaar
Brigitha had het financieel niet makkelijk als jonge zwemster, vertelt ze. “Mijn moeder stond er alleen voor met vijf kinderen en die moest ook flink dokken. Een zwembadpas kostte algauw 400 gulden per jaar en dat was veel geld in die tijd. Dan heb je nog je kleding en waar je in Nederland met de trein naar een andere gemeente reist om mee te doen aan de grotere wedstrijden, moet je op een eiland algauw het vliegtuig pakken. Dat kost wat.”
Door Natasja Gibbs en Ashley Kelly
De zwemsport is gegroeid op Curaçao en Aruba, ziet Brigitha. De oud-zwemster hoopt dat de lokale regeringen er extra geld gaan investeren voor de jonge generatie zwemsporters. Als dat niet gebeurt, vreest Brigitha ‘dat de zwemsport vanuit de Cariben nooit de top gaat bereiken’.
Gouden medaille verloren van doping
In 1976 zwom Enith Brigitha tegen Kornelia Ender bij de Olympische Spelen in Montreal. Op de 100 meter vrije slag kreeg Enith Brigitha de bronzen medaille, de zilveren en gouden medailles gingen naar twee Oost-Duitse zwemmers. Een paar jaren later bleek dat de Oost-Duitsers zwommen onder doping en dat Enith Brigitha eigenlijk de gouden medaille had moeten krijgen. Die gaat ze nooit krijgen, ook niet met terugwerkende kracht. “Het IOC (Internationaal Olympisch Comité) zei dat het te lang heeft geduurd, het is verjaard”, vertelt Enith Brigitha. Ze legt zich erbij neer: “Ik heb het hoofdstuk afgesloten.”
Overigens heeft Brigitha heel wat andere onderscheidingen op haar naam staan. In 1973 en 1974 werd ze uitgeroepen tot Sportvrouw van het Jaar. In 1979 werd ze tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau benoemd. En in 2015 kreeg ze een plek in de ‘Swimming Hall of Fame’. Ze heeft misschien niet de gouden medaille gekregen, maar ze wordt wel geëerd met haar prestatie.
Bron: CaribischNetwerk/NTR
@Mano, Google Ferry Weertman and Sharon van Rouwendaal. En die trainen in het ijskoude water van Nederland.
@Brian schreef;
“Je moet toch ergens trainen en dat kan prima op zee!”
Kan prima op zee, maar bij wedstrijdzwemmen (en voor wedstrijdzwemmers) komt er nog iets meer bij kijken dan alleen maar in open zee trainen. Bijvoorbeeld de verschillende (zwem)technieken die alleen in het zwembad (onder begeleiding van professionele zwemcoaches) aangeleerd kunnen worden. Enith Brigitha heeft het natuurlijk wel over wedstrijdzwemmen.
@mano, Je moet toch ergens trainen en dat kan prima op zee! Nog beter dan in een zwembad
“Hoezo elitesport. Iedereen kan de zee in springen en er zwemmen!”
Inderdaad, maar wedstrijdzwemmen is andere koek dan gewoon gratis een potje pootje baden.
Ja, als je in de zee gaat zwemmen komt alles vanzelf! Zo gaat dat op nos dushi Korsow. Maar er komt wel een beetje erg veel meer voor kijken om een prestatie te leveren zoals Enith gedaan heeft.
Onbetaalbaar op Curaçao! dat is het zeker als je geen rijke pa hebt!
Jong talent komt gewoon niet aan de bak omdat de oefenmogelijkheden minimaal zijn, (professionele) trainers er niet zijn en de nodige begeleiding ontbreekt en…ja, dat kost veel geld!.
Vergelijk het maar eens met de voetbal en baseball trainig etc. Er zijn nogal wat Curacaoenaars doorgebroken die in het buitenland hun verdere ontwikkeling hebben doorgemaakt en daar de sterren van de hemel spelen. Dan zijn we trots toch! Waarom blijft de zwemsport dan een ondergschoven kind?
Hoezo elitesport. Iedereen kan de zee in springen en er zwemmen!