Morgen meer in deel twee: ‘FKP bouwt op grond dat niet van hen is’.
A2-L1-Rapport Gato – Jandi Paula.pdf by CaribischNetwerk
Journalist Dick Drayer wist het ‘verdwenen’ onderzoeksrapport van professor Alejandro ‘Jandi’ Paula naar de rechthebbenden van plantage Malpais boven water te halen. Inclusief de nodige andere relevante documentatie.
Een deel van dit artikel is eerder gepubliceerd door Caribisch Netwerk
WILLEMSTAD – Gebrekkige koloniale administratie maakt het lastig voor erfgenamen om hun relatie met het verleden te bewijzen. Dat schrijft professor Jandi Paula in het onderzoeksrapport* naar de rechthebbenden van plantage Malpais.
Ook de verschillende namen die de stukken grond van Malpais kregen in de loop van de afgelopen 200 jaar, zorgt tot op de dag van vandaag voor verwarring over de erfenis van plantage Malpais.Een reportage over de erfopvolging Malpais door Dick Drayer (klik hier om de reportage beluisteren)
In 1811 overlijdt Sybrecht van Uytrecht, weduwe van dominee Wigboldus van Rasveldt. In haar testament* laat zij een groot deel van haar bezit na aan haar dertien slaven, die daarmee hun ook hun vrijheid krijgen. Zo krijgen de slaven de plantage Malpais/Gato en enkele huisjes in De Loos, Otrobanda, waar tegenwoordig Kura Hulanda ligt. In 1812 wordt het testament uitgevoerd* maar nadien ontbreekt elk spoor van de vrijgemaakte slaven.
Bewijzen
Als de vermeende nazaten van de slaven in de jaren zeventig van de vorige eeuw hun claim willen doen gelden, vangen ze dan ook bot. Ze kunnen niet bewijzen dat ze afstammen van één van de slaven die genoemd worden in het testament. De overheid, die de grond graag wil ontwikkelen, weet dat als de nazaten niets kunnen bewijzen, de terreinen uiteindelijk eigendom van de overheid worden. Om juridische claims voor te blijven en het duidelijk is dat er nazaten moeten zijn, geeft het Bestuurscollege in 1999 opdracht* aan een commissie onder leiding van professor Jandi Paula om uit te zoeken hoe het zit met de eigendomssituatie van de plantage Gato/Malpais.
De commissie wordt al snel gestuit door de gebrekkige koloniale administratie. Maar tijdens een interview in de wijk met Rosalia Ferero, ontdekt Paula dat de huisjes die de familie bezit in de Ferdinandstraat geruild zijn tegen de huisjes in het Loos. Deze grondruil is nooit geadministreerd door de koloniale overheid, maar Paula ontdekte in het Centraal Historisch Archief wel de notariële akten van die transactie.
Slavin Leentje
En die geven een helder beeld van de toen nog in leven zijne erfgenamen van het testament van Sybrecht van Uytrecht. Op 7 oktober 1868 vindt de grondruil plaats onder toeziend oog van rechtbank van de kolonie. In de akten staan de zeven nazaten vermeld die dan aanspraak kunnen maken op de erfenis van Sybrecht van Uytrecht. De zeven zijn alleen afstammeling van de slavin Leentje. In 1812 hadden slaven nog geen achternamen, maar in 1868 inmiddels wel: Navarro, Ferero en Pietersz zijn de meest bekenden. Daardoor kunnen de nazaten van nu eenvoudig hun erfopvolging bewijzen door te relateren naar één van de zeven families uit de grondruilakte van 1868. Een beroep op onbeheerd nalatenschap door de overheid is daarmee van de baan.
Deze laatste connotatie is voor gedeputeerde Anthony Godett reden om Jandi Paula te vragen het rapport aan te passen*. Die weigert om principiële redenen en het rapport verdwijnt in de burelen van de gedeputeerde om nooit meer gevonden te worden.
Paula wil desgevraagd niet meer ingaan op zijn werkzaamheden voor de commissie, omdat hij de bedreigingen en insinuaties aan de kant van de overheid niet goed acht voor zijn gezondheid.
Belangenbehartiging
Norwin Ferero is penningmeester van de stichting Belangenbehartiging Rechtsopvolgers Sybrecht van Uytrecht. Die strijdt al decennialang om erkenning en teruggave van het gebied aan de rechtmatige afstammelingen van slavin Leentje.“Je moet weten dat in die tijd, vijftig jaar voor de afschaffing van de slavernij de koloniale maatschappij niet zomaar accepteerde dat slaven plantage-eigenaar konden zijn.
Uit archiefstukken* valt af te leiden dat sommige nazaten van de dertien slaven na hun vrijmaking weer tot slaaf waren gemaakt. Zonder aantekening overigens in het vrijboek, het manumissieboek, waar ze in 1812 bij hun eerste vrijmaking wel in worden vermeld.”
Gato/Malpais
Ilse Navarro, ook afstammeling van Leentje, vertelt hem dat haar grootmoeder nog verhaalde over de plantage, die zich uitstrekte over Malpais, later gesplitst in tweeën door de Weg naar Westpunt. En met die connotatie komt een ander probleem om de hoek kijken: wat liet Sybrecht van Uytrecht precies achter in haar testament?
In haar testament van 1809 staat geschreven: de plantage Gato en het Loos met bebouwing. Maar in de executiebrief* van 1812 is de naam Gato verdwenen en vervangen door de naam Malpais.
De nazaten van Leentje claimen nu dat Gato onderdeel is van Malpais met de aanduiding Rustplaats, ten zuiden van de Weg naar Westpunt. Het gebied waar woningbouwstichting Fundashon Kas Popular (FKP) huizen wil bouwen.
Morgen meer in deel twee: ‘FKP bouwt op grond dat niet van hen is’
1) Onderzoeksrapport Jandi Paula
2) Testament Sybrecht van Uytrecht
3) Executiebrief van het testament
4) Opdracht aan Jandi Paula
5) Godett wenst aanpassing Jandi Paula
6) Toch nog horen bij de slavenstand
7) De 13 slaven van dominee Van Rasveldt
Bron: Achterkant van Curacao
@potver3
Iedere 1e jaars rechtenstudent kent het verschil tussen dé eigendom en hét bezit.
Dat is ook waar het om draait: de 13 erfgenamen hebben niet dé eigendom verkregen, maar het bezit in infinitum. Bezit kun je makkelijk kwijt raken. De eigenaar blijft eigenaar, maar de bezitter is het kwijt. Dé eigendom verliezen gaat wat minder gemakkelijk.
Het vruchtgebruik kun je (in deze zaak) eigenlijk niet kwijt raken, je kunt er wel persoonlijk afstand van doen, maar dan blijft het vruchtgebruik voor je nazaten wel intact, gelet op het bepaalde in het betrokken testament..
Het vorderen van de vruchten lijkt mij dan ook dé aangewezen – en minst gecompliceerde – weg.
@Sonny
Je maakt het onnodig ingewikkelt!
De overheid (dief) heeft dit gestolen goed verbeurt verklaart en heeft FKP gekwalificeert als bezitter.
Voorbeeld: een boek uit de bibliotheek stelen betekent niet dat de bibliotheek geen eigenaar meer is. Maar de bibliotheek is niet langer de bezitter. De dief wordt bezitter en gedraagt zich alsof hij de eigenaar van dat boek is.
@potver3
In deze zaak spelen, in hoofdzaak, drie zaken:
1, de eigendom, dáár hebben de 13 slaven-nazaten géén recht op;
2, het bezit, dáár hebben de 13 slaven-nazaten vermoedelijk wél recht op;
3. het vruchtgebruik, dáár hebben de 13 slaven-nazaten zéér zeker wél recht op.
Er wordt teveel gefocust op de eigendom. Per saldo onbelangrijk, en waarschijnlijk (rechtens) nog steeds in bezit van de nazaten van de erflater. Alle eigendomsakten zijn vermoedelijk ter kwade trouw opgesteld. Dat kon ook makkelijk, gelet op de vermoedelijk geringe juridische kennis van de nazaten van de 13 slaven en de wanorde bij- en- geslepenheid van de kolonisator en zijn ambtenaren.
Als men zich primair focust op het vruchtgebruik en secondair op het bezit, maakt men een niet geringe kans: eigendomsakten kunnen blijven bestaan, een aanvulling betreffende het vruchtgebruik volstaat.
Dáár ligt de kans: dé aanvulling op de akte van eigendom, ook al is die akte ter kwade trouw opgesteld.
Terugdraaien van de eigendomsakten, die ter kwader trouw, verkregen zijn, is een bijna onmogelijke opgave.
@Sonny
Onzin. De kern is niet wie zich wat toerekent. Er wordt vandaag de dag gezegd dat gebrekkige koloniale en kadastrale administratie de eigendomssituatie rondom Malpais diffuus heeft gemaakt. Diffuss maar niet onmogelijk om uit te zoeken. Enkele pogingen daartoe zijn er al gedaan. Echter de PNP probeert uit deze diffuse situatie politiek te scoren (nadat Godett en FOL het in het verleden al hadden geprobeerd). Hoe nijpend de situatie m.b.t. sociale woningbouw op Curacao ook moge zijn, het doel heiligt niet de middelen.
Uit de historische stukken valt op te maken wie het stuk grond anno 1800 in bezit had. Ook valt op te maken wat de wens was wat er met dat stuk grond moest gebeuren. Nu blijkt dat mogelijk het eigendom van de dertien slaven is ontnomen na de uitvoering van het testament. En dat Klein Malpais in 1974, door Shell in vruchtgebruik is gegeven aan Henri Beaujon. Beaujon verkoopt het vervolgens in 1991 aan Wechi Real Estate NV, die het daarna in 1993 aan FKP verkoopt.
Wij weten hoe allen hoe de kolonisator met landrechten omging (ook later middels formaliseren door middel van een kadaster).
Er is m.b.t. de erfenis van Sybrecht van Uytrecht toch wel veel gedocumenteerd. Wij leven in een democratisch land waarbij de overheid, gezien de beschikbare historische documenten, een pas op de plaats moet maken en eventueel via de rechtbank een gedegen onderzoek moet laten verrichten m.b.t. het stuk grond. Als dat duidelijk is vast komen te staan gaan zaken waar jij het over het spelen. De beslissingen die een overheid in dit geval neemt moeten rechtmatig zijn anders is het diefstal.
Van allemaal: Ferero, Pietersz en Navarro staat door stamboomonderzoek intussen onomstotelijk vast dat ze afstammen van de kinderen uit het huwelijk van William Aniko Pietersz en zijn vrouw Maria Catharina (waarbij Maria Catharina wel een van de nakomelingen van de oorspronkelijk door de weduwe Rasvelt vrijgegeven slaven was). En Sonny (hierboven) heeft natuurlijk gelijk, nog de plantage Gato nog de vroegere huisjes op de Loos (later geruild voor een stuk grond elders in Otrobanda) waren nooit in eigendom gegeven maar altijd alleen voor vruchtgebruik bedoeld. Nu vraag 2: hoe komt Ferero erbij te beweren dat een stuk van Wechi of Klein Malpais nooit bij de diverse verkopen vanaf al 1812 betrokken had mogen worden, maar eigendom zou zijn geweest van de door wed. Rasvelt vrijgegeven slaven, terwijl van alle overdragten en verkopen wel aktes aanwezig moeten zijn. Van het stukje Rustplaats in deze samenhang genoemd staat vast dat het al in 1812 aan een Hoyer was verkocht, en bovendien is bekend dat diezelfde Hoyer in 1812 ook eigenaar werd van Klein Malpais alias Weitje, dus hoe kan die bewering van Ferero stand houden? (zie het boekje van Els Langenfeld: Plantages, tuinen en kanoekjes 1780 – 1885
@potver3
Mijn punt is, dat erfgenamen zichzelf vaak rijker rekenen dan de werkelijkheid. En… de bron van véél vijandschappen ligt opgeslagen bij de protocollen van de notaris.
@Sonny
Jouw punt is???
@potver3
Dit is wat de erfgenamen toekomt:
“voor hun en hunne kindskinderen in infinitum, en de vrugten en interessen daar van in gelijke portie genieten,”
Lees vooral: “in gelijke portie genieten”
Gelet op de berichtgeving hebben de heren en dames erfgenamen nogal enig verschil van mening over “in gelijke portie genieten”
Daar is overigens niets vreemd aan. In alle landen ter wereld worden erfgenamen vaak erfvijanden!
DE OPLOSSING IS: de rechtmatige erfgenamen van de nalatenschap geven wat hun toekomt en voor een keertje ZELF laten beslissen wat er met hun (aan)deel gebeurt.
Er is een vereniging van grootgrondbezitters op het eiland. De overheid (met FKP) zou bij hen te rade moeten gaan m.b.t. te ontwikkelen gebieden voor sociale woningbouw.
Overigens voor de DNA onderzoek zou het handig zijn om wat genetisch materiaal van de 13 slaven (of diens kinderen) te hebben.
@Marlon,
Mogelijk een erfgenaam van de de eigendom Gato, echter het bezit en vruchtgebruik is toegewezen aan dertien slaven en hun nakomelingen.
Máár wellicht toch interssant om te onderzoeken. Je weet maar nooit!
In de stukken die Dick Drayer heeft gepubliceerd, staan ook alle bronnen. Dus eerst lezen, dán pas vragen.
Knap stukje werk van Dick Drayer, chapeau!
.
.
Mijn conclusie:
Iedereen die denkt een claim te hebben “als eigenaar” van Gato en hetgeen daaraan te verbinden is, trekt een foute conclusie. De erflater stelt duidelijk in haar testament:
——-
“Aan haar ed(eles) vrij gegevene slaven haar ed(eles) plantagie genaamd Gato en haar ed(eles) Loos & huijsjes daar aan met begeerte dat zij dezelfde plantagie,
Loos en huijsjes niet zullen vermogen te verkopen, verhypothequeren of anders veraliëneren maar dat alles zullen moeten blijven voor hun en hunne kindskinderen in infinitum, en de vrugten en interessen daar van in gelijke portie genieten, en dat voorts, haar ed(eles) hier na te noem ene executeuren ‘t opzigt
over dit legaat hebben.”
——
De achterliggende bedoeling is helder. De erflater wenste haar dertien slaven en hun nakomelingen een min-of-meer onbezorgde toekomst.
Het gevolg is nu echter dat een aantal nazaten van de 13 slaven vechten om een groter deel dat hun toekomt.
Wat komt hun in werkelijkheid toe? ik schets hier het onderstaande.
Men moet teruggaan naar de kern van de wilsbeschikking van de erflater.
Die stelt eenvoudig dat:
A, als eerste,
“de plantage Gato en hetgeen daaraan verbonden is, niet verkocht, verhypothekeerd of op andere wijze verdeeld mogen worden.”
B, als tweede,
“het vruchtgebruik komt ten goede – in gelijke delen – aan de 13 slaven en hun nakomelingen.”
Er kan dus geen enkele nazaat van de 13 slaven aanspraak maken op de totale eigendom – of een deel – van Gato noch hetgeen daaraan verbonden is. De eigendom van Gato kán niet verdeeld worden. In feite is de eigendom van Gato: vermoedelijk de familie van de erflater! Wél het vruchtgebruik en bezit kan geclaimd worden, en dan in dertien gelijke delen voor iedere slaaf of diens nazaten.
DE OPLOSSING:
1, alle eigendom betreffende Gato en daaraan verbonden zaken, inbrengen in een Stichting;
2, de vruchten van de eigendom – De Stichting – verdelen onder de nazaten van de 13 slaven;
3, indien er geen nazaten zijn van enige slaaf die aanspraak zou kunnen maken op het hun toebehorende 13e deel, komt het Land Curaçao in het bezit van het betreffende dertiende deel;
4, alle “legitieme” bezitters van enig goed van Gato of daaraan verbonden zaken, kunnen in het bezit blijven van het goed, mits hiervoor een redelijke vergoeding aan De Stichting betaald wordt;
5, ook indien de bezitter behoort tot de groep nakomelingen van een der 13 slaven – die recht hebben op het dertiende deel van het vruchtgebruik van Gato en daaraan verbonden zaken – zal deze een redelijke vergoeding dienen af te dragen aan De Stichting. (Deze bezitters worden immers later weer gecompenseerd met de uitkering van De Stichting.)
Bovenstaande oplossing zou in een nieuw op te stellen wet verankert kunnen worden. Hiermede voorkomt met rechtsprocedures tot de volgende eeuw. Om te bewijzen dat men een nazaat is van één der dertien slaven, biedt de huidige DNA-techniek uitstekende oplossingen.
N.B.
De eigenaar behoeft de eigendom (Gato) niet in bezit te hebben, de bezitter van Gato is dan géén eigenaar, dát is De Stichting!
Is er onderzoek gedaan in het nationaal Archief in Den Haag?
Ik lees het het stukje van Paula “Erfenis van de vrijgemaakte slaven Rasveldt” en daarin komt mijn achternaam ook voor. Ofwel De 13 vrijgemaakte slaven van Rasveldt waren.
Dus zal wel een van de erfgenamen kunnen zijn ?
niks nieuws onder de zon 10.000 huizen zijn illegaal voor Suzie .
alleen die 10.000 huizen betalen dus ook geen OZB dat mogen de andere 40.000 bezitters opbrengen.
FKP die zorgt dat mensen nog steeds in huizen zitten voor 58 gulden per maand maar wel geld vraagt aan de overheid.
FKP moet eens gaan toetsen wie er nog met recht wonen in dat soort huizen.
Dick Drayer je bent journalist. Kan je ook de volgende twee zaken uitzoeken?
1. Welke opdracht gaf A. Godett aan Jandi Paula.
2. Wie Jandi Paula bedreigde en waarvoor?
Verder benieuwd naar deel 2 en hoe FKP het voor elkaar krijgt om op iemand anders zijn eigendom te bouwen.
wechi is nu waarschijnlijk een gifgrondje, want op malpais de landfill is van alles in de grond gestopt en het water loopt naar beneden richting wechi.
is er al bodem onderzoek gedaan.