DEN HAAG – De verhoudingen in het Nederlands koninkrijk – als het gaat om de Venezuela-crisis – zitten oplossingen in de weg en hebben op zowel de Venezolaan als de Curaçaoënaar een negatieve impact. Dat blijkt uit een panelgesprek met betrokkenen afgelopen week in het Haagse Humanity House.
Voor een volle zaal bespraken Mary Goiri (VenEuropa), Paul Comenencia (Staatsraad Curaçao) en journalist Frans Glissenaar (Zembla: ‘Aangespoeld in het Koninkrijk der Nederlanden‘) de huidige situatie van de Venezolaanse vluchtelingen op Curaçao. De verantwoordelijkheid van zowel de Curaçaose als de Nederlandse regering werd daarbij kritisch onder de loep genomen.
Beluister hier het hele panelgesprek onder leiding van Natasja Gibbs
Lakse houding
Zo ergert journalist Glissenaar zich aan de lakse houding van de Curaçaose regering als het gaat om Venezolaanse vluchtelingen: “Het kan ze niks schelen.” Tijdens het maken van zijn Zembla-documentaire over Venezolaanse vluchtelingen stuitte hij op veel weerstand van de Curaçaose overheid.
Teveel voor klein eiland
In reactie daarop benadrukt oud-politicus Comenencia dat Curaçao ‘al heel veel op haar bord heeft’. “Er is de dreigende sluiting van de raffinaderij, de sociaal economische problemen en het dreigende van ingrijpen door Den Haag, en dan komt daar ook nog eens de stroom aan Venezolaanse immigranten bovenop, dat is niet te doen.”
Ingreep afgewendDe Curaçaose premier Eugene Rhuggenaath wist Den Haag vrijdag op de valreep ervan te overtuigen om nog niet in te grijpen in de Curaçaose begroting, omdat de crisis in het naburige Venezuela de economie van het eiland zwaar zou treffen. Lees meer over de onderhandelingen hier. |
Politieke pingpong
De Venezolaanse Mary Goiri begrijpt de druk van naar schatting 15.000 Venezolaanse vluchtelingen op een bevolking van 160.000 Curaçaoënaars, maar ze wijst ook naar koninkrijkspartner Nederland.
Daarbij krijgt Goiri bijval van het publiek: “iedereen blijft de verantwoordelijkheid afschuiven, maar wanneer gaan we het over de mensen hebben?”, vraagt een student in het publiek.
Bron: NTR/ Caribsch Netwerk
Dit is wat ik al een tijdje aanhaal. De beide overheden ontwijken de problematiek die uiteindelijk zowel de bevolking van NL and CUR treft. De lakse houding wordt ondersteund met voorwendselen over dreigende problemen rond de Isla. In werkelijkheid moeten de huidige economische problemen op een meer macroeconomisch en grensoverschrijdende manier worden bekeken.
De tweespalt, waarbij enerzijds Guaido wordt erkend als interim-president en anderzijds nog steeds “handel” wordt gedreven met Maduro, rijmt niet. Dit heeft meer te maken met persoonlijke belangen (handel in goud, mensenhandel -ook het terugsturen van ongedocumenteerden noem ik mensenhandel-, wapens, drugs en andere smokkelwaar).
Het eiland is hard getroffen door de verminderde handel en economische malaise in Venezuela. Vreemd genoeg hebben we lokaal ook te maken met een leegloop en verlies van professionele talenten, maar de vaak goed opgeleide Venezolanen worden geweerd en als ze er toch zijn dan werken ze in de bouw, prostitutie of schoonmaak. Dat nog zwart ook, zodat er geen belastingen over kunnen worden geind.
Dit alles komt de lokale nijverheid niet ten goede, en helpt ook de Venezolanen niet, die hun toch al karig inkomen delen met achtergebleven familieleden in Venezuela.
Overigens zijn er naar schatting 26.000 Venezolanen, waarvan niet allen een vluchtelingenstatus hebben, maar het getal van 15.000 lijkt laag ingeschat.
Het zou beter zijn als de overheid de vluchtelingen een kans biedt om een waardig bestaan op te bouwen zolang de dictatuur voortduurt. De Curacaose economie zou er ook wat van opleven. En anderzijds een sterkere vuist maken tegen deze dictatuur, om uiteindelijk de Venezolaanse bevolking te steunen in plaats van het regime. Het gaat om mensen.