Pieter Hofmann
DEN HAAG – De eilanden kunnen hun hoogopgeleide landskinderen goed gebruiken vanwege de jarenlange braindrain. Maar in de praktijk is teruggaan toch moeilijk, volgens een rapport van onderzoeksbureau PBLQ.
Er zijn volgens terugkeerders weinig banen op niveau, er zijn minder doorgroeimogelijkheden en de opgelopen studieschuld drukt zwaar.
Ongeveer 70 Caribische studenten en young professionals hebben zaterdag kennisgemaakt met werkgevers uit het Caribisch deel van het Koninkrijk. De bijeenkomst, georganiseerd door stichting WeConnect, had als doel om werkgevers en (toekomstige) werknemers dichter bij elkaar te brengen.
Een overgrote meerderheid van studenten en young professionals uit het Caribisch deel van het Koninkrijk overweegt toch om terug te gaan naar hun eiland van herkomst, zo staat in het rapport.
Obstakels
Rafaelle van Engers (PBLQ): “Velen zijn ook onbekend met de mogelijkheden.” Young professional Nailah Sint Jago uit Aruba wijt dat onder meer aan de informatievoorziening. “Zorg dat vacatures makkelijk te vinden zijn. In Nederland is google genoeg. En als ik een mail stuur, verwacht ik een reactie.” Ze krijgt applaus na deze opmerking.
De studenten en young professionals zijn inderdaad veranderd door hun periode in Nederland, geven ze aan. Ze hebben kennisgemaakt met een andere manier van leven en denken. Maar nog steeds passen ze in de samenleving van hun eiland van herkomst, vinden ze. Sint Jago wil nog altijd terug. “Een bijdrage leveren gaat boven de kritiek die ik heb.”
Weerstand
Toch ondervinden remigranten nog wel eens weerstand als ze terugkomen naar hun geboorte-eiland. Sommigen hebben moeite met hun ‘vernederlandste’ manier van doen.
“Het is een uitdaging”, vindt ook Aqualectra-directeur Darick Jonis. “Ik had, na mijn studieperiode in het buitenland, moeite om geaccepteerd te worden. Maar ik werd goed begeleid daarin, om van twee kanten te leren. Zij van mij, ik van hen.”
Michelanca Zuiverloon uit Curaçao zegt: “Ik ben ook ‘makamba pretu’ genoemd tijdens mijn stage, maar het ligt ook aan hoe jij de mensen aanspreekt. Ik zei dan tegen collega’s: mijn manier is niet beter, maar gewoon anders.”
De Arubaanse Judeska Alleyne, inmiddels afgestudeerd in accountancy: “Qua vrienden en familie voel ik me welkom, maar qua baan is het niet aantrekkelijk. Een beter salaris, een contract voor 1 of 2 jaar en bijvoorbeeld vervoer zouden veel uitmaken. Ik verwacht echt niet hetzelfde als in Nederland, maar het moet wel een two-way street zijn.”
Bron: NTR/CaribischNetwerk
@Yuri. Denk je nu echt dat als je gestudeerd hebt je voor zo iemand als Werner Wiels wil werken? En secretaresse klinkt wel mooi, maar is in feite hier vaak een minder betaalde baan zonder uitzicht. Een Latina wil wel sloofje spelen, maar een afgestudeerde yu korsou zeker niet.
Zolang mensen als Werner Wiels liever latina secretaresses in dienst nemen dan is er geen werk voor de terugkerende YDK
Laat de studenten een toontje lager zingen. Ik ken er diversen en ze zijn alles behalve een aanwinst voor de arbeidsmarkt.
Die van de UNA zijn helemaal erg, geen enkel niveau.
Wake-up call Korsow!
http://caribischnetwerk.ntr.nl/2017/02/08/curacaoenaars-zitten-niet-altijd-te-wachten-op-kennis-uit-nederland/
Als de afgestuurde Yu di Korsow geen respect krijgt van het eigen volk bij terugkeer op Curacao, geen aandacht krijgt bij sollicitaties en geen stemgeluid mag laten horen dan alleen de sneer makamba pretu in ontvangst te mogen nemen, dan vraag je ook om ellende bij de opbouw van het (ei)land.
Een rottende zelfgenoegzaamheid en het blijven wentelen in een afwijzende grondhouding naar andersdenkenden is de doodsteek voor de economie.
Er is veel mis en het begint met een betrouwbare overheid en regering en een duidelijke visie en koers.
Stap uit je slachtofferrol en doe er wat aan, begin in het onderwijs en investeer daar nu eens in. Dan is er geen reden voor de kennisvlucht naar het buitenland.
Het gaat niet om Nederland of de Nederlandse kennis, het gaat om het respect voor die jongelieden die daadwerkelijk willen investeren in hun thuisland.
Niemand vraagt erom de Nederlandse kennis direct over te nemen, kennis is geen politiek. Kennis is een middel om ontwikkeling te realiseren. Gun anderen hun opgedane kennis in de praktijk te brengen en daarvan te leren in plaats van die kennis af te wijzen en daarmee ook de persoon die graag iets wil proberen. No do no gain.
Un tiki respet pa bo yu! Pensa!