Door Pieter Hofmann
AMSTERDAM – Een paar honderdduizend mensen in het Koninkrijk spreken Papiaments. Veel van die mensen zijn tweetalig opgevoed.
Dat vinden ze zelf heel normaal en hun omgeving ook.
Maar in Nederland heersen, zelfs onder mensen die tweetalig zijn opgevoed, veel vooroordelen ten aanzien van tweetaligheid. Andere gezinnen met jonge kinderen weten het evenwicht wel te vinden en zijn daar blij om.
Vaak wordt gedacht dat tweetalige kinderen in de war raken en minder goed Nederlands leren. Voor andere ouders weegt het dan bijvoorbeeld weer zwaarder dat ze hun kinderen de eigen cultuur mee willen geven. Ze denken dat dit met tweetaligheid niet goed lukt.
Jonge gezinnen komen er vaak vanzelf achter dat tweetaligheid voor hun kind heel natuurlijk is en wel goed werkt.
Bianca Rafaela: “Het ging automatisch. Ik vind het niet normaal dat mijn kind alleen Nederlands zou leren, het moet ook de Antilliaanse cultuur meekrijgen – en dus de taal.”
Sharesca Victorina: “We wilden dat ze op school in het Nederlands konden communiceren. Maar Papiaments moest wel bekend in de oren blijven klinken.”
Synella Fleming: “De kinderen spreken vaker Nederlands, maar vinden het leuk om twee talen te kunnen. Zeker met familie, maar ook dan is het oké om Nederlands te praten.”
Vooroordelen
Het is een hardnekkige dwaling dat kinderen in de war zouden raken van twee talen. Moderne jonge ouders zien dat anders.
Dimphna Persaud: “Ik ben daar meer mee bezig dan hijzelf. Ik twijfel soms of hij het begrijpt als ik nieuwe Papiamentse woorden gebruik. Dan denk ik: zal ik het herhalen in het Nederlands? De verwarring is groter bij de ouder dan bij het kind.”
Partner Oswald vult aan: “Eerst was ik bang dat hij zou denken: wat spreken we nou eigenlijk? Maar tot mijn verbazing zag hij vanaf het begin het verschil. Ik had niet verwacht dat hij dit zo snel zou oppikken.”
Rafaela: “Mijn zoontje spreekt bijna de hele dag Nederlands. Na school spreekt hij eventueel Papiaments, dus daarin zal hij misschien iets achterlopen. Niet met Nederlands.”
Sociaal economische situatie
Hoogleraar Leonie Cornips is gespecialiseerd op gebied van meertaligheid: “Een taalachterstand – nog los van wat dat precies is – heeft vaak te maken met de sociaaleconomische situatie. Lageropgeleide ouders lezen minder met hun kinderen.” Ze ontkent dat tweetalige kinderen sneller een taalstoornis zouden krijgen. “Daar is geen enkele aanwijzing voor.”
Mengen
Om verwarring te voorkomen wordt ouders wel aangeraden de talen te ‘scheiden’. Cornips: “Het liefst wel, maar uit onderzoeken blijkt dat het allemaal niet zo ‘keurig’ gescheiden is: moeder spreekt A, vader B. De werkelijke situatie is vaak complexer.”
Persaud ‘scheidt’ de talen. “Maar soms praat ik Nederlands omdat mijn zoon dat ook doet, dan betrap ik me daarop en denk ik: terug naar Papiaments.”
Victorina: “Ik let op straattaalinvloeden, anders krijg je al snel ‘de meisje’ in plaats van ‘het meisje’. In het Papiaments laat ik meer toe, daar zit toch al veel Nederlands in.”
Status
Mits beide talen rijk en veelvuldig worden aangeboden, werkt tweetalig opvoeden goed. Kinderen zijn wel gevoelig voor de status van een taal. Cornips: “Laat niet doorschemeren dat de ene taal minder belangrijk is dan de andere. Als een kind dat doorkrijgt, zal het die taal niet meer willen spreken.”
Fleming: “Ze mogen zich uitspreken in de taal die ze willen. De oudste praat steeds meer Papiaments, de jongste voelt zich meer thuis in het Nederlands. Dat laten we zo. Het verschilt per kind en per fase.”
Bron: NTR/Caribisch Netwerk
De gemiddelde woordenschat van de Nederlanders ligt op 12.000 woorden bij de laagst opgeleiden, en circa 50.000 woorden bij de hoogst opgeleiden
De Nederlandse taal kent een woordenschat van circa 1 miljoen actuele woorden en nog eens 1 miljoen stoffige in onbruik geraakte woorden.
Ik ben niet bekend met de kengetallen voor Papiamentstaligen.
Maar ik durf te stellen dat de woordenschat van Papiamentstaligen, beduidend lager ligt in hun eigen taal.
Het dikste woordenboek in het Papiaments is – vergeleken met de Dikke van Dalen – een miezerig boekje.
Literatuur bestaat er amper in het Papiaments. Dat is ook logisch, een schamper aantal spreekt de taal. Laat staan dat ze het kunnen schrijven. Grammatica? Ja, wat je zelf denkt dat goed is.
Maar… blijf volhouden dat Papiaments op school de instructietaal moet zijn. Wees fier en trots: u kunt vloeiend Papiaments spreken! De wereld staat open voor u!
Er spreken slechts 23 miljoen mensen Nederlands, maar mischien wel 300.00o spreken Papiaments.
Loop nooit een bibliotheek binnen in Nederland, dan zie je wat de Papiamentstaligen missen.
Blijf volhouden!
Beter ijdel dan dom.
Beter een gezwollen taalgebruik dan een primitief taalgebruik
Sonny, je weet toch dat mijn glas altijd halfvol is…? !!
Eerlijk gezegd sloeg mijn natte kreet ( met de nadruk op ijdelheid) meer op het gezwollen vijftiger- jaren- taalgebruik van scribent E. 🙂
Het woord “niet weten” ligt veelal aan een gebrekkige kennis van de taal en niet aan een inherent aan de taal verbonden gebrek.
Het fenomeen van het te kust en te keur gebruik maken van uit andere talen ontleende woorden , dat zich thans ook in het Nederlands in toenemende mate manifesteert, is het gevolg van het door deskundigen als een angstwekkend terugval in de kennis van de eigen taal wordt bgeoordeeld.
Niet altijd Stanley Held betrekken in je reacties, of is de wijn op?
De mens heeft de taal uitgevonden om zijn diepste klagen te bevredigen….en zijn ijdelheid! 🙂
In het Papiaments communiceren heeft een belangrijk voordeel boven veel andere talen: als je een woord niet weet, leen je even iets uit uit een andere taal. Niemand kijkt er vreemd van op. In het Nederlands begint die manie ook, het liefste met Engelse termen.
Doe je datzelfde in het Frans of Duits, dan betekent dat vaak een einde van het gesprek.
Ik ben geen voorstander van een te sterke benadrukking van het Papiamento in het onderwijs. Niet omdat het Papiamento een arme taal zou zijn, maar omdat de taal door te weinig mensen wordt gesproken.
Dat geldt ook voor het Nederlands; een prachtige en welluidende taal, die echter door slechts minder dan 20 miljoen mensen wordt gesproken. Met het Nederlands ben je dus feitelijk alleen op Nederland en Caribisch Nederland aangewezen. Dat is in onze globaliserende wereld een tekort en voor mij reden om te hopen dat het Nederlands in het Curaçaosche onderwijs geleidelijk zal worden vervangen door het Engels.
Ik ben geen linguīst en zal mij nooit, zoals een van de geachte brievenschrijvers, als niet linguīst uitlaten over de kwaliteiten van welke taal dan ook. Ik ben echter goed bevriend met erkende deskundigen op het gebied van de Spaanse en Papiamentse taal. Ik ben in het bezit van diverse werken van het echtpaar van Putten-de Windt en ben geneigd aan hun oordeel als internationaal erkende linguīsten meer waarde toe te kennen dan aan het oordeel van de geachte inzender, die het Papiamento een arme taal noemt. Ik ben trouwens genoeg bij de pinken om na lezing van het werk van de evengenoemden en andere deskundigen op het gebied van de linguīstiek, zelf te kunnen oordelen en te erkennen, dat het Papiamento een verre van arme taal is.
Dat vele Papiamento sprekende ouders voor wat beheersing van andere talen niet verder komen dan het nivo van het basis-onderwijs, komt door hun achterstand. Ook hun Papiamento is benedenmaats.
Hetzelfde probleem ziet men in Nederland en andere landen waar sociaal achtergestelden qua taal niet verder komen dan hun primitieve dialect.
Het Papiamento heeft een rijke woordenschat en een grammatica te vergelijken met de meeste gangbare talen.
Dat het Papiamento een moeilijke taal is, komt doordat het een tonale taal is. Het is niet alleen uit desinteresse voor de taal, dat de meeste Nederlanders die hier al dertig jaar wonen nooit verder komen dan wat primitief Papiaments gebrabbel. Ik zou dit tekort echter niet willen verklaren op basis van hun in vergelijking met de “rijkere” Engelse en Spaanse taal en wellicht ook de Chinese en Russische taal, beslist minder rijke Nederlandse taal.
Ik ben van huis uit Papiamento spreker, maar stel mij op het stnndpunt
dat ik mede door het feit dat ik in mijn jeugd genoodzaakt was, naast het Papiamento ook Nederlands te spreken , om mij met mijn buurjongens te kunnen verstaan, het Nedrlands beter beheers dan menig KKC schrijver, zonder tweetalige achtergrond..
Raak
“Vaak wordt gedacht dat tweetalige kinderen in de war raken en minder goed Nederlands leren.”
Bij rijke talen en liefst van dezelfde taalfamilie, zal het geen probleem zijn. Bij een arme taal zoals het Papiamentu geeft het wel problemen als, pamiamentu de moeders- en instructietaal is.
En de Oranje Nassautjes zullen ook wel wat Spaans meekrijgen van MammaMax