“Wat deze week gebeurd is, is afkeuringswaardig, maar de agressie en verharding in de politiek zien we niet alleen hier.” Dat zegt politiek analist Gilbert ‘Gibi ’Cijntje.
Hij reageert op de klap die door parlementariër Jacinta Constancia (MFK) werd uitgedeeld in het parlement aan haar collega Giselle McWilliam (MAN). Volgens Cijntje is het nooit eerder zo ver gekomen op Curaçao.
Het beeld van verharding en agressiviteit, vooral in woorden, maar soms ook verder, past wel bij de wereldwijde trend, stelt Cijntje. “Kijk naar Japan, maar ook in Oost Europa, Zuid-Amerika en zelfs de Verenigde Staten. Overal wordt het spel harder.”
Rond de jaren ’70 liepen de spanning op Curaçao ook hoog op. Toen was dat nog in de Eilandsraad. “Verschillende mensen kregen het met elkaar aan de stok en er zouden bijna klappen vallen. Uiteindelijk is dat nooit gebeurd.”
Politiek is veranderd
Politiek activist Stanley Brown was rond de jaren ’70 Statenlid. Op 30 mei 1969 was hij betrokken bij de opstand in Willemstad, die begon als een staking van arbeiders van de Shell-olieraffinaderij en eindigde met de stad in vuur en vlam. Het was een keerpunt in de verhoudingen op het eiland en in de bewustwording en emancipatie van Antillianen. Naar aanleiding van die opstand richtte hij samen met Amador Nita en Wilson Godett de partij FOL (Frente Obrero Liberashon 30 di mei) op.
Toch is de onrust van toen volgens hem niet vergelijkbaar met nu. “Het politieke spel is totaal anders. Mensen die toen in de Staten zaten, waren leraren zoals ik en andere ‘gewone’ burgers. Nu zitten er mensen die stinkend rijk zijn, de gewone burgers zijn uitgerangeerd.”
Ook dit is te zien in andere landen. “Kijk naar de Verenigde Staten. De hele senaat bestaat uit multimiljonairs.” Brown vertelt dat hij als Statenlid 600 gulden per maand ontving, daarnaast had hij een gewone baan. Dat gold voor bijna alle Statenleden. “Je moest dus echt Statenlid willen zijn uit idealisme. Inmiddels is dit bedrag opgeschroefd tot 12.000 per maand. Dan krijg je een ander soort politici.”
200.000 per zetel
Volgens Brown redt iemand zonder geld het ook niet meer. De kosten van een zetel schat hij nu op zeker 200.000 gulden. Het begint al met 700 stemmen om mee te mogen doen. “Men wil voor je stemmen, maar heeft wel nieuwe banden nodig of ander een extraatje. Dan moet er een feestje komen, vervoer naar het feest en ga zo maar door. Alles bij elkaar kost het zeker 200.000 per zetel en iemand moet dat betalen.”
Brown benadrukt dat kosten in Nederland gedekt worden door onder andere contributie van partijleden en subsidie. Hier niet. “Partijen zijn afhankelijk van de elite en die betaalt en bepaalt de visie. Statenleden verbinden zich dus niet aan een partij, maar aan een inkomen en wisselen van partij zonder te knipperen.”
Bron: Caribisch Netwerk/NTR
Curacao ligt goed in de route Zuid Amerika Europa.. goed voor de coke handel
Joop jij bent ook zo’n kind.
Daar hoeft het eiland niet rijk voor te zijn, alleen de belanghebbenden met hun louche handel
Dus politiek bedrijven op zich blijft een heel dure aangelegenheid, en als kers op taart hebben we een hele leuke maar niet effeciente politieke stelsel. Verplinstering van partijen en zetelroof is aan de orde van de dag, geinstalleerde Kabinetten zijn er so wie so voor korte duur met voorkeur voor maximaal 1 jaar. Met een Gouverneur die ook niet achterblijf in de spel, dus wat zal de volgende zet worden op de politieke schaakbord van geliefde Curaçao? Blijkbaar zijn wij toch een hele rijke eiland, want dat is enige manier dat we aan de lopende band verkiezingen kunnen financieren, als het sponseren van zoveel politieke partijen. Of toch niet?
Wat een onzin verhaal !
Hij verzint slechts excuses om het falen van deze samenleving goed te praten.
Waarom heeft Curacao gefaald ?
1. Omdat we hier maar kinderen blijven produceren alsof we konijnen zijn. Kinderen krijgen is hier zo ongeveer hetzelfde als een brood kopen bij de bakker.
2. Omdat we onze kinderen vervolgens totaal niet opvoeden. Ze worden geproduceerd en daarna aan hun lot overgelaten. En ja, instinct vertelt hen dan dat ze zo goed mogelijk voor zichzelf moeten denken en vooral niet aan anderen.
3. Normen en waarden kennen we hier niet. Heeft ook weer te maken met de afwezigheid van opvoeding. Wanneer niemand je vertelt dat stelen niet goed is en je het overal om je heen ziet gebeuren, sterker nog, wanneer je ziet dat stelen juist profijt oplevert, dan neem je dat gedrag snel over.
4. We leren de kinderen hier dat je gewoon geweld moet gebruiken om je eisen kracht bij te zetten oftewel krijg je niet wat je hebben wilt………..dan sla je er gewoon op los.
5. Dit eiland kent een macho cultuur oftewel om indruk te maken moet je zoveel mogelijk geweld gebruiken. Wordt met de paplepel ingegoten en als voordeel zit het ook nog een keer in de genen.
6. En dan hebben we natuurlijk onze obsessie met bling bling. Heel apart, maar de Afrikaanse cultuur (en genen) is nu eenmaal gek van uiterlijk vertoon. En dan krijg je de aparte situatie dat, wanneer je het niet hebt, men het maar gewoon pakt. De anderen vinden dat dan weer prachtig, terwijl men het in feite af zou moeten wijzen. Stelen en laten zien dat je het hebt gestolen wordt hier juist beloond. Vreemd, maar wel de waarheid.
En natuurlijk zullen velen nu over mij heen duiken om te vertellen dat het niet zo is. Nadeel voor hen is dat de waarheid echt niet gaat veranderen wanneer je maar meer excuses blijft verzinnen. Komt nog eens bij dat veel onderzoeken bovenstaande allang geleden hebben aangetoond. Ik verkondig dus niet mijn eigen mening, som min of meer de conclusies op.