Door John Samson
AMSTERDAM – Het Koninkrijk is een soort gedwongen huwelijk en de partners vertrouwen elkaar niet. Vooral de laatste uitspraak blijkt tijdens een debat het grote pijnpunt te zijn dat eerst opgelost moet worden.
Het debat van vrijdag is het slotonderdeel van de Handelsmissie die de voorgaande dagen in Amsterdam werd gehouden voor het Koninkrijk en Latijns-Amerika. Over één ding zijn de aanwezige politici en zakenlieden uit zowel Nederland als de Caribische rijksdelen het mee eens: de partners in het Koninkrijk vertrouwen elkaar amper en daardoor ontstaan er ook steeds conflicten die hoog oplopen.
De bedoeling was vooral om het voor deze keer niet te hebben over allerlei wetten en de geschillenregeling, maar over de manier hoe de partners met elkaar omgaan. Tijdens het debat is er stilgestaan bij de culturele verschillen tussen Nederland en de eilanden.
“Als u zegt, ik wil vertrouwen winnen, dan is de eerste stap om die mensen daar op het eiland te erkennen dat ze het kunnen”, reageert zakenman Jack van Schoonneveldt die vaak op Bonaire werkt. Hij richt zich tot de Haagse politici en ambtenaren. “Ze willen heel graag, maar ze krijgen de kans niet. Als u zo door blijft gaan, zoals het nu gaat met elk nieuw bouwproject, is het een hopeloze zaak.”
André Bosman (VVD) erkent dat in Nederland te weinig wordt gedaan voor de kennis en positie voor de eilanden, maar hekelt tegelijkertijd de ‘demonisering’ van Nederlandse politici op de eilanden. “Mijn naam op de eilanden, en de mensen die met mij omgaan, staat gelijk aan landverrader. Ik sta te boek als racist op Facebook, terwijl dat echt niet waar is. Ik vraag me af: wat vertelt de pers en politiek op de eilanden?”
Stapje terug
De oplossing komt vlak voor de lunch; voortaan eerst een goed gesprek met elkaar aangaan onder het genot van een paar biertjes, dan gelijk op een zakelijke manier de onderlinge problemen aanpakken. Ook moeten politici uit de verschillende rijksdelen minder afstandelijk doen: ga met elkaar whatsappen en vraag aan elkaar hoe het precies zit, luidt het advies van Bosman.
Het wachten is nu op een belangrijk rapport die een evaluatiecommissie in oktober uitbrengt over de gevolgen van 10-10-10. Daar zal de Tweede Kamer mee aan de slag gaan en om eventueel regelingen met de BES-eilanden te herzien.
Bron: Caribisch Netwerk/NTR
Hoe kun je geen wantrouwen hebben als je een Staten hebt vol criminelen, je je eiland op internationale symposia last vertegenwoordigen door mafioos Schotte, Fraudelyne je ondanks een vernietigend rapport van de ombudsman in Nederland vertegenwoordigen en je de louche vadsige Wilsoe afvaardigt naar een werkgroep integriteit?
Curacao is een bananenrepubliek.
Wat een kolder wederom.
Het wantrouwen van Nederland is ingegeven door decennia lang machtsmisbruk, corruptie en pastechi’s uitdelen. Heel het Caribisch gebied weet hoe de politiek op de eilanden werkt en onze zogenaamde politici beginnen meteen met schreeuwen, schelden, vloeken en tieren wanneer iemand probeert hun gegraai een halt toe te roepen.
Dat noemen we dus nu wantrouwen ?
Ik krijg een beetje het idee dat men hier een kip en het ei verhaal van wil maken. Wat was er eerder ? De corruptie of het wantrouwen ?
Ik denk dat ik het antwoord wel weet.
Oftewel Den Haag: ‘gewoon ingrijpen en bescherm de bevolking tegen de graaiers, want die deinzen nergens voor terug’. Al gaat het hele eiland ten onder, het interesseert ze geen ene meter. Zolang zij geld kunnen stelen zullen ze door blijven gaan en alles en iedereen zwart maken die hen tegen probeert te houden.