DEN HAAG – Het is opnieuw raak in de thuiszorg in Nederland. Weer zijn er Curaçaose werknemers die hun werkgever beschuldigen van misleiding en uitbuiting. Ook dit keer gaat het om mensen die op Curaçao zijn gerekruteerd. Waar gaat het mis?
Het Curaçaose kabinet adviseerde eilandbewoners recentelijk nog om afspraken met werkgevers in Nederland goed te controleren alvorens de oversteek te maken en zo teleurstellingen te voorkomen. Maar met de Curaçaose Mayra en haar dochter Rachel (21)* ging het toch mis.
Dakloos op straat
De twee belandden na twee maanden proeftijd gedesillusioneerd en dakloos op straat zonder inkomen en toekomst in Nederland. ‘Ze zijn geen uitzondering’, zegt gemeenteraadslid Yvette IJpelaar uit Waalwijk. “De laatste tijd word ik om de paar weken gebeld met dit soort verhalen.” De rode draad in de verhalen is een tegenstrijdigheid in beloften, verwachtingen en uiteindelijk de bittere realiteit van het bestaan als minima in Nederland.
‘Ze hebben ons met zoete praatjes hier naartoe gelokt. Alles hebben we opgegeven en nu hebben we niks’
– Mayra en Rachel
“Op Curaçao werd ons door de zorginstelling in Nederland beloofd dat we een goedbetaalde baan in de thuiszorg zouden krijgen, een huurwoning en ik zou mijn studie hier in Nederland af kunnen maken”, vertelt Rachel. Maar eenmaal in Nederland krijgen Rachel en haar moeder een nul-urencontract, werkdagen van 15 uur of meer en is er helemaal geen mogelijkheid om een studie af te maken. Zijn ze voorgelogen?
‘Nee’, zegt hun ex-werkgever*. “Wij zijn altijd eerlijk en transparant geweest over het soort contract dat ze hier zouden krijgen. Van een huurwoning was ook geen sprake want die hebben we helemaal niet. Maar omdat zij zelf niets hadden hebben we tijdelijk één van onze eigen huizen aan ze verhuurd.”
Te rooskleurig beeld
En die 15-urige werkdagen dan? “Dat zijn slaapdiensten van negen ‘s avonds tot zes uur ‘s ochtends”, is de uitleg. “De meest gewilde diensten binnen ons bedrijf omdat je dan betaald wordt terwijl je op locatie slaapt.”
Wettelijk lijkt alles in orde en inzage in contracten, urenbriefjes en roosters bevestigt dat. Maar waarom trekken mensen zoals Mayra en haar dochter Rachel eenmaal in Nederland dan toch aan het kortste eind?
Dit gaat er mis
|
Waar zijn de Caribische belangenorganisaties in dit verhaal? Gemeenteraadslid IJpelaar zegt ‘van alles te hebben geprobeerd’ voor de gedupeerden: “Het Kabinet van Curaçao, opvangcentra, hulporganisaties, maar overal krijg ik nul op rekest en wordt de verantwoordelijkheid bij de slachtoffers zelf neergelegd.”
Volgens de vertegenwoordiging van het Kabinet van Curaçao in Nederland ligt de verantwoordelijkheid bij de slachtoffers ‘omdat zij zelf van tevoren hadden moeten uitzoeken wat voor contract ze tekenen en met wie ze in zee gaan’. “Eenmaal in Nederland kunnen we niks voor ze doen”, zegt de Curaçaose gevolmachtigde minister Anthony Begina.
Juridische gevolgen
Toch is er nog wel de wet. “Een werkgever moet een deugdelijke registratie van de arbeids- en rusttijden van zijn werknemers voeren. Doet hij dit niet, dan riskeert de werkgever een boete”, vertelt arbeidsrechtadvocaat Paul Snijders.
Werknemers zelf hebben daar volgens Snijders ‘ook een verantwoordelijkheid in’. “Ze kunnen hun werkgever aanspreken op misstanden of een klacht indienen bij de Inspectie SZW (Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid), deze kan een waarschuwing geven of direct een boete opleggen.”
[*] De betrokkenen willen niet met hun (volledige) naam in het artikel uit angst voor imagoschade op de arbeidsmarkt. Hun namen zijn wel bekend bij de redactie.
Bron: NTR/CaribischNetwerk
Ik lees hier dat de twee meeste zorginstellingen waarover wordt geklacht, door nos dushi joe di Corsow zelfs worden bestuurd.
Mijn vraag aan jouw Wim1, zijn deze joe di Corsow eens een Bomba dus altijd een Bomba gebleven??????
Eéns slavendrijvers altijd slavendrijvers.
Ik kan me herinneren dat het PS ooit met heel veel publiciteit een vacature bank is begonnen, de vraag is waarom is het niet via deze vacature bank gegaan?
Nu is Koeiman bezig met een project om zogenaamd ex werknemers van Insel Air en van failliete hotels aan een baan te helpen.
Koeiman maakt geen gebruik van de vacature bank en heeft Liberia (zus van) al 50.000 NAF betaald zonder enig resultaat..
Deze jonge mensen hadden beter voorgelicht en begeleidt moeten worden en als ze van te voren op het internet hadden gekeken konden ze zien dat er veel misstanden zijn binnen de verpleeg en thuiszorg in Nederland.
De vraag is waarom heeft de ministerie van sociale zaken niet gezorgd voor de voorlichting en begeleiding? Je zou zeggen elke werkloze minder is meegenomen.
Koeiman de luie flikker laat weer de werkelozen in de steek en gaat liever Montanya abou voor de tv camera’s helpen schoonmaken.
In de thuiszorg zijn al jaren banen zat voor mensen vanuit het buitenland. Nederlanders zelf zijn er uit gewerkt omdat ze te duur zijn met allerlei toeslagen die men moet betalen bij bv de slaapdiensten. iemand uit het buitenland betaald men alleen het minimum loon. dus dit heeft niets te maken met klagende Curacanaars, maar met Curacanaars in Nederland die misbruik maken van hun landgenoten
Je moet het met de huidige krapte op de Nederlandse arbeidsmarkt wel heel bont hebben gemaakt als je na je proeftijd wordt ontslagen. Weer een typisch geval van niet presenterende en klagende Curacaonaars in het buitenland.
Lijkt mij overigens wel relaxed zo’n slaapdienst: tijdens je slaap betaald worden 🙂