DE HEER Hitzig Bazur reageert op mijn stuk over ‘Ons politiek systeem’. Twee opmerkingen hierover, ten eerste waarom de titel gewijzigd in ‘Pasman en ons politiek systeem’, mijn onderwerp is ons politiek systeem en ten tweede heeft Bazur de strekking van mijn betoog niet goed begrepen. Aanleiding van mijn stuk is de huidige politieke situatie en het deficit van ons systeem, waar velen van ons kiezers of burgers nu mee geconfronteerd worden. De democratie functioneert niet zoals velen denken dat ze zou moeten functioneren. Mijn betoog was dat als er geen democratische handelingen plaatsvinden waar en hoe vindt dan de correctie plaats? Dit zou onder andere moeten plaatsvinden in onze Staten, daar zitten onze volksvertegenwoordigers en daar moet in eerste instantie de bewaking plaatsvinden van onze democratie. Op dit moment is de verhouding 11 voor de coalitie en 10 in de oppositie. Om in te grijpen als onze democratie gevaar loopt zijn er dus 11 Statenleden nodig en in de praktijk betekent dit dat één van de 11 coalitieondersteuners hiertegen nee moet zeggen, ervan uitgaande dat de 10 oppositieleden het eens zijn over deze overtreding. In onze Staatsregeling staat in artikel 40 en 41 dat de Statenleden gekozen worden op de grondslag van evenredige vertegenwoordiging en rechtstreeks gekozen worden door de ingezetenen van Curaçao. De Staatsregeling heeft het dus niet over politieke partijen, dit staat in de Landsverordening Kiesreglement en die heeft het over een politieke groepering. Daarin zijn de regels opgenomen van kiesdeler en wie uiteindelijk gekozen is. Wat ik heb proberen aan te geven is hoe onafhankelijk een Statenlid nu wel of niet is. In artikel 47 staat het afleggen van de eed van een Statenlid en hierin verklaart een Statenlid eigenlijk zijn/ haar onafhankelijkheid. Het probleem in ons systeem is aan de ene kant bepalen dat Statenleden rechtstreeks gekozen worden en aan de andere kant hoe gaan we daarmee om met betrekking tot de politieke groepering. We zetten op het stembiljet de politieke groepering en daaronder de door deze bepaalde kandidaten en volgorde. Doordat we in de praktijk stemmen op de nummer één van de partij, betekent dit eigenlijk dat we niet stemmen op een volksvertegenwoordiger, maar op een politieke partij. De partij beslist vooraf volgens haar regels, die de kiezer niet kent, wie kandidaat is. In het kiesreglement bepalen we dat de uitgebrachte stemmen op de ‘partij’ gaan naar de kandidaten op volgorde van de lijst. Alleen als een kandidaat de helft van de kiesdeler plus één heeft gehaald komt deze hoger op de lijst te staan. Stel even het volgende: Partij A haalt 8 zetels en bijna alle stemmen zijn uitgebracht op de nummer één en de overige op de laatste (nummer 9) op de lijst en die heeft de helft van de kiesdeler gehaald, dus mist de ene stem om hogerop te komen, en alle tussenliggende kandidaten hebben nul stemmen gekregen, dan zijn Statenlid geworden de nummers 1 t/m 8 van de lijst, waarvan 7 met nul stemmen, en degene met de helft van de kiesdeler is niet gekozen. Wie bepaalt dus onze Statenleden, de politieke partij onder het mom van rechtstreeks gekozen! Wil je Statenlid worden als niet-partijleider, dan moet je dus zorgen dat je goed ligt binnen de partij dus bij de bepalers en hoef je je helemaal niet druk te maken over de stem van de kiezer. Over deze afhankelijkheid ging mijn stuk. Je moet als Statenlid dus stevig in je schoenen staan wil je de nummer één van de partij tot de orde roepen in bijvoorbeeld het screeningsproces van de ministers en het op non-actief stellen van het hoofd van de veiligheidsdienst. Op basis waarvan zou je dit moeten doen: de afgelegde eed. Wat verlies je allemaal: terug naar een lager salaris, pensioen en alle andere voordelen van Statenlid zijn. Waar zijn onze normen en waarden? Voor de 40.488 niet-stemmers: ga in het vervolg stemmen. Hoe meer stemmers, hoe minder kans op dictatuur.

HENK PASMAN

Curaçao