28 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 28 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Wednesday, March 27, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 27 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Tuesday, March 26, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Opinie | Ambtelijke trip naar Caribisch rijksdeel

HomeAuteursIngezondenOpinie | Ambtelijke trip naar Caribisch rijksdeel
Opinie mr. George Lichtveld | Persbureau Curacao

Uit de media hebben wij kunnen vernemen dat in de troonrede van 2015 nauwelijks aandacht is besteed aan het Caribisch deel van het Koninkrijk. Er is sprake van een neerwaartse trend, in het jaar 2013 werden in de troonrede 59 woorden besteed aan het tropisch deel van het Koninkrijk, in 2014 waren het er 29 en thans, in de laatste troonrede van 15 september, enkel nog maar 15.

Ook het verkondigde in dit beperkt aantal woorden is pijnlijk neutraal en nietszeggend (‘Samen met de Caribische delen van het Koninkrijk blijft Nederland werken aan een goede toekomst’), er is duidelijk sprake van een verplicht nummer (je kent dat wel: ‘Jongens, niet vergeten iets over de West op te nemen anders krijg je daar weer gezeur over, bedenk maar wat maar hou het kort en neutraal’). Het is duidelijk dat de relatie tussen het land Nederland en de andere landen binnen het Koninkrijk aanmerkelijk bekoeld is. Wij kunnen op dit moment zelfs spreken van een waar dieptepunt. Minister Plasterk spreekt heel diplomatisch over een verzakelijking van de verhoudingen maar in feite is er sprake van een verharding. De oorzaken liggen aan beide kanten van de oceaan. St. Maarten en Curaçao hebben allang geen ‘vrienden’ meer in Den Haag (Aruba misschien nog wel?), met uitzondering van Pechtold en mogelijk een of twee exponenten van de CDA, zijn er geen Nederlandse politici meer die de Caribische rijksdelen een warm hart toedragen. De (geo-)politieke visies blijven beperkt tot het koninkrijksdeel Nederland, men houdt zich in Den Haag niet bezig met het uitdiepen van mogelijke kansen die de structuur biedt van een in verschillende werelddelen gevestigde natiestaat. De belerende en bedilzuchtige politici overheersen sterk. Om wat voor redenen dan ook, uiten zij enkel hun aversie tegen die rijksdelen die zij uitsluitend beschouwen als een nodeloos wormvormig aanhangsel dat het beste zo snel mogelijk verwijderd kan worden of anders strak in toom moet worden gehouden. Verder is ook duidelijk dat premier Rutte geen enkele affiniteit heeft met het tropische deel van het rijk. Rutte is een echte Hanze, zijn blik en belangstelling rijkt niet verder dan de landen in Noordwest-Europa waar in de 13de eeuw de Hanzesteden dat deel van Europa tot ongekende bloei hadden gebracht (Nederland, Duitsland, Scandinavië). Wat hem betreft zou de EU beperkt moeten blijven tot het gebied van de ‘New Hansa’stam’. Rutte is zelfs in de olijf-republieken (Zuid- en Oost-Europa) niet geïnteresseerd, laat staan in dat nog meer onhandelbare, ongereglementeerde en wanordelijke Caribisch gebied. Rutte’s politieke opstelling verschilt echt niet veel van die van Geert Wilders, het voornaamste verschil is dat Wilders blik en belangstelling nog beperkter is, die reiken slechts tot aan de dijk. Om de situatie voor Curaçao nog erger te maken wordt dit land in Den Haag vertegenwoordigd door een Gevolmachtigde Minister die alleen maar brokken maakt, het land keer op keer weer te kijk zet en eerder weerstand oproept in Haagse politieke kringen dan dat zij vriendjes maakt. Aan de andere kant van de oceaan, op Curaçao, heeft sedert 10-10-10 ook een politieke ontwikkeling plaatsgevonden die niet bepaald uitnodigde tot het creëren van hechtere banden met Nederlandse politici. Voldoende op de hoogte van zijn malafide praktijken was men in Den Haag al gauw wars van ex-premier Schotte terwijl coalitieleider Helmin Wiels met zijn ‘bodybags’-uitspraak en zijn constante gefoeter over neokolonialisme ook niet bepaald Haagse vrienden kweekte. Opvallend is dat kort na zijn omslag naar een meer gematigde en toenadering zoekende houding t.o.v. Nederland, hij werd vermoord. Ex-premier Asjes die dezelfde gematigde lijn wilde voortzetten werd ook recentelijk naar huis gestuurd door zijn partij. De redenen daarvoor zijn tot op heden niet openbaar gemaakt maar het was algemeen bekend dat Asjes niet op een lijn stond met de van Nederland afkerige groep binnen Pueblo Soberano en dat daar hoogstwaarschijnlijk de schoen heeft gewrongen. Voor het moment heeft die bewuste groep het pleit binnen de partij gewonnen waardoor weer een afstotend signaal aan de Nederlandse politici wordt af gegeven.
Van twee kanten dus nog veel weerstand en wantrouwen. Onder die bedroevende omstandigheden moet het als een zeer lofwaardig initiatief worden beschouwd om een groep van Nederlandse ambtenaren naar Curaçao te laten afreizen om betere banden te creëren met de lokale overheidsdienaren. De aanpak kan misschien ongelukkig zijn geweest en het PR-gedeelte niet voldoende goed voorbereid, maar het is een prachtig verfrissend initiatief dat in plaats van kritiek eerder lof verdient. Laat wat mij betreft nog grotere groepen ambtenaren naar Curaçao en naar de andere eilanden overkomen. Samenwerking en begrip verkrijgt men door omgang met elkaar en ja, indien dat kan ook omgang en persona, het gaat tenslotte om mensen die normaliter met elkaar moeten samenwerken over de lange afstand van de oceaan. Ja, er is zoiets als internet maar feit is dat niets de samenwerking en het onderlinge begrip dusdanig bevordert dan lijfelijke ontmoeting in elkaars (werk)habitat. Het zou van veel visie en innovatief denken betuigen indien de regeringen van Nederland en Curaçao zich zouden inzetten om te komen tot structurele uitwisselingsprogramma’s van elkaars ambtelijke groepen. Mogelijk kan de vierde macht dan bewerkstelligen wat de politici tot op heden niet gelukt is tot stand te brengen, namelijk de o zo nodige harmonieuze omgang van de rijksdelen met elkaar.

Door: George Lichtveld
te, Curaçao

12 reacties

  1. De bevolking kiest massaal voor corruptie en is dus of oerdom of zelf door en door corrupt.

    Of beiden. Voorbeeld van oerdom is Ramsay Soemanta. Voorbeeld van door en door corrupt is Stella van Rijn die lang uit schaamte haar lidmaatschap van de MFK verborgen wist te houden maar door haar rol als Schottes stoeipoes wel de functie van secretaris generaal kreeg waarin ze als mislukte journalist door niemand serieus wordt genomen.

    Het gerucht gaat dan ook dat de laatste keer dat ze eens serieus genomen werd, dat door Schotte was.

    Hoe dan ook, geen knip voor de neus waard.

    Het is het Curacaose volk zelf dat van dit mooie eiland een bananenrepubliek heeft gemaakt.

  2. De Curaçaose bevolking stemt op een leider die hun het beste aanspreekt. Wie waren die? Da costa Gomez, Papa Godett, Don Martina, de heer wijlen Pourier, Schotte en als laatste De heer wijlen Wiels. Inhoudelijk zal ik niet uitwijden over deze personen. Het feit dat deze personen de bevolking aanspreekt moet men aan het denken zetten. De buitenstaander mag en kan klagen. De bevolking kiest. Deze leiders wisten precies hoe zij hun bevolking naar hun habd konden zetten. Na deze groep is er tot vandaag geen. Zolang als het zo doorgaat verzeker ik u dat MFK de verkiezing wint. Ik heb de indruk dat de partijen hun bevolking niet goed kent. Klinkt raar. Ik zou de regering laten vallen komt ten goede van die coalitiepartner die dat doet. Komt ook goed uit voor de bevolking. Degene die daarna gaat regeren moet een lering trekken over het verleden. Ongeacht wie wint.

  3. Beste Alfons, Welk bestand bedoeld u? Mail het even naar de redactie ter attentie van Redactie KKC. Misschien kunnen we een bestand vinden, kan in onze archieven zitten.

    Met vriendelijke groet,
    KKC

  4. een grandioos betoog….alleen nu nog maar hopen, dat men dit OOOOOKKK
    in Des Graven Hage leest.
    zou het zinvol zijn de kamerleden en/of het secretariaat van de politieke partijen hiervan op de hoogte te brengen en te houden.
    Helaas ben ik dit bestand kwijt
    Iemand anders ?

  5. @Bartje,

    In onderling overleg met de heer Stanly Held, hebben wij besloten op uw bovenstaand reactie, géén commentaar te geven.

    Wel maakte de heer Held, vermoedelijk gedreven door zijn Surinaamse achtergrond, en liefhebber van kousenband. De volgende opmerkelijke opmerking:

    Ach… die Bartje… En sprak minzaam en misprijzend de woorden uit:
    “Honi soit qui mal y pense”

  6. Dhr. Lichtveld heeft wellicht over het hoofd gezien, dat de samenkomst
    was bedoeld voor de Haagse ambtenaren, belast met de eilanden en de Nederlandse vertegenwoordigingen van de verschillende eilanden en BES. Deze mensen hebben dagelijks contact, maar zien elkaar zelden in een Caribische setting. Dat is nu anders . Over contacten van ambtenaren van de eilanden met Haagse ambtenaren is niets meegedeeld.

  7. Mais vraiment…wat een beeldspraak, Sonny !! Kerkkoor, hm?
    Of was het die jongensgroep Les Poppies ??
    O nee, die zongen “Non, non, rien n’a change”…
    Ben alleen wel bang dat het “…tout tout a continue” wordt 🙂

  8. Uitstekende analyse van George Lichtveld:

    It takes two to tango. Op de juiste maat, muziek en zonder valse tonen. Dat er gedanst wordt op de muziek van 2 verschillende orkesten, is geen probleem, mits beide dirigenten uitgaan van dezelfde partituur.

    Om er tenslotte nog maar een – niet onbelangrijke – wijsheid tegenaan te gooien:

    “c’est le ton qui fait la musique”

  9. Kees Borman toentertijd directeur van Constitutionele Zaken was de perfecte Nederlandse ambtenaar die de eilandbewoners en cultuur goed begreep. Hij was altijd correct en hoffelijk. Op ambtelijk niveau kon er worden overlegd en kon worden besproken wat wel en niet mogelijk was. Iedereen was discreet. Vervolgens werd er teruggerapporteerd naar de verantwoordelijke bewindslieden. We kwamen er altijd uit, maar dat was wel dank zij ambtenaren van het kaliber van de heer Borman. Die waren toen al zeldzaam, maar lijken nu helemaal niet meer te bestaan. Nu zijn het vaak jongeren met een overspannen mening over zichzelf, geen manieren, geen idee hoe de rest van het Koninkrijk denkt en leeft en ze praten te lang en te veel en vooral eenzijdig. Pa colmo hebben ze vaak de verkeerde schoenen aan en het verkeerde pak. Richard van Zwol, Secretaris-generaal van het ministerie van BZK stelt Borman – terecht – als voorbeeld. Maar hoe wil meneer Van Zwol dergelijke zwaargewichten zoals Borman vinden en opleiden? Wil het Koninkrijk overleven, waar we net zo ongegeneerd het 200 jarig bestaan van hebben gevierd, dan moet de mentaliteit van de politici in het ganse Koninkrijk aanzienlijk verbeteren. Dat geldt ook voor de onderlinge betrokkenheid en omgangsvormen. Het lijkt meer op openlijke vijandelijkheden en voorbereiding op een oorlog. Het is net als een slecht huwelijk. Als partijen besluiten (na afweging van alle belangen) samen verder te gaan dan vereist dat veel inspanning, inzet, interesse en geduld. Renée van Aller & John de Vries

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties