Vloekend haalde de Curaçaose kunstenaar Yubi Kirindongo zijn kunstwerk uit het museum in Willemstad, zag Meindert Fennema. ‘Zijn kunstwerk had meer ruimte nodig, maar die ruimte werd hem door de curator van de tentoonstelling, Jennifer Smit, niet gegund.’
Advertentie
Het oude militaire hospitaal van Curaçao, gelegen in Otrabanda, is thans een museum. Het souterrain, dat eigenlijk begane grond is, is door een overstroming onbruikbaar geworden. De ‘bel-etage’ die je met een lange trap bereikt bevat vier zalen, gescheiden door twee brede gangen die elkaar in het midden kruisen.
In één van die zalen hangen een aantal zeer waardevolle schilderijen van Nederlandse schilders: Jan Toorop, Carel Willink, de meester-vervalser Van Meegeren en Isaac Israëls (in het Museo di Korsou gespeld als Isaak Israels). ‘Het is een wonder dat ze nog niet gestolen zijn’ zegt bestuursvoorzitter Carlos Weeber, in Nederland als architect bekend onder de naam Carel Weeber.
Twee andere zalen staan vol met antiek meubilair, zodanig opgesteld dat het iets van een zolderverkoop heeft. Slechts één zaal bevat schilderijen van Antilliaanse kunstenaars.
Heethoofd
Vorige maand werd een speciale tentoonstelling geopend over het thema 150 jaar emancipatie (1863-1913). Die tentoonstelling bevat kunstwerken van hedendaagse Curaçaose kunstenaars, waaronder Felix de Rooy en Yubi Kirindongo. Kirindongo is de bekendste beeldend kunstenaar van Curaçao. Tot 1 juni is hij te zien in het museum Beelden aan Zee, met een overzichtstentoonstelling onder de titel ‘Rebel in Art & Soul’.
Yubi Kirindongo is het prototype van de Antilliaan die de Tweede Kamer liever niet meer ziet komen. Hij kwam in 1965 als verstekeling op een vrachtschip naar Europa. Bij aankomst werkte hij als ziekenverpleger en als bokser, maar hij kwam in de gevangenis terecht. Daar kwam hij in aanraking met de kunst. De catalogus van Beelden aan Zee zegt het zo: ‘Eenzelfde heethoofd, steeds achtervolgd, en toch in staat tot het maken van grootse kunstvoorwerpen.’
De meeste kunstwerken in het Museo di Korsou zijn opgesteld in de gangen van het museum. Twee staan er op de veranda, of liever twee stonden op de veranda. Want Kirindongo heeft zijn kunstwerk daar weggehaald. Het stond zijns inziens teveel ingeklemd. Zijn kunstwerk had meer ruimte nodig, maar die ruimte werd hem door de curator van de tentoonstelling, Jennifer Smit, niet gegund.
‘Makamba’
Toevallig was ik in het museum voor een interview toen de Curaçaose kunstenaar, samen met een vriend, zijn kunstwerk kwam ophalen. Vloekend en tierend sleepte hij het gevaarte de trap af. Ik kon niet alles verstaan, want mijn Papiaments laat te wensen over, maar ik hoorde hem wel roepen dat hij de professional was en zij de amateur.
Jennifer Smit stond een beetje wit weggetrokken in de deuropening terwijl het piece de résistance van haar tentoonstelling afgebroken werd. Ik hoorde hem ‘makamba’ roepen en iets over de kut van haar moeder.
Het was een perfecte illustratie van de emancipatie: een boze neger die zijn eigendommen komt ophalen en een huilende blanke vrouw die machteloos toekijkt.
De cameraploeg was helaas net vertrokken.
Meindert Fennema is emeritus hoogleraar en columnist voor Volkskrant.nl. Vorig jaar verscheen zijn eerste roman Het slachthuis.
Bron: Volkskrant
Bron: Volkskrant
Advertentie